fier⭑·/·a

fier⭑·a

   1.
          Konsci⭑·a pri⭑ si⭑·aj merit⭑·oj: modest⭑·a, sed⭑ nobl⭑·a, fier⭑·a hom⭑·o; kun⭑
          fier⭑·a kuraĝ⭑·o; ili est⭑·os fier⭑·aj pri⭑ tiu nom⭑·o de⭑ utopi¹·ist·oj ; vi
          rajt⭑·as est⭑·i fier⭑·a pri⭑ tia fil⭑·o; mien⭑·o fier⭑·a al⭑ lud⭑·o mizer⭑·a
          (ŝajn⭑·ig·i si·n kontent⭑·a pri⭑ tio, kio·n oni ne⭑ pov⭑·as evit⭑·i); ; fier⭑·a
          kavalir⭑·a kastel⭑·o .

   2.
          {Mal·humil⭑·a} , tro⭑ si·n ŝat⭑·ant·a, {arogant⭑·a} : humil⭑·a kun⭑ la⭑
          super·ul⭑·oj, kaj⭑ fier⭑·a kun⭑ la⭑ sub·ul⭑·oj; ŝi est⭑·is bel⭑·a vir⭑·in·o, sed⭑
          fier⭑·a kaj⭑ mal·modest⭑·a ; mi romp⭑·os vi⭑·an fier⭑·an obstin⭑·ec·on ; [li]
          fier⭑·e rigard⭑·as de⭑ supr⭑·e la⭑ ali⭑·ajn ; la⭑ riĉ⭑·iĝ·o tiel⭑ fier⭑·ig·is li·n,
          ke⭑ li ne⭑ plu⭑ mi·n salut⭑·as. {fanfaron⭑·i} , {mal·modest⭑·a} , {mem·fid⭑·a}
          , {vant⭑·a}

fier⭑·i

   (ntr)

          Est⭑·i fier⭑·a: li fier⭑·as pro⭑ si⭑·a fort⭑·ec·o; en⭑ feliĉ⭑·o ne⭑ fier⭑·u en⭑
          mal·feliĉ⭑·o esper⭑·u ; kiu riĉ⭑·iĝ·as, tiu fier⭑·iĝ·as . mi hav⭑·as nenio·n,
          pri⭑ kio fier⭑·i ; Irland⁸·o fier⭑·as pri⭑ si⭑·a reputaci¹·o ; mi tut⭑·e ne⭑
          fier⭑·as pri⭑ la⭑ ne·konsekvenc⭑·aj kaj⭑ hipokrit⭑·aj […] politik¹·ist·oj en⭑
          mi⭑·aj nun⭑·aj patr⭑·o-land⭑·oj ; la⭑ manks⁽⁺⁾·a popol⭑·o est⭑·as apart⭑·a komun⭑·um·o
          kun⭑ apart⭑·aj valor⭑·oj kaj⭑ kultur¹·o, pri⭑ kiu·j ili fier⭑·as .
          {fanfaron⭑·i} , {parad⭑·i} .

fier⭑·o

   1.
          Fier⭑·aĵ·o: tiu·j hero⭑·oj [est⭑·as] la⭑ fier⭑·o (fi·er⭑·ind·aĵ·o, glor⭑·aĵ·o) de⭑
          Ital⁸·uj·o . li, ŝi⭑·a tut⭑·a fier⭑·o sur⭑ la⭑ ter⭑·o .

   2.
          Fier⭑·ec·o: [li] parol⭑·as arogant⭑·e kontraŭ⭑ pi⭑·ul·o, kun⭑ fier⭑·o kaj⭑
          mal·estim⭑·o ; plen⭑·a de⭑ fier⭑·o ; la⭑ envi⭑·o kaj⭑ fier⭑·o kresk⭑·is kvazaŭ⭑
          mal·bon⭑·aj herb⭑·oj en⭑ ŝi⭑·a kor⭑·o .

fier⭑·aĵ·o

          Tio, pro⭑ kio oni est⭑·as fier⭑·a: ne⭑ parol⭑·u plu⭑ fier⭑·aĵ·on ; est⭑·us pli⭑
          bon⭑·e por⭑ mi mort⭑·i, ol⭑ se⭑ iu vant⭑·ig·us mi⭑·an fier⭑·aĵ·on .

fier⭑·ec·o

          Ec⭑·o de⭑ fier⭑·ul·o: kun⭑ ĝoj⭑·o kaj⭑ fier⭑·ec·o mi konstat⭑·as, ke⭑ vi ĉiam⭑
          montr⭑·is al⭑ mi konfid⭑·on ; antaŭ⭑ la⭑ pere⭑·o ir⭑·as fier⭑·ec·o ; mal·al·tig⁸·i
          ies⭑ fier⭑·ec·on {sent⭑·o.}

fi·er⭑-ind⭑·a

          Tia, ke⭑ pri⭑ ĝi oni pov⭑·as fier⭑·i: fi·er⭑·ind·aĵ·o de⭑ la⭑ mond⭑·o, ĝoj⭑·o de⭑
          ĉiu·j generaci⭑·oj ; est⭑·ig·i la⭑ patr⭑·uj·on sekur⁴·a, prosper⭑·a kaj⭑
          fi·er⭑-ind⭑·a ; pri·fier⭑·ind·a est⭑·as la⭑ progres⭑·o en⭑ universitat⭑·oj kaj⭑
          scienc⭑·aj esplor⭑·oj ; la⭑ pers⁽⁺⁾·a lingv⭑·o […] est⭑·as eg⭑·a fi·er⭑·ind·aĵ·o kaj⭑
          firm⭑·a fundament⭑·o de⭑ la⭑ nun·temp⭑·a iran⁸·a ident¹·ec·o . {glor⭑·o} ,
          {honor⭑·o} .

fier⭑·ul·o

          Hom⭑·o fier⭑·a: fier⭑·ul·oj tre⭑ fort⭑·e mi·n mok⭑·as ; fier⭑·ul·o kaŭz⭑·as
          mal·pac⭑·ojn ; fenikopter⁽⁺⁾·oj, bel⭑·aj roz⭑+kolor⭑·aj du⭑+pied⭑·aj fier⭑·ul·oj .
          {pav⭑·o ^2}

mal·fier⭑·a

          {Modest⭑·a^1} , {humil⭑·a} [li est⭑·as] tre⭑ afabl⭑·a kaj⭑ mal·fier⭑·a hom⭑·o,
          kiu tre⭑ atent⭑·e aŭskult⭑·is ; por⭑ si⭑·a propr⭑·a feliĉ⭑·o tiu, kiu
          kompren⭑·is ĉi⭑ tiu·n trankvil⭑·on, est⭑·u kapabl⭑·a kaj⭑ sincer⭑·a, […]
          mal·fier⭑·a, […] saĝ⭑·a, modest⭑·a ; al⭑ la⭑ nobl⭑·a fier⭑·eg·ec·o de⭑ la⭑
          stoik²~an⭑·o respond⭑·as la⭑ krist⭑·an·a mal·fier⭑·ec·o .

mal·fier⭑·i

          Mal·alt⭑·e taks⭑·i si·n aŭ⭑ si⭑·ajn far⭑·ojn, eventual¹·e {hont⭑·i} : kiel⭑
          Esperant⭑·ist·oj ni est⭑·as ideal¹·ist·oj, pri⭑ tio ni nek⭑ fier⭑·u nek⭑
          mal·fier⭑·u ; mal·venk⭑·o de⭑ ni⭑·a lingv⭑·o […] ĉe⭑ la⭑ Lig⭑·o de⭑ Naci⭑·oj ebl⭑·e
          [est⭑·as] la⭑ plej⭑ grav⭑·a fiask¹·o, pri⭑ kiu ni pov⭑·as mal·fier⭑·i .

mem·fier⭑·o

          Fier⭑·o pri⭑ si mem⭑, pri⭑ si⭑·aj far⭑·oj, pri⭑ si⭑·a valor⭑·o: li rest⭑·is
          sol⭑·a; sen⭑ edz⭑·in·o, sed⭑ kun⭑ fleg⭑·at·a mem·fier⭑·o . {mem·am⭑·o} ,
          {mem·estim⭑·o}

tro·fier⭑·a

          Tro⭑ alt⭑·e taks⭑·ant·a si·n aŭ⭑ si⭑·ajn far⭑·ojn, {vant⭑·a^2} , {arogant⭑·a^1}
          : li⭑·a poezi¹·o est⭑·as satir¹·o pri⭑ li⭑·a sam⭑+temp⭑·a soci³·o, precip⭑·e pri⭑ la⭑
          nobel⭑·ar·o tro·fier⭑·a kaj⭑ al·kroĉ⭑·it·a al⭑ privilegi⭑·oj .

          Rim.: Mi konsider⭑·as kun·skrib⭑·ad·on de⭑ adverb⭑·o kun⭑ adjektiv⭑·o:
          "tro·fier⭑·a" anstataŭ⭑ regul⭑·an skrib⭑·ad·on: "tro⭑ fier⭑·a", evit⭑·ind·a.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.44 2024/01/31 15:21:32 ]
     __________________________________________________________________