eminent⭑·/·a

eminent⭑·a

   1.
          {Super⭑·a} , {disting⭑·ind·a} pro⭑ si⭑·a rang⭑·o, merit⭑·o, talent⭑·o aŭ⭑ sci⭑·o:
          eminent⭑·a orator¹·o, profesor¹·o, scienc⭑·ist·o; la⭑ plej⭑ eminent⭑·a en⭑ la⭑
          procesi¹·o est⭑·is alt⭑+rang⭑·a eklezi¹·ul·o ;  hav⭑·is parenc⭑·on de⭑
          ŝi⭑·a edz⭑·o, vir⭑·on eminent⭑·an ; unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑ eminent⭑·aj reĝ⭑·aj
          princ⭑·oj ; mi neniel⭑ mal·super⭑·as la⭑ plej⭑ eminent⭑·ajn apostol¹·ojn ;
          la⭑ sankt⭑·ul·in·o de⭑ li⭑·a hejm⭑·o kaj⭑ de⭑ li⭑·a infan⭑·ec·o, la⭑ nobl⭑·a duk⭑-in⭑·o
          de⭑ Turingi⁽⁺⁾·o, la⭑ alt⭑·e eminent⭑·a sinjor⭑·in·o, mem⭑ ir⭑·ad·is en⭑ la⭑ plej⭑
          mal·riĉ⭑·ajn lok⭑·ojn, kaj⭑ al·port⭑·ad·is al⭑ la⭑ mal·san⭑·ul·oj konsol⭑·on ;
           hav⭑·as mult⭑·e da⭑ leg⭑·ant·oj […], eĉ⭑ plej⭑ eminent⭑·aj
          literatur⭑·ist·oj re·leg⭑·as ĝi·n pro⭑ plezur⭑·o kaj⭑ distr⭑·o ; eminent⭑·aj
          jun⭑·aj art⭑·ist·oj deklam¹·is poem¹·ojn ; eminent⭑·a ŝuld⭑·ant·o ― mal·bon⭑·a
          pag⭑·ant·o . {fam⭑·a} , {glor⭑·a} , {renom⁽⁺⁾·a} , {unu⭑·a+rang⭑·a}

   2.
          Super⭑·a, disting⭑·ind·a pro⭑ si⭑·a alt⭑+kvalit¹·ec·o, {el·star⭑·a} ,
          {rimark⭑·ind·a} : eminent⭑·a pozici¹·o ; eminent⭑·a de·ven⭑·o ; vi⭑·aj merit⭑·oj
          ne⭑ est⭑·as ver⭑+ŝajn⭑·e eminent⭑·aj ; ĉi⭑ tiu lingv⭑·e, stil⭑·e kaj⭑ kritik⭑·e
          eminent⭑·a revu²·o est⭑·is dum⭑ long⭑·aj jar⭑·oj la⭑ publik⭑·a debat²·ej·o pri⭑
          literatur⭑·aj problem¹·oj ; [la⭑] branĉ⭑·on de⭑ alt⭑·a cedr⭑·o […] Mi
          plant⭑·os ĝi·n sur⭑ mont⭑·o alt⭑·a kaj⭑ eminent⭑·a .

eminent⭑·ul·o

          Person⭑·o eminent⭑·a: po⭑ unu⭑ vir⭑·o el⭑ ĉiu trib⁹·o de⭑ ili⭑·aj patr⭑·oj
          send⭑·u, ĉiu est⭑·u eminent⭑·ul·o inter⭑ ili ; esprim⭑·is sub⭑ mi⭑·a adres⭑·o
          si⭑·an favor⭑·on por⭑ la⭑ afer⭑·o Esperant⭑·o […] al⭑ mult⭑·aj divers⭑·aj
          scienc⭑·aj eminent⭑·ul·oj ; pri⭑ mult⭑·aj el⭑ ni⭑·aj fru⭑+jar⭑·aj eminent⭑·ul·oj
          mank⭑·as al⭑ ni biografi²·aj inform¹·oj ; iu·j person⭑·oj est⭑·as
          eminent⭑·ul·oj en⭑ ĉiu·j okaz⭑·oj, ali⭑·aj est⭑·as eminent⭑·ul·oj nur⭑ en⭑
          difin⭑·it·aj medi³·oj ; la⭑ orator¹·o dev⭑·as precip⭑·e turn⭑·i si·n al⭑ la⭑
          eminent⭑·ul·oj en⭑ la⭑ plej⭑ signif⭑·aj part⭑·oj de⭑ si⭑·a parol⭑·ad·o ; dir⭑·u
          tie al⭑ ĉiu·j divers⭑·aj eminent⭑·ul·oj, senat¹·an·oj kaj⭑ admiral¹·oj, ke⭑
          jen⭑ vi⭑·a Ekscelenc⭑·o, aŭ⭑ Princ⭑·a Moŝt⭑·o, en⭑ tiu kaj⭑ tiu urb⭑·o loĝ⭑·as
           . {eminenc³·o} , {grav⭑·ul·o} , {korife²·o}
          , {moŝt⭑·o} , {hero⭑·o}

eminent⭑·ul·ar·o

          Tut⭑·o de⭑ la⭑ eminent⭑·ul·oj, {elit⁽⁺⁾·o} : jen⭑ ni eminent⭑·ul·ar·o de⭑ l’
          mond⭑·o marŝ⭑·as per⭑ firm⭑·a, sam⭑+ritm¹·a paŝ⭑·o […] al⭑ ia⭑-ajn⭑·a makabr⁽⁺⁾·a
          ide⭑·o !

mal·eminent⭑·a

          Kiu ne⭑ eminent⭑·as, ne⭑ disting⭑·iĝ·as; ordinar⭑·a, {du⭑·a+rang⭑·a^1} ,
          {obskur⁽⁺⁾·a^3} : li ir⭑·is en⭑ la⭑ kastel⭑·on, sed⭑ ne⭑ en⭑ la⭑ fest⭑·o-salon⭑·on,
          ― por⭑ tio li est⭑·is tro⭑ mal·eminent⭑·a, li pov⭑·is en·ir⭑·i nur⭑ en⭑ la⭑
          serv⭑·ist·ej·on ; la⭑ alt⭑+kvalit¹·a serv⭑·ist·ar·o, kiu parad⭑·is en⭑ silk⭑·aj
          ŝtrump⭑·oj, […] tut⭑·e rigid⭑·iĝ·is de⭑ terur⭑·o, ke⭑ tia mal·eminent⭑·a
          person⭑·o kuraĝ⭑·as sid⭑·i mez⭑·e de⭑ ili ĉe⭑ la⭑ tabl⭑·o ; mi dis·send⭑·is
          prov⭑·an ĉapitr⭑·on al⭑ eminent⭑·aj (kaj⭑ mal·eminent⭑·aj) ge·esperant⭑·ist·oj
          .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/11/07 20:34:10 ]
     __________________________________________________________________