erudici³·/·o

erudici³·o

          Vast⭑·aj, divers⭑+flank⭑·aj kaj⭑ detal⭑·aj sci⭑·oj karakteriz¹·ant·aj
          koncern⭑·an hom⭑·on: Vi cert⭑·e hav⭑·as grand⭑·an erudici³·on koncern⭑·e la⭑
          antikv⭑·ajn verk⭑·ojn! ; Goethe kon⭑·is li·n (konsil⭑·ist·on Krespel):
          „strang⭑·a hom⭑·o kun⭑ mult⭑·e da⭑ talent⭑·oj kaj⭑ grand⭑·a erudici³·o“ .

erudici³·a

          Rilat⭑·a al⭑ erudici³·o, propr⭑·a al⭑ erudici³·ul·oj: tre⭑ erudici³·a kaj⭑
          labor⭑·em·a, li ne⭑ sci⭑·is, kio·n aspir³·i, kaj⭑ tial⭑ oft⭑·e mal·ŝpar⭑·is
          si⭑·ajn fort⭑·ojn por⭑ traduk⭑·ad·o de⭑ tri⭑·a+grad⭑·aj (se⭑ ne⭑ dek⭑·a+grad⭑·aj)
          verk⭑·oj ; la⭑ tem⭑·o ripet⭑·iĝ·as en⭑ Mez⭑-epok⭑·o, kun⭑ apart⭑·aj erudici³·aj
          pri·konsider⭑·oj far⭑·e de⭑ Tomas⁽⁺⁾·o el⭑ Akv⭑-in⭑·o kaj⭑ la⭑ diferenc⭑·oj,
          plej⭑+part⭑·e, est⭑·as pi⭑·aj legend⭑·oj kaj⭑ erudici³·aj mit¹·oj, kiu·jn
          probabl³·e en·ŝov⭑·is kopi⭑·ist·o aŭ⭑ ali⭑·a okcident⭑·a kler⭑·ul·o .

   {mult⭑·e~sci⭑·a}

erudici³·ul·o

          Hom⭑·o posed⭑·ant·a erudici³·on: ni hav⭑·is kaj⭑ ja⭑ hav⭑·as en⭑ ni⭑·aj vic⭑·oj
          mult⭑·ajn alt⭑·e eduk⭑·it·ajn hom⭑·ojn, scienc⭑·ist·ojn kaj⭑ divers⭑+fak⭑·ajn
          erudici³·ul·ojn, el⭑ kiu·j ne⭑ mal·mult⭑·aj uz⭑·is kaj⭑ uz⭑·as temp⭑·on kaj⭑
          energi⭑·on por⭑ Esperant⭑·o ; nu⭑, kio·n sci⭑·as ordinar⭑·a hom⭑·o, eĉ⭑
          esperant⭑·ist·o, eĉ⭑ erudici³·ul·o, pri⭑ la⭑ malt³·a kultur¹·o? ne⭑ ĉiu
          erudici³·ul·o est⭑·as scienc⭑·ul·o. {erudit⁽⁺⁾·o.} {kler⭑·ul·o} , {instru⭑·it·ul·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/11/07 20:34:11 ]
     __________________________________________________________________