erar⭑·/·i

erar⭑·i

   (ntr)

   1.
          De·flank⭑·iĝ·i de⭑ la⭑ ver⭑·o, mal·ĝust⭑·e opini⭑·i: vi erar⭑·as, sinjor⭑·o ;
          erar⭑·i en⭑ kalkul⭑·o, en⭑ gramatik⭑·o; nur⭑ tiu ne⭑ erar⭑·as, kiu neniam⭑
          io·n far⭑·as . {tromp⭑·iĝ·i} , {mal·prav⭑·i} .

   2.
          De·flank⭑·iĝ·i de⭑ la⭑ moral¹·aj dev⭑·oj, pek⭑·i: de⭑ el⭑ la⭑ ventr⭑·o de⭑ si⭑·a
          patr⭑·in·o la⭑ mensog⭑·ant·oj ek·erar⭑·is ; la⭑ erar⭑·int·a fil⭑·o; kiu ne⭑
          pek⭑·is, kiu ne⭑ erar⭑·is ?

   3.
          De·flank⭑·iĝ·i de⭑ la⭑ ĝust⭑·a voj⭑·o, perd⭑·i la⭑ ĝust⭑·an voj⭑·on: ne⭑ erar⭑·u sur⭑
          la⭑ voj⭑·o; ni long⭑·e erar⭑·is en⭑ la⭑ arb⭑·ar·o; erar⭑·as for⭑ la⭑ pens⭑·o al⭑
          mi⭑·a famili⭑·a dom⭑·o . {de·voj⭑·iĝ·i} , {vag⭑·i}

erar⭑·o

   1.
          Mal·ver⭑·a opini⭑·o, kaŭz⭑·it·a de⭑ ne·sci⭑·o; mal·ĝust⭑·a opini⭑·o;
          mal·korekt⭑·aĵ·o: mi ne⭑ far⭑·us la⭑ erar⭑·on, se⭑ li antaŭ⭑·e dir⭑·us al⭑ mi la⭑
          ver⭑·on ; kiu for·ĵet⭑·as atent⭑·ig·on, tiu rest⭑·as en⭑ erar⭑·o ; ne⭑ hont⭑·u
          pent⭑·i pri⭑ far⭑·o, hont⭑·u persist⭑·i en⭑ erar⭑·o ; mi opini⭑·as mi·n
          prudent⭑·a kaj⭑ est⭑·as nur⭑ dup⁽⁺⁾·o, viktim³·o kaj⭑ martir¹·o de⭑ van⭑·a erar⭑·o ;
          gramatik⭑·a erar⭑·o ( {har⭑·o} ); korekt⭑·i la⭑ pres⭑·er·ar·ojn ; grav⭑·a erar⭑·o
          ; fatal¹·a erar⭑·o ; erar⭑·oj far⭑·it·aj de⭑ la⭑ antaŭ⭑·a reg⭑·ist·ar·o .

   2.
          De·flank⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ moral¹·aj dev⭑·oj; pek⭑·o: pur⭑·ig·u mi·n de⭑ erar⭑·oj
          kaŝ⭑·it·aj ; se⭑ unu⭑ hom⭑·o pek⭑·os per⭑ erar⭑·o, tiam⭑ li al·port⭑·u kapr⭑-in⭑·on
          jar⭑+aĝ⭑·an kiel⭑ pek⭑-ofer⭑·on ; vi est⭑·is mal·viv⭑·aj per⭑ erar⭑·oj kaj⭑ pek⭑·oj
          ; edz⭑·iĝ·o najbar⭑·a garanti⭑·as de⭑ erar⭑·o .

erar⭑·a

          En·hav⭑·ant·a erar⭑·ojn, mal·ĝust⭑·a: erar⭑·a tekst⭑·o, rezon¹·o, kalkul⭑·o,
          respond⭑·o, metod¹·o; erar⭑·a ton⭑·o (vd {fals⭑·a^4} ) ; vi sur·ir⭑·as erar⭑·an
          voj⭑·on ; tiu·n opini⭑·on mi ne⭑ kun·hav⭑·as, ĉar⭑ ĝi est⭑·as tut⭑·e erar⭑·a,
          tut⭑·e mal·ĝust⭑·a ; vi⭑·a fraz¹·o est⭑·as ne⭑ tut⭑·e bon⭑+stil⭑·a, sed⭑ ne⭑ rekt⭑·e
          erar⭑·a ; ambigu⁽⁺⁾·a, svag⁽⁺⁾·a aŭ⭑ eĉ⭑ rekt⭑·e erar⭑·a .

erar⭑·em·a

          Pov⭑·ant·a erar⭑·i: la⭑ pap⭑·o est⭑·as ne·erar⭑·em·a kiam⭑ li decid⭑·as solen⭑·e
          pri⭑ dogm⭑·o; sed⭑ neniu hom⭑·o est⭑·as ne·erar⭑·em·a ; hom⭑·oj est⭑·as erar⭑·em·aj
          – nur⭑ la⭑ katolik¹·a pap⭑·o est⭑·as mem·difin⭑·e ne·er⭑-ari¹-pov⭑·a ; aŭtor⭑·oj kaj⭑
          redaktor⭑·oj est⭑·as erar⭑·em·aj hom⭑·oj, do⭑ korekt⭑·u ili⭑·ajn erar⭑·ojn kaj⭑
          kritik⭑·u .

erar⭑·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i erar⭑·a, konduk⭑·i en⭑ erar⭑·on: mal·saĝ⭑·ec·o de⭑ hom⭑·o erar⭑·ig·as li⭑·an
          voj⭑·on ; mal·ben⭑·it·a est⭑·u, kiu erar⭑·ig·as blind⭑·ul·on pri⭑ la⭑ voj⭑·o ; la⭑
          tromp⭑·it·a kor⭑·o li·n erar⭑·ig·as ; la⭑ aspekt¹·o erar⭑·ig·is li·n. {blind⭑·ig·i}
          , {tromp⭑·i}

sen·erar⭑·a

          Ne⭑ hav⭑·ant·e erar⭑·on, mank⭑·on; {ĝust⭑·a} : lingv⭑·o […] sen·erar⭑·a ; la⭑
          verk⭑·o de⭑ unu⭑ hom⭑·o ne⭑ pov⭑·as est⭑·i sen·erar⭑·a, se⭑ tiu hom⭑·o eĉ⭑ est⭑·us
          la⭑ plej⭑ geni¹·a ; rakont⭑·it·aj fakt¹·oj […] ne⭑ prezent⭑·as sufiĉ⭑·an baz¹·on
          por⭑ sen·erar⭑·aj konklud⭑·oj ; tiel⭑ sen·erar⭑·an juĝ⭑·on de⭑ la⭑ okul⭑·o mi
          ankoraŭ⭑ ne⭑ hav⭑·as ; mi hav⭑·as ankaŭ⭑ cert⭑·an plan⭑·on, kiu ŝajn⭑·as al⭑
          mi sen·erar⭑·a . {sen·mank⭑·a^2}

sens⁸·er·ar·o, sent⭑·er·ar·o

          Mal·ĝust⭑·a vid⭑·o, aŭd⭑·o... aŭ⭑ mal·bon⭑·a kompren⭑·o de⭑ aper⭑·aĵ·o, sens⁸·a
          {iluzi¹·o} : li ek·sent⭑·is, ke⭑ sur⭑ li⭑·aj pied⭑·oj tra·glit⭑·is io, kvazaŭ⭑
          grand⭑·a serpent⭑·o […] ― sent⭑·er·ar·o!... ― dir⭑·is li al⭑ si ; ankoraŭ⭑
          unu⭑ opini⭑·o, ja⭑ mal·pli⭑ ofend⭑·a, ĉar⭑ ĝi hav⭑·as ia·n scienc⭑·an kolor⭑·on,
          konsist⭑·as en⭑ tio, atribu¹·i ĉi⭑ tiu·jn fenomen¹·ojn al⭑ sens⁸·er·ar·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.43 2023/11/07 20:34:11 ]
     __________________________________________________________________