ermit⭑·/·o

ermit⭑·o

   1.
          Pi⭑·ul·o viv⭑·ant·a en⭑ sol⭑·ec·o: li ir⭑·is al⭑ ermit⭑·o, kiu est⭑·is kon⭑·at·a
          kiel⭑ pi⭑·ul·o ; li iom⭑ post⭑ iom⭑ apart⭑·iĝ·is de⭑ ĉiu·j hom⭑·oj kaj⭑ far⭑·iĝ·is
          ermit⭑·o ; ĉu⭑ li est⭑·as princ⭑·o, kavalir⭑·o, profet⭑·o, aŭ⭑ ebl⭑·e simpl⭑·a
          ermit⭑·o .

   2.
          Hom⭑·o, kiu sistem⭑·e evit⭑·as la⭑ ali⭑·ajn, kaj⭑ izol⭑·e viv⭑·as: ili
          sur·ter⭑·iĝ·is antaŭ⭑ la⭑ kavern⭑+loĝ⭑·ej·o de⭑ la⭑ ge⁽⁺⁾-ermit⭑·oj .

ermit⭑·ej·o

          Lok⭑·o, kie viv⭑·as unu⭑ aŭ⭑ plur⁴·aj ermit⭑·oj: ermit⭑·ej·on kun⭑ la⭑ neces⭑·aj
          viv⭑-rimed⭑·oj oni en⭑ grand⭑·a urb⭑·o pov⭑·as trov⭑·i nur⭑ sur⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·a
          tur⭑·o ; la⭑ David⁽⁺⁾-ov⭑·a ermit⭑·ej·o est⭑·as monaĥ⭑·ej·o apud⭑ Moskv⁽⁺⁾·o .

ermit⭑-lud⭑·o

          {Kart⭑-lud⭑·o} , lud⭑·at·a ordinar⭑·e sol⭑·a: en⭑ matematik¹·o kaj⭑ lud⭑·o-teori⭑·o,
          bulgar⁸·a ermit⭑-lud⭑·o est⭑·as hazard²·a kart⭑-lud⭑·o ;

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/11/07 20:34:11 ]
     __________________________________________________________________