emoci³·/·o

emoci³·o

   1.
          {Kor⭑-tuŝ⭑·o} pro⭑ inter·miks⭑·iĝ·ant·aj sent⭑·oj: ŝi afabl⭑·e rid⭑·et·is kaj⭑
          dank⭑·is kaj⭑ ne⭑ pov⭑·is kaŝ⭑·i si⭑·an emoci³·on ; la⭑ okul⭑·oj de⭑ la⭑ faraon⁽⁺⁾·o
          plen⭑·iĝ·is per⭑ larm⭑·oj […] sed⭑ tuj⭑ li ek·reg⭑·is si·n […], est⭑·us
          ne·konven⭑·e, se⭑ la⭑ serv⭑·ist·oj vid⭑·us la⭑ emoci³·on de⭑ tiel⭑ potenc⭑·a
          sinjor⭑·o ; la⭑ emoci³·o romp⭑·is li⭑·an voĉ⭑·on ; en⭑ li⭑·a kor⭑·o divers⭑·aj
          emoci³·oj furioz⭑·e inter·batal⭑·is: ĝoj⭑·o, mal·trankvil⭑·o, esper⭑·o ;
          esprim⭑·ant·e per⭑ la⭑ vizaĝ⭑·o emoci³·ojn gam⭑·ant·ajn de⭑ sen·lim⭑·a mir⭑·o ĝis⭑
          la⭑ plej⭑ sovaĝ⭑·a tim⭑·o . {afekci⁽⁺⁾·o^1}

          Rim.: La⭑ ekzempl⭑·oj pri·skrib⭑·as apart⭑·e tia·jn kor⭑+tuŝ⭑·ajn situaci⭑·ojn,
          kiam⭑ negativ²·a aŭ⭑ for·est⭑·a sent⭑·o trans·form⭑·iĝ·as al⭑ pozitiv¹·a, ekz-e
          ĝoj⭑·o aŭ⭑ esper⭑·o super⭑·ant·a mal·ĝoj⭑·on, respektiv²·e kiam⭑ intern⭑·a
          streĉ⭑·o de⭑ kontraŭ·batal⭑·aj sent⭑·oj sen·ŝarĝ⭑·iĝ·e solv⭑·iĝ·as. Est⭑·as ne⭑
          tut⭑·e klar⭑·e ĉu⭑ emoci³·o en⭑ komun⭑+lingv⭑·a Esperant⭑·o ankaŭ⭑ pri·skrib⭑·as
          la⭑ invers⁴·an situaci⭑·on, kiam⭑ ek·est⭑·as negativ²·aj sent⭑·oj, kiel⭑
          indign⭑·o, ĉagren⭑·o, koler⭑·o.

   2.
          Ĉiu ajn⭑ afekci⁽⁺⁾·a, sent⭑·a stat⭑·o de⭑ la⭑ {mens³·o} : ŝi konserv⭑·is ĉiam⭑
          la⭑ sam⭑·an esprim⭑·on, ĝentil⭑·an, subtil¹·an [sed⭑] sen⭑ emoci³·o ; mi
          est⭑·is tiel⭑ sen·mov⭑·ig·it·a de⭑ emoci³·o pro⭑ la⭑ danĝer⭑·o risk⭑·it·a, ke⭑ mi
          mi·n kuŝ⭑·ig·is ; pro⭑ emoci³·o, ĉagren⭑·o, aŭ⭑ ia⭑ ajn⭑ ali⭑·a anim⭑-tuŝ⭑·o
          ne·atend⭑·e al·ven⭑·int·a, li subit⭑·e fal⭑·is en⭑ katalepsi¹·an stat⭑·on ;
          Maziero, lac⭑·eg·a pro⭑ trans·fuzi⁽⁺⁾·o, emoci³·oj kaj⭑ mal·dorm⭑·o, pet⭑·is de⭑
          unu⭑ el⭑ si⭑·aj koleg⭑·oj, ke⭑ li bon⭑~vol⭑·u li·n anstataŭ⭑·i . {afekci⁽⁺⁾·o^2}

emoci³·i

   (tr)

          Fort⭑·e tuŝ⭑·i, mov⭑·i la⭑ anim⭑·on: emoci³·i iu·n ĝis⭑ larm⭑·oj; la⭑ ĉef·pastr⭑·o
          est⭑·is tre⭑ pal⭑·a, tre⭑ emoci³·it·a, sed⭑ li respond⭑·is ke⭑ oni dev⭑·as
          klar⭑·ig·i la⭑ demand⭑·on pri⭑ la⭑ mort⭑·ig·o ; la⭑ patr⭑·in·o [...] sid⭑·is
          ankoraŭ⭑ tut⭑·e emoci³·it·a de⭑ la⭑ vid⭑·o de⭑ la⭑ bel⭑+kolor⭑·aj bild¹·oj,
          rigard⭑·is la⭑ pal⭑·an krajon⭑·an skiz⭑·on kaj⭑ ek·kri⭑·is tut⭑·e surpriz⭑·it·a ;
          mi efektiv⭑·e est⭑·is tre⭑ emoci³·it·a, mi plor⭑·is, kiel⭑ [...] pro⭑ grand⭑·a
          ĝoj⭑·o ; li aŭd⭑·is bon⭑·eg·an violon⭑·ist·on kaj⭑ est⭑·is tut⭑·e plen⭑·ig·it·a kaj⭑
          emoci³·it·a de⭑ li⭑·a ne·kompar⭑·ebl·a lud⭑·ad·o . {kor⭑-tuŝ⭑·i} {ekscit⭑·i} {sku⭑·i}
          , {agit²·i} .

emoci³·a

          Kor⭑-tuŝ⭑·ant·a: emoci³·a rakont⭑·o, situaci⭑·o, gest⭑·o; la⭑ plezur⭑·o, kiu·n ŝi
          tra·viv⭑·is, est⭑·is la⭑ plej⭑ bel⭑·a kaj⭑ emoci³·a en⭑ ŝi⭑·a tut⭑·a viv⭑·o ;
          emoci³·a afer⭑·o est⭑·as por⭑ japan⁹·oj, kiu·j uz⭑·is sigel⭑·il·on, kiam⭑ ili
          vid⭑·as la⭑ oranĝ⭑+kolor⭑·an ink⭑·on ‐ en⭑ antaŭ⭑·aj temp⭑·oj oni uz⭑·is sang⭑·on
          ‐ sur⭑ dokument⭑·o .

emoci³·iĝ·i

   (ntr)

          Est⭑·i mov⭑·it·a, kor⭑-tuŝ⭑·it·a de⭑ io: li emoci³·iĝ·is antaŭ⭑ tia mizer⭑·o; la⭑
          verk⭑·ist·o ŝajn⭑·as emoci³·iĝ·i pri⭑ la⭑ sort⭑·o de⭑  ,
          dum⭑ li rest⭑·as sen·ĉagren⭑·a pri⭑ la⭑ aflikt³·o de⭑ la⭑ mal·riĉ⭑·aj,
          mal·sat⭑·eg·aj vir⭑·in·oj de⭑ Franci⁽⁺⁾·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/11/07 20:34:10 ]
     __________________________________________________________________