fianĉ⭑·/·o

fianĉ⭑·o

   1.
          Edz⭑·iĝ·ont·o; vir⭑·o inter·konsent⭑·int·a formal²·e est⭑·ont·an edz⭑·iĝ·on: je⭑ la⭑
          nokt⭑·o-mez⭑·o est⭑·is ek·kri⭑·o: jen⭑ la⭑ fianĉ⭑·o! el·ir⭑·u al⭑ li renkont⭑·e ; ŝi
          ja⭑ hav⭑·as jam⭑ fianĉ⭑·on kaj⭑ hodiaŭ⭑ oni fest⭑·os la⭑ edz⭑·iĝ·on ; la⭑
          pastr⭑·oj balanc⭑·ad·is la⭑ fum⭑·il·ojn kaj⭑ la⭑ ge·fianĉ⭑·oj don⭑·is unu⭑ al⭑ la⭑
          ali⭑·a la⭑ man⭑·on kaj⭑ ricev⭑·is la⭑ ben⭑·on ; la⭑ fianĉ⭑·o tromp⭑·it·a est⭑·is
          avert⭑·ot·a, ke⭑ li⭑·a est⭑·ont·a edz⭑·in·o aparten⭑·as al⭑ ali⭑·a vir⭑·o ; fianĉ⭑·on
          de⭑ l'⭑ sort⭑·o difin⭑·it·an for·pel⭑·os nenia mal·help⭑·o .

   2.
          Vir⭑·o serĉ⭑·ant·a konven⭑·an par⭑·ul·on por⭑ ge·edz⭑·iĝ·o: fi·lin⭑·o de⭑ urb⭑·a
          ĝarden⭑·ist·o rifuz⭑·is al⭑ du⭑ bon⭑·aj fianĉ⭑·oj nur⭑ tial⭑, ke⭑ ili ne⭑
          posed⭑·is poŝ⭑-horloĝ⭑·on ; mult⭑·e da⭑ fianĉ⭑·oj, sed⭑ la⭑ ĝust⭑·a ne⭑ ven⭑·as ;
          kiam⭑ fi·lin⭑·o edz⭑·in·iĝ·is, mult⭑·aj fianĉ⭑·oj trov⭑·iĝ·is .

fianĉ⭑·in·o

   1.
          Edz⭑·in·iĝ·ont·o; vir⭑·in·o inter·konsent⭑·int·a formal²·e est⭑·ont·an edz⭑·iĝ·on:
          en⭑ la⭑ salon⭑·o est⭑·is neniu krom⭑ li kaj⭑ li⭑·a fianĉ⭑·in·o ; kiel⭑ bel⭑·a
          est⭑·as vi⭑·a am⭑·o, […] mi⭑·a fianĉ⭑·in·o !  ankaŭ⭑ supr⭑·en~ir⭑·is […al⭑]
           , ĉar⭑ li est⭑·is el⭑ la⭑ dom⭑·o kaj⭑ famili⭑·o de⭑  ,
          por⭑ est⭑·i registr⭑·it·a kun⭑ si⭑·a fianĉ⭑·in·o Mari⭑·a ; vi vid⭑·as, kia·n
          bel⭑·an fianĉ⭑·in·on vi ricev⭑·is ; kapric⭑·a fianĉ⭑·in·o rest⭑·os etern⭑·e
          fraŭl⭑-in⭑·o .

   2.
          Vir⭑·in·o serĉ⭑·ant·a konven⭑·an par⭑·ul·on por⭑ ge·edz⭑·iĝ·o: por⭑ anstataŭ⭑·ig·i
          la⭑ vir⭑·in·on, kiu·n vi perd⭑·is, vi tre⭑ facil⭑·e trov⭑·os dek⭑ fianĉ⭑·in·ojn
          ; si⭑·an edz⭑·in·on  'n, kiu fraŭl⭑+in⭑·e est⭑·is la⭑ plej⭑ riĉ⭑·a kaj⭑
          plej⭑ bel⭑·a fianĉ⭑·in·o en⭑ la⭑ tul⭑·a vilaĝ⭑·o, li am⭑·is pasi⭑·e .

fianĉ⭑·ig·i, fianĉ⭑·in·ig·i

   (tr)

          Far⭑·i iu·n fianĉ⭑·o aŭ⭑ fianĉ⭑·in·o: ŝi vol⭑·as fianĉ⭑·ig·i mi⭑·an frat⭑·on je⭑
          ŝi⭑·a frat⭑·in·o ; mi fianĉ⭑·ig·is vi·n al⭑ unu⭑ edz⭑·o, por⭑ ke⭑ mi prezent⭑·u
          vi·n kiel⭑ ĉast⭑·an virg⭑·ul·in·on al⭑ Krist⭑·o .

fianĉ⭑·iĝ·i, fianĉ⭑·in·iĝ·i

   (ntr)

          {Promes⭑·i} edz⭑·iĝ·i aŭ⭑ edz⭑·in·iĝ·i al⭑ iu: li fianĉ⭑·iĝ·is kun⭑ fraŭl⭑-in⭑·o
          Bert⭑·o post⭑ tri⭑ monat⭑·oj est⭑·os la⭑ edz⭑·iĝ·o ; mi fianĉ⭑·in·iĝ·is kun⭑
          princ⭑·o ; ĉu⭑ est⭑·as ebl⭑·e ke⭑ vi ambaŭ⭑ fianĉ⭑·iĝ·is ? ne⭑ ĉiu fianĉ⭑·iĝ·as,
          kiu {svat⭑·iĝ·as} ; fianĉ⭑·iĝ·is ― por⭑ ĉiam⭑ lig⭑·iĝ·is .

fianĉ⭑·iĝ·o, fianĉ⭑·in·iĝ·o, ge·fianĉ⭑·iĝ·o

          Solen⭑·a {promes⭑·o} por⭑ edz⭑·iĝ·i aŭ⭑ edz⭑·in·iĝ·i al⭑ iu: herold¹·oj rajd⭑·ad·is
          tra⭑ la⭑ tut⭑·a urb⭑·o kaj⭑ sci⭑·ig·ad·is la⭑ fianĉ⭑·iĝ·on ; oni fest⭑·is la⭑
          fianĉ⭑·iĝ·on de⭑ la⭑ fi·lin⭑·o ; la⭑ flor⭑·ojn […] ŝi obstin⭑·e rifuz⭑·is dum⭑
          si⭑·a fianĉ⭑·in·iĝ·o ; nu⭑, li dir⭑·is, viŝ⭑·ant·e per⭑ si⭑·a poŝ⭑-tuk⭑·o si⭑·an
          frunt⭑·on sang⭑·ad·ant·an, jen⭑ est⭑·as ge·fianĉ⭑·iĝ·oj, kies⭑ el·montr⭑·oj hav⭑·as
          karakter⭑·on ne·komun⭑·an ; oni asert¹·is, ke⭑ li tuj⭑ edz⭑·iĝ·os, kaj⭑ ke⭑
          oni tiam⭑ fest⭑·as li⭑·an fianĉ⭑·iĝ·on ; fianĉ⭑·iĝ·o ne⭑ est⭑·as edz⭑·iĝ·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/11/09 20:48:32 ]
     __________________________________________________________________