evident¹·/·a

evident¹·a

          Tiel⭑ klar⭑·a kaj⭑ sen·dub⭑·a, ke⭑ ĝi ne⭑ bezon⭑·as pruv⭑·on: la⭑ ver⭑·o ne⭑
          est⭑·as ĉiam⭑ evident¹·a por⭑ la⭑ spirit⭑·o; evident¹·a erar⭑·o. {cert⭑·a} ,
          {okul⭑+frap⭑·a} , {palp⭑·ebl·a} , {vid⭑·ebl·a} .

evident¹·e

          Tut⭑·e sen·dub⭑·e: la⭑ dik⭑·a metal⭑·a baston⭑-pint⭑·o est⭑·as tut⭑·e tri⭑+vit⁸·a, ĉar⭑
          evident¹·e li mult⭑·e marŝ⭑·is kun⭑ ĝi .

evident¹·aĵ·o

          Afer⭑·o evident¹·a, klar⭑·e vid⭑·ebl·a aŭ⭑ mem·kompren⭑·ebl·a, kiu ne⭑ bezon⭑·as
          pruv⭑·on: li ek·kred⭑·is, kiel⭑ oni kred⭑·as evident¹·aĵ·on .

evident¹·ec·o

          Klar⭑·ec·o, kiu·n prezent⭑·as la⭑ ver⭑·o al⭑ la⭑ spirit⭑·o, est⭑·ig·ant·e
          cert⭑·ec·on: la⭑ evident¹·ec·o de⭑ la⭑ geometri¹·aj demonstr⁽⁺⁾·oj.

evident¹·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i evident¹·a, klar⭑·e el·montr⭑·i: mi tim⭑·as, ke⭑ la⭑ mal·kaŝ⭑·iĝ·o de⭑ mi⭑·a
          kulp⭑·ec·o sam⭑+temp⭑·e evident¹·ig·os vi⭑·an kun⭑~kulp⭑·ec·on .

evident¹·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i klar⭑·e ver⭑·a, ne·dub⭑·ebl·a: jam⭑ evident¹·iĝ·is ke⭑ ali⭑·a tut⭑+mond⭑·a
          milit⭑·o, pli⭑ detru⭑·a ol⭑ la⭑ unu⭑·a, est⭑·is ne·evit⭑·ebl·a .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2024/01/19 09:24:47 ]
     __________________________________________________________________