vidu ankaŭ la klarigojn
enklitik⁽⁺⁾·/·o

enklitik⁽⁺⁾·o

   1.
          Vort·o sen propr·a akcent·o, kiu far·as kun la antaŭ·a vort·o unu
          sol·an fonetik¹·an unu·aĵ·on.

   2.
          {Du·on+akcent·a} {du-silab·o} : enklitik⁽⁺⁾·oj est·as: (1) la tabel-vort·oj
          krom la demand·aj kaj la neg⁽⁺⁾·aj (ne·aj); (2) la posed·aj adjektiv·oj
          (du+silab·aj); (3) la sekv·ant·aj vort·oj: du·a, tri·a, apud, preter,
          super, ili, unu, est·as, kvazaŭ .

          Rim.: La paralel·o inter la grek⁸·a kaj E-a difin·oj est·as pli ol
          lam·a. Ceter·e, hav·i apart·an termin·on nur por la du·on+akcent·aj
          du-silab·oj ne aper·as tre util·e, ĉar la du·on+akcent·aj unu-silab·oj
          lud·as tut·e simil·an rol¹·on de ritm¹·aj ĵoker⁽⁺⁾·oj en vers-far·ad·o.

          Rim.: PIV2002 ne hav·as tiu·n du·an senc·on el Par+nas⁴·a Gvid-libr·o; ĝi
          hav·as difin·ojn por "enklitik⁽⁺⁾·o" (= "enklizaĵo") kaj "proklitiko"
          (= "proklizaĵo"), kiu·j kongru⁽⁺⁾·as kun inter·naci·a uz·ad·o. (Sed
          mank·as la super·termin·o "klitiko", kiu en·hav·u ambaŭ!)

   [artikol-versi⁹·o: 1.12 2023/03/22 22:24:34 ]
     __________________________________________________________________