vidu ankaŭ la klarigojn
-er

   I.

-er

        1.
                Sufiks·o signif·ant·a unu el la konsist·ig·aj element¹·oj de
                tut·aĵ·o: {akv·er·o} , {fajr·er·o} , {hajl·er·o} , {neĝ·er·o} ,
                {plu·ver·o} , {polv·er·o} , {sabl·er·o} , {ŝvit·er·o} ; {ĉen·er·o} ,
                {faden·er·o} , {kabl¹·er·o} , {kudr·er·o} , {varp⁽⁺⁾·er·o} , {veft⁽⁺⁾·er·o}
                ; {akn·er·o} , {haŭt·er·o} , {herb·er·o} , {lign·er·o} , {mon·er·o}
                , {pan·er·o} , {parget·er·o} , {pavim·er·o} , {pens·er·o} ;
                {blog⁽⁺⁾·er·o} , {inform¹·er·o} , {iteraci⁽⁺⁾·er·o} , {kod⁹·er·o} ,
                {list¹·er·o} , {menu¹·er·o} , {program¹·er·o} , {sumer⁽⁺⁾·o} ; {bru·er·o}
                , {foli·er·o} , {frukt·er·o} , {vort·er·o} , {vers·er·o} ; hak·ad·o
                de lign·o don·as lign·er·ojn el mal·grand·aj akv·er·oj (gut·oj)
                far·iĝ·as grand·aj river·oj de ŝaf·o sen·lan·a  lan·er·o taŭg·as

        2.
                Unu+foj·e, ne·daŭr·e okaz·ant·a: {trem·er·i} ; venĝ·em·a strek·o
                kuŝ·iĝ·is sur ŝi·an mal·hel·iĝ·int·an vizaĝ·on kaj, danĝer·e
                bril-er·int·e, mal·aper·is . {ek-^2}

   II.
          Mem·star·a sam+signif·a vort·er·o:

er·o

                {Pec·et·o} , {element¹·o} : er·et·o da pan·o ; ek·reg·is tia
                silent·oj, ke oni pov·is aŭd·i la er·ojn, fal·ant·ajn en la
                sabl·o-horloĝ·o ; ten·ant·e en la man·oj rozari·on, sur kies er·oj
                ( {bid⁽⁺⁾·oj} ) est·is skrib·it·aj ia·j sign·oj ; li flam·ig·is la
                fajr·on el la er·oj kaj varm·ig·is si·n ; ekzist·as ankoraŭ er·o
                da esper·o ; ĉiu er·o de viv·o est·is ne·ripar¹·ebl·e for·flug·int·a
                ; Matild⁽⁺⁾·o zorg·e kolekt·is ĉiu·jn vitr·ajn er·ojn, kaj ili·n
                ĵet·is for de si·a fenestr·o ; la ĉef·a er·o dum la vesper·o
                est·is la lud·ad·o de […] la Ork⁽⁺⁾·estr·o ; li en·paŝ·is la dom·on,
                ignor²·ant·e ĉiu·n er·on de element¹·a ĝentil·ec·o ; escept·e de
                unu, la er·oj ne ver·e plen·um·as la difin·on de poem¹·o .
                {atom¹·o} , {flok·o} , {fragment·o} , {gut·o} , {konsist·aĵ·o} ,
                {part·o} , {pec·et·o}

          {er·o (temp·o-kalkul·o)}

er·ig·i

          (tr)

                {Divid·i} , {part·ig·i} al unu·op·aj er·oj: ĉe apud·a stand⁽⁺⁾·o oni
                vend·is nov+form·an spec·on de rasp·il·o por er·ig·i pan·on,
                fromaĝ·on ktp ; sed ven·is epok·o pli ekzakt⁴·em·a, la minut·ojn
                oni re·foj·e er·ig·is .

dis·er·ig·i

                {Dis·ig·i} en element¹·ojn: [tiu·j] inform¹·oj […] est·is tiel
                kaŝ·it·aj en arkiv³·oj kaj dis·er·ig·it·aj, ke apenaŭ oni pov·is
                re·konstru·i difin·it·an fakt¹·on ; la prokurator⁽⁺⁾·o […] foj+foj·e
                tuŝ·is pan·on, ĝi·n dis·er·ig·is, glut·is mal·grand·ajn pec·et·ojn ;
                antaŭ·e en Aŭstri⁽⁺⁾·o oni mal·kovr·is la skarab·on kaj dev·is 50
                arb·ojn dis·er·ig·i kaj post·e brul·ig·i . {analiz¹·i} ,
                {dis·membr·ig·i} .

dis·er·iĝ·i

                Dis·iĝ·i en element¹·ojn: trov·iĝ·as er·oj de tori⁽⁺⁾·o, radioaktiv⁽⁺⁾·a
                izotop⁽⁺⁾·o, kiu pov·as, post iom da temp·o, dis·er·iĝ·i en gas·on
                radon⁽⁺⁾·o ; okaz·is la mirakl¹·a trov·o de ali·a manuskript¹·o, dum
                vir·o fos·is en torf·ej·o […] ĝi dev·as est·i tuj re·kovr·it·a per
                mal·sek·a torf·o, por ke ĝi ne dis·er·iĝ·u . {dis·fal·i}

dis·er·iĝ·em·a

                Kiu em·as el·las·i er·ojn: dis·er·iĝ·em·aj klif⁽⁺⁾·oj .

   [artikol-versi⁹·o: 1.36 2023/11/07 20:34:11 ]
     __________________________________________________________________