fanfaron⭑·/·i

fanfaron⭑·i

   (x)

          Tro⭑·ig·e {glor⭑·i si·n} pro⭑ propr⭑·aj merit⭑·oj aŭ⭑ virt⭑·oj, kiu·jn oni ne⭑
          aŭ⭑ apenaŭ⭑ aŭ⭑ nur⭑ bon⭑+ŝanc¹·e hav⭑·as: li mem⭑ est⭑·is ĉarpent⭑·ist·o kaj⭑ li
          am⭑·is fanfaron⭑·i per⭑ si⭑·a fort⭑·o ; [li] kun⭑ tia mem·fid⭑·a mien⭑·o
          sid⭑·iĝ·is antaŭ⭑ la⭑ fortepian⭑·o, fanfaron⭑·ant·e, ke⭑ li lud⭑·os pli⭑ bon⭑·e
          ol⭑ ĉiu·j ; ne⭑ fanfaron⭑·ant·e per⭑ cit⭑·at·oj, ni pen⭑·os pruv⭑·i ĉio·n nur⭑
          per⭑ la⭑ sol⭑·a logik¹·o ; la⭑ vin⭑·o fanfaron⭑·as el⭑ vi⭑·a cerb⭑·o ; vi⭑·a
          majstr⭑·o est⭑·as vant⭑·a, mal·kuraĝ⭑·a fanfaron⭑·ist·o ; mal·bon⭑·ul·o
          fanfaron⭑·as pri⭑ la⭑ kapric⭑·oj de⭑ si⭑·a anim⭑·o ; [ili] fanfaron⭑·as per⭑
          si⭑·a grand⭑·a riĉ⭑·ec·o ; kial⭑ vi fanfaron⭑·as pro⭑ mal·bon⭑·o, ho⭑ tiran¹·o ?
          fanfaron⭑·i per⭑ don⭑·o, kiu·n oni ne⭑ far⭑·as ; unu⭑ foj⭑·on oni don⭑·as kaj⭑
          tut⭑·an viv⭑·on fanfaron⭑·as ; ne⭑ fanfaron⭑·u ir⭑·ant·e, fanfaron⭑·u
          re·ven⭑·ant·e . {arog⁽⁺⁾·i} , {brust⭑·o-ŝvel⭑·i} , {fier⭑·i} , {si·n glor⭑·i} ,
          {parad⭑·i} , {pav⭑·i^2} , {pretend⭑·i} ,

fanfaron⭑·ad·o

          Ag⭑·o de⭑ fanfaron⭑·i: ni⭑·a fanfaron⭑·ad·o, kiu·n mi far⭑·is antaŭ⭑ Tito,
          montr⭑·iĝ·is ver⭑·a ; ni⭑·a fanfaron⭑·ad·o pro⭑ vi ne⭑ far⭑·iĝ·u vant⭑·a ; li
          rakont⭑·is al⭑ mi – tut⭑·e ne⭑ por⭑ fanfaron⭑·ad·o sed⭑ „nur⭑ kvankam⭑“ – ke⭑
          unu⭑ foj⭑·o li prosper⭑·is pentr⭑·i sur⭑ blank⭑·a mur⭑·o en⭑ la⭑ ĝarden⭑·o de⭑ l’
          sultan¹·o ; „la⭑ mon⭑·o est⭑·as tie, kie ĝi dev⭑·as est⭑·i!“ ― tiu
          fanfaron⭑·ad·o kost⭑·is al⭑ li la⭑ viv⭑·on, kiam⭑ li for·ir⭑·is,  li·n
          sekv⭑·is kaj⭑ tra·pik⭑·is .

fanfaron⭑·aĵ·o

          Tio, kio·n oni pretend⭑·as ~ante: el·parol⭑·ant·e fanfaron⭑·aĵ·ojn de⭑
          vant⭑·ec·o, ili for·log⭑·as […] per⭑ sen·brid⭑·ec·o tiu·jn, kiu·j ĵus⭑
          for·sav⭑·iĝ·is ; ver⭑·a kuraĝ⭑·o ne⭑ konsist⭑·as el⭑ fanfaron⭑·aĵ·oj: ver⭑·a
          hero⭑·o ne⭑ ofer⭑·as sen·bezon⭑·e si⭑·an viv⭑·on, mal⭑·e li ŝirm⭑·as zorg⭑·e si⭑·an
          brust⭑·on por⭑ batal⭑·i venk⭑·e, kiam⭑ la⭑ cirkonstanc⭑·oj far⭑·iĝ·os favor⭑·aj
          . {pretend⭑·o} , {vant⭑·aĵ·o}

fanfaron⭑·ul·o

          Fanfaron⭑·em·a hom⭑·o: mi ĉagren⭑·iĝ·is pro⭑ la⭑ fanfaron⭑·ul·oj ; li est⭑·is
          perfekt⭑·a fanfaron⭑·ul·o ; Azazello el·ig⭑·is du⭑·an pistol⭑·on el⭑ la⭑
          glute⁽⁺⁾·a poŝ⭑·o de⭑ si⭑·a pantalon⭑·o, kaj⭑ kun⭑·e kun⭑ la⭑ unu⭑·a, mal·estim⭑·e
          tord⭑·ant·e la⭑ buŝ⭑·on, prezent⭑·is al⭑ la⭑ fanfaron⭑·ul·o . {arogant⭑·a} ,
          {mal·modest⭑·a}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/11/09 19:13:15 ]
     __________________________________________________________________