elokvent⭑·/·a

elokvent⭑·a

   1.
          Posed⭑·ant·a la⭑ talent⭑·on facil⭑·e, bel⭑·e kaj⭑ konvink⭑·e parol⭑·ad·i:
          elokvent⭑·a orator¹·o; kiam⭑ ŝi komenc⭑·is vend⭑·ad·i, ŝi est⭑·is terur⭑·e
          elokvent⭑·a .

   2.
          Bel⭑·a kaj⭑ konvink⭑·a: elokvent⭑·a parol⭑·ad·o, stil⭑·o, rigard⭑·o.

elokvent⭑·i

   (ntr)

          Bel⭑·e kaj⭑ konvink⭑·e parol⭑·i: sci⭑·u elokvent⭑·i, sci⭑·u ankaŭ⭑ silent⭑·i .

elokvent⭑·o, elokvent⭑·ec·o

          Parol⭑·a bel⭑·ec·o kaj⭑ konvink⭑·a fort⭑·o: per⭑ mon⭑·o eĉ⭑ silent⭑·o far⭑·iĝ·as
          elokvent⭑·o ; la⭑ elokvent⭑·ec·o est⭑·as anim⭑·a kapabl⭑·o, kiu ig⭑·as ni·n
          estr⭑·oj super⭑ la⭑ kor⭑·o kaj⭑ spirit⭑·o de⭑ ali⭑·aj; la⭑ tro⭑ konstant⭑·a
          elokvent⭑·ec·o enu⭑·ig·as.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/07 20:34:10 ]
     __________________________________________________________________