vidu ankaŭ la klarigojn
eskort²·/·o

eskort²·o

          Eskort²·ant·ar·o: eskort²·o de serv·ist·oj ; ven·ig·u la ĉef·pastr·ojn ĉi
          tie·n, sub protekt¹·a eskort²·o ; la princ·o kun si·aj du kun·ul·oj kaj
          kun la nov·a eskort²·o […] ek·vetur·is antaŭ·en ; la eskort²·o lev·is la
          lanc¹·ojn kaj ritm¹·e klak³·ant·e per la fe-riz·it·aj kal·ig·oj el·ir·is ; kun
          grand·a eskort²·o de soldat·oj, amik·oj kaj najbar·oj ni for·las·as
           .

eskort²·i

   (tr)

          {Akompan·i} iu·n por li·n gard·i, help·i, honor·i; akompan·i kapt·it·on
          por mal·help·i li·n for·kur·i: du×dek Turk·oj, arm·it·aj per sabr¹·oj kaj
          paf·il·oj, eskort²·is ili·n ; li·an port·il·on, port·at·an de ses sklav·oj,
          ĉiam eskort²·is tri hom·oj: unu port·is la vent·um·il·on, du·a la
          hak·il·on de l' ministr¹·o, tri·a kest·on kun papirus²·oj ; dek-kelk·e da
          jun·aj fervor·ul·oj kur·e eskort²·is li·an vetur·il·on, jen super·ŝut·ant·e
          li·n per laŭd·oj, jen laŭt+voĉ·e sci·ig·ant·e al la popol·o, ke tio
          est·as la fam·a du×cent-jar·ul·o ; [li] dev·os eskort²·i la krim·ul·ojn, la
          ĉar²·ojn kun la ekzekut·il·ar·o kaj la ekzekut·ist·ojn .

   [artikol-versi⁹·o: 1.25 2023/11/07 20:34:11 ]
     __________________________________________________________________