esenc⭑·/·o

esenc⭑·o

   1.
          Tio, kio konsist⭑·ig·as la⭑ propr⭑·an {natur⭑·o} n de⭑ io, la⭑ intern⭑·a kaj⭑
          ne·vari³·a baz¹·o de⭑ ekster⭑·aj aper⭑·aĵ·oj ( {fenomen¹·oj} ): hom⭑·o est⭑·as
          laŭ⭑ si⭑·a esenc⭑·o soci³·em·a est⭑·aĵ·o; mi ne⭑ tut⭑·e klar⭑·e kompren⭑·is la⭑
          esenc⭑·on de⭑ vi⭑·a demand⭑·o ; la⭑ tut⭑·a esenc⭑·o de⭑ lingv⭑·o est⭑·as baz¹·it·a
          antaŭ⭑ ĉio sur⭑ inter·konsent⭑·o ; la⭑ esenc⭑·o kaj⭑ cel⭑·o de⭑ ni⭑·aj
          kongres⭑·oj ; ĉiu prepozici⭑·o, laŭ⭑ si⭑·a logik¹·a esenc⭑·o, pov⭑·as est⭑·i
          uz⭑·at·a nur⭑ antaŭ⭑ substantiv⭑·o ; al⭑ hom⭑·o, kiu ne⭑ kon⭑·as la⭑ esenc⭑·on
          de⭑ la⭑ muzik⭑·o, ŝajn⭑·as ke⭑ nenio est⭑·as pli⭑ facil⭑·a ol⭑ lud⭑·i
          fortepian⭑·on ; ŝajn⭑·as al⭑ mi, ke⭑ la⭑ glor⭑-am⭑·o hav⭑·as esenc⭑·on tiel⭑
          aer⭑·an kaj⭑ sen·fundament⭑·an, ke⭑ ĝi est⭑·as nur⭑ ombr⭑·o de⭑ ombr⭑·o ; ĉu⭑ vi
          pov⭑·as el·trov⭑·i la⭑ esenc⭑·on de⭑ Di⭑·o? ĉu⭑ vi pov⭑·as plen⭑·e kompren⭑·i la⭑
          perfekt⭑·ec·on de⭑ la⭑ Plej⭑+potenc⭑·ul·o? ; Li lac⭑·ig·is mi·n, Li detru⭑·is
          mi⭑·an tut⭑·an esenc⭑·on ; bru⭑·o potenc⭑·a, nul⭑·a esenc⭑·o ; nom⭑·o egal⭑·a, sed⭑
          esenc⭑·o mal⭑·a . {substanc²·o^3}

   2.
          Ĉef⭑·aj, plej⭑ grav⭑·aj ec⭑·oj de⭑ io: la⭑ esenc⭑·o de⭑ mi⭑·a mal·feliĉ⭑·o
          konsist⭑·as en⭑ tio, ke⭑ mi pov⭑·is mal·mult⭑·e, ke⭑ mi nenio·n sufiĉ⭑·e
          kapabl⭑·is ; la⭑ predik⭑·o est⭑·is long⭑·a, oni tamen⭑ ne⭑ pov⭑·as mal·konfes⭑·i
          en⭑ ĝi kelk⭑·an esenc⭑·on moral¹·an ; la⭑ trans·don⭑·o de⭑ la⭑ plu⭑·aj sci⭑·ig·oj
          vid⭑·ebl·e est⭑·is por⭑ li mal·facil⭑·a, sed⭑ la⭑ esenc⭑·o est⭑·is, ke⭑ […]
          Krist⭑-in⭑·o al⭑ li plaĉ⭑·is ; la⭑ esenc⭑·o de⭑ li⭑·aj ide⭑·oj est⭑·is jen⭑·a […] ;
          la⭑ diferenc⭑·o de⭑ la⭑ lingv⭑·oj prezent⭑·as la⭑ esenc⭑·on de⭑ la⭑ diferenc⭑·o
          […] de⭑ la⭑ naci⭑·oj ; la⭑ tut⭑·a esenc⭑·o de⭑ ni⭑·a religi⭑·o est⭑·as la⭑ leĝ⭑·o:
          ag⭑·u kun⭑ ali⭑·aj, kiel⭑ vi vol⭑·as, ke⭑ oni ag⭑·u kun⭑ vi ; la⭑ fin⭑·iĝ·o „o“
          […] en⭑ vort⭑·oj de·ven⭑·ant·aj de⭑ adjektiv⭑·o pov⭑·as nur⭑ signif⭑·i ide⭑·on,
          esenc⭑·on . {baz¹·o} , {fund⭑·o} , {fundament⭑·o} , {kern⭑·o} ,
          {kvintesenc¹·o} , {princip⭑·o} , {suk⭑·o^3}

   3.
          Dens⭑·ig·it·a {el·tir⭑·aĵ·o} el⭑ iu·j substanc²·oj ordinar⭑·e bon⭑+odor⭑·aj aŭ⭑
          arom¹·aj: la⭑ roz⭑·oj jam⭑ est⭑·is kolekt⭑·it·aj kaj⭑ oni far⭑·is el⭑ ili
          esenc⭑·on ; vinagr⭑·a esenc⭑·o . {arom¹·o} , {ekstrakt¹·o^2} , {infuz⭑·aĵ·o}
          , {tinktur²·o}

   4.
          Tio, kio konsist⭑·ig·as la⭑ unu⭑·ec·on de⭑ la⭑ tri⭑ {person⭑·oj} de⭑ la⭑
          {Tri⭑-unu⭑·o} .

esenc⭑·a

   1.
          Konsist⭑·ig·ant·a la⭑ propr⭑·an natur⭑·on de⭑ io: laŭ⭑ la⭑ voj⭑·o de⭑ ver⭑·o mi
          ir⭑·as […] por⭑ hered⭑·ig·i al⭑ mi⭑·aj am⭑·ant·oj esenc⭑·an bon⭑·on ; la⭑ rakont⭑·o
          est⭑·as lert⭑·e konstru⭑·it·a, kaj⭑ en·hav⭑·as tiu·n esenc⭑·an element¹·on de⭑
          konflikt²·o, kiu disting⭑·as viv⭑·an histori⭑·on de⭑ banal²·aĵ·o ; ne⭑
          penetr⭑·int·e en⭑ la⭑ esenc⭑·ajn kaŭz⭑·ojn de⭑ modern¹·a kapital¹·ism·o kaj⭑
          imperialism³·o, Zamenhof jam⭑ bon⭑·e antaŭ·vid⭑·is, ke⭑ la⭑ rezultat⭑·o de⭑
          tiu milit⭑·o est⭑·os nul⭑·a .

   2.
          Est⭑·ant·a plej⭑ grav⭑·a en⭑ io: krom⭑ la⭑ supr⭑·e montr⭑·it·aj tri⭑ ĉef⭑·aj
          problem¹·oj, mi dev⭑·is, kompren⭑·ebl·e, solv⭑·i ankoraŭ⭑ mult⭑·ajn ali⭑·ajn,
          sed⭑ pri⭑ ili, ĉar⭑ ili est⭑·as ne⭑ esenc⭑·aj, mi ne⭑ parol⭑·os tie ĉi⭑ ;
          vi⭑·a tim⭑·o ven⭑·is nur⭑ de⭑ tio, ke⭑ vi ne⭑ tut⭑·e ĝust⭑·e prezent⭑·as al⭑ vi
          la⭑ esenc⭑·an signif⭑·on de⭑ tiu·j pli·grand⭑·ig·it·aj vort⭑·ar·oj ; [la⭑ mus⭑·o]
          tuj⭑ for·manĝ⭑·et·is preskaŭ⭑ tut⭑·an roman¹·on, tio est⭑·as nur⭑ la⭑ mol⭑·an
          part⭑·on, la⭑ esenc⭑·an, sed⭑ la⭑ ŝel⭑·on, la⭑ bind⭑·on [ĝi] las⭑·is ne·tuŝ⭑·it·a
          ; ni dezir⭑·as kre⭑·i organism¹·on, kies⭑ esenc⭑·a cel⭑·o est⭑·os produkt⭑·i
          antidot⁽⁺⁾·on ; sen·esenc⭑·a ( {sen·en·hav⭑·a} ) metafor¹·o . {precip⭑·a} ,
          {fundament⭑·a}

esenc⭑·ism·o

          Doktrin¹·o, kiu prefer⭑·e rigard⭑·as iu·jn ec⭑·ojn de⭑ aĵ⭑·oj kiel⭑ esenc⭑·ajn,
          ne⭑ de·pend⭑·ajn de⭑ situaci⭑·o: Avicen⁽⁺⁾·o el·star⭑·ig·is la⭑ esenc⭑·on per⭑ la⭑
          deklar¹·o, ke⭑ la⭑ ekzist⭑·o al·ven⭑·as al⭑ ĝi kiel⭑ akcidenco, jen⭑
          radikal¹·a esenc⭑·ism·o ; la⭑ ras¹·ism·o kaj⭑ la⭑ seks⭑·ism·o est⭑·as la⭑ plej⭑
          oft⭑·aj sub·spec⭑·oj de⭑ la⭑ esenc⭑·ism·o . {ekzist⭑·ism·o}

sam⭑+esenc⭑·a

          Kun·hav⭑·ant·a la⭑ sam⭑·an esenc⭑·on kiel⭑ iu ali⭑·a (uz⭑·at·a pri⭑ la⭑ person⭑·oj
          de⭑ la⭑ {Tri⭑-unu⭑·o} ): ni kred⭑·as unu⭑ sol⭑·an Di⭑·on kaj⭑ unu⭑ sol⭑·an
          Sinjor⭑·on {jes⭑·u-Krist⭑·on} , unu⭑-nur⭑·an fil⭑·on de⭑ Di⭑·o, gener⁽⁺⁾·it·an de⭑ la⭑
          Patr⭑·o kaj⭑ kre⭑·it·an, sam⭑+esenc⭑·an kiel⭑ la⭑ Patr⭑·o . {simil⭑+esenc⭑·a}

simil⭑+esenc⭑·a

          Hav⭑·ant·a esenc⭑·on simil⭑·an al⭑ tiu de⭑ iu ali⭑·a (uz⭑·it·a de⭑ la⭑ ari¹·an·oj
          pri⭑ la⭑ person⭑·oj de⭑ la⭑ {Tri⭑-unu⭑·o} ). {sam⭑+esenc⭑·a}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/07 20:34:11 ]
     __________________________________________________________________