esper⭑·/·i

esper⭑·i

   (x)

          {Kred⭑·i} , ke⭑ tio, kio·n oni dezir⭑·as, re·al·iĝ⭑·os: vid⭑·i vi⭑·an vizaĝ⭑·on
          mi ne⭑ esper⭑·is, kaj⭑ jen⭑ Di⭑·o vid⭑·ig·is al⭑ mi eĉ⭑ vi⭑·an id⭑·ar·on ; 
          esper⭑·is fal⭑·ig·i David⁽⁺⁾·on per⭑ la⭑ man⭑·oj de⭑ la⭑ Filiŝt¹⁰·oj ; mi esper⭑·is
          lum⭑·on, sed⭑ ven⭑·is mal·lum⭑·o ; ni esper⭑·is en⭑ Krist⭑·o ; [ili] far⭑·is
          tiu·n komplez⭑·on […] ne⭑ kiel⭑ ni esper⭑·is ; mi ĉiam⭑ esper⭑·is, ke⭑ la⭑
          knab⭑·o iam⭑ pov⭑·os help⭑·i al⭑ mi ; ĉi⭑ tie, kie li esper⭑·is forges⭑·i
          ŝi·n, ĝust⭑·e ĉi⭑ tie ŝi star⭑·is tut⭑·e viv⭑·ant·a antaŭ⭑ li⭑·a anim⭑·o ;
          neniam⭑ esper⭑·it·a am⭑·o, kiu subit⭑·e est⭑·is sent⭑·ig·it·a al⭑ ŝi ; [li]
          esper⭑·is ni·n akcept⭑·i en⭑ Kembriĝ⁽⁺⁾·o ; ne⭑ atend⭑·it·a, ne⭑ esper⭑·it·a oft⭑·e
          ven⭑·as subit⭑·e ; mi pan⭑·on ne⭑ esper⭑·is, subit⭑·e kuk⭑·o aper⭑·is .
          {atend⭑·i} , {antaŭ·vid⭑·i} , {dezir⭑·i} , {fid⭑·i} , {sopir⭑·i} .

esper⭑·o

   1.
          Ag⭑·o esper⭑·i: met⭑·i si⭑·an esper⭑·on sur⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o ; mi hav⭑·as ankoraŭ⭑
          esper⭑·on ; mi perd⭑·is la⭑ esper⭑·on ; esper⭑·o log⭑·as, esper⭑·o mensog⭑·as ;
          de⭑ atend⭑·o kaj⭑ esper⭑·o pere⭑·is mult⭑·aj sur⭑ la⭑ ter⭑·o ; esper⭑·o pan⭑·on ne⭑
          don⭑·as .

   2.
          Io, kio·n oni esper⭑·as: mi ne⭑ pov⭑·as don⭑·i al⭑ vi eĉ⭑ la⭑ plej⭑
          mal·grand⭑·an esper⭑·on ricev⭑·i lok⭑·on kun⭑·e kun⭑ la⭑ infan⭑·o ; li mult⭑·e
          parol⭑·is […] pri⭑ detru⭑·it·aj esper⭑·oj ; montr⭑·i […] si⭑·an plej⭑ viv⭑·an
          simpati¹·on […] al⭑ vi⭑·a cel⭑·o kaj⭑ esper⭑·oj ; ni hav⭑·as plen⭑·an esper⭑·on,
          ke⭑ post⭑ ni⭑·a nun⭑·a kongres⭑·o […] ni⭑·a afer⭑·o ĉi⭑ tie ek·flor⭑·os ne⭑
          mal·pli⭑ potenc⭑·e .

   3.
          Person⭑·o aŭ⭑ afer⭑·o, pri⭑ kiu oni mult⭑·e esper⭑·as: la⭑ sol⭑·a fil⭑·o, la⭑
          {ĝoj⭑·o} de⭑ la⭑ ge·patr⭑·oj kaj⭑ ili⭑·a esper⭑·o por⭑ la⭑ est⭑·ont·ec·o .

esper⭑·ebl·e

          Laŭ⭑ tio, kio·n oni pov⭑·as esper⭑·i: baldaŭ⭑ esper⭑·ebl·e ven⭑·os iu aŭ⭑
          ali⭑·a ; Di⭑·o esper⭑·ebl·e ankaŭ⭑ por⭑ mi⭑·a kor⭑·o don⭑·os konsil⭑·on ; ne⭑
          est⭑·as esper⭑·ebl·e, ke⭑ la⭑ pord⭑·o de⭑ favor⭑+kor⭑·ec·o mal·ferm⭑·iĝ·os por⭑ ŝi ;
          ĝi est⭑·as la⭑ unu⭑·a kaj⭑ esper⭑·ebl·e ankaŭ⭑ la⭑ last⭑·a foj⭑·o […] ; vi
          esper⭑·ebl·e far⭑·os al⭑ mi la⭑ honor⭑·on est⭑·i gast⭑·o de⭑ mi⭑·a dom⭑·o .

esper⭑·ig·a

          Don⭑·ant·a esper⭑·ojn, promes⭑-plen⭑·a, bon⭑+aŭgur⁶·a: [ŝi⭑·aj] okul⭑·oj […]
          antaŭ⭑ moment⭑·o esprim⭑·is esper⭑·ig·an medit⭑·ad·on ; komenc⭑·e de⭑ januar⁽⁺⁾·o
          okaz⭑·is esper⭑·ig·a event⁸·o . liber⭑·a program¹·ar·o est⭑·as nov⭑·a kaj⭑
          esper⭑·ig·a fenomen¹·o ; medi³+protekt¹·a industri⭑·o hav⭑·as esper⭑·ig·an
          est⭑·ont·on .

mal·esper⭑·i

   (x)

          Tut⭑·e perd⭑·i esper⭑·on: en⭑ Azi⁸·o […] ni ekstrem⭑·e super⭑ la⭑ fort⭑·o est⭑·is
          de·prem⭑·it·aj, tiel⭑, ke⭑ ni fort⭑·e mal·esper⭑·is, eĉ⭑ pri⭑ la⭑ viv⭑·o ; post⭑
          sep⭑ tag⭑·oj li vid⭑·is, ke⭑ la⭑ rezultat⭑·o est⭑·as nul⭑·a, li mal·ĝoj⭑·is kaj⭑
          mal·esper⭑·is ; mi mal·esper⭑·is ne⭑ trov⭑·int·e vi·n ; hom⭑·' mal·esper⭑·as,
          Di⭑·o aper⭑·as . {pesimism²·o} .

mal·esper⭑·o

          La⭑ sent⭑·o, la⭑ anim⭑-stat⭑·o de⭑ mal·esperant⭑·o: mal·esper⭑·o mi·n kapt⭑·as,
          kiam⭑ mi rigard⭑·as la⭑ mal·gras⭑·iĝ·int·an vizaĝ⭑·on de⭑ mi⭑·a infan⭑·o ; ŝi
          hav⭑·is nenio·n, al⭑ kio ŝi pov⭑·us al·kroĉ⭑·iĝ·i, kaj⭑ ŝi fal⭑·is en⭑
          sen·fund⭑·an abism¹·on de⭑ mal·esper⭑·o ; en⭑ la⭑ mal·esper⭑·o ŝi kuŝ⭑·iĝ·is, por⭑
          el·trink⭑·i la⭑ lag⭑·on, kaj⭑ tio por⭑ hom⭑·o est⭑·as ja⭑ ne⭑ ebl⭑·a ; tut⭑·e sol⭑·a
          tie mi frenez⭑·iĝ·us de⭑ mal·esper⭑·o ; kri⭑·o de⭑ mal·esper⭑·o ; lac⭑·aj de⭑ la⭑
          sen·dank⭑·a labor⭑·ad·o, ni kun⭑ mal·esper⭑·o kaj⭑ apati¹·o las⭑·us fal⭑·i la⭑
          man⭑·ojn ; mal·antaŭ⭑·e mizer⭑·o, antaŭ⭑·e mal·esper⭑·o .

mal·esper⭑·a

          Rilat⭑·a al⭑ mal·esper⭑·o: fajr⭑·o de⭑ mal·esper⭑·aj pens⭑·oj […] atak⭑·is ŝi⭑·an
          kap⭑·on ; ŝi⭑·a laŭt⭑·a, mal·esper⭑·a ek·kri⭑·o plen⭑·ig·is la⭑ du⭑ ĝarden⭑·ojn ;
          la⭑ am⭑·o ruin⭑·ig·as la⭑ am⭑·ant·on, konduk⭑·as al⭑ decid⭑·oj mal·esper⭑·aj ; la⭑
          nomarĥ⁽⁺⁾·o per⭑ mal·esper⭑·a mov⭑·o ŝtop⭑·is al⭑ si la⭑ orel⭑·ojn .

mal·esper⭑·ig·i, sen·esper⭑·ig·i

   (tr)

          Sen·ig⭑·i je⭑ esper⭑·o: mi⭑·a kun·parol⭑·ant·o parol⭑·is nur⭑ si⭑·an ge·patr⭑·an
          lingv⭑·on, kio mal·esper⭑·ig·is mi·n aŭ⭑ pel⭑·is al⭑ pantomim¹·o ; katastrof¹·o
          […] re·mal·riĉ⭑·ig·as kaj⭑ sen·esper⭑·ig·as la⭑ famili⭑·on ; la⭑ financ¹·a
          situaci⭑·o […] iĝ⭑·is mal·esper⭑·ig·a ; est⭑·as ankaŭ⭑ mal·esper⭑·ig·e vid⭑·i, ke⭑
          daŭr⭑·is tre⭑ long⭑·e, de⭑ la⭑ unu⭑·a publik⭑·a atent⭑·o pri⭑ la⭑
          klimat⭑·o-problem¹·o en⭑ la⭑ 1980aj⁽⁺⁾ jar⭑·oj ĝis⭑ konkret²·aj mal·grand⭑·aj kaj⭑
          ne·sufiĉ⭑·aj ag⭑·oj ; jen⭑ situaci⭑·o teori⭑·e sen·esper⭑·ig·a, tamen⭑
          prezent⭑·as si·n du⭑ ebl⭑·oj .

sen·esper⭑·a

   1.
          (iu) Kiu ne⭑ aŭ⭑ ne⭑ plu⭑ esper⭑·as, aflikt³·iĝ·as: li ĝem⭑·is simil⭑·e al⭑
          sen·esper⭑·a anim⭑·o ; trem⭑·ant·a de⭑ frost⭑·o la⭑ kompat⭑·ind·a knab⭑·in·et·o
          tren⭑·ad·is si·n […] jam⭑ tut⭑·e sen·esper⭑·a ; la⭑ sen·esper⭑·aj frat⭑·in·oj
          serĉ⭑·is li·n en⭑ la⭑ tut⭑·a urb⭑·o .

   2.
          (io) Sen·esper⭑·ig·a, kiu ne⭑ hav⭑·as ŝanc¹·ojn de⭑ sukces⭑·o;
          {sen·perspektiv¹·a} : sen·esper⭑·a serĉ⭑·ad·o ; sen·esper⭑·a utopi¹·aĵ·o ;
          est⭑·as afer⭑·o sen·esper⭑·a, kio·n mi pov⭑·as far⭑·i? .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.123 2023/11/07 20:34:12 ]
     __________________________________________________________________