vidu ankaŭ la klarigojn
flat·/·i

flat·i

   (x)

   1.
          Prov·i {plaĉ·i} al iu, prov·i {log·i}  ig·i favor·a iu·n per tro·aj 
          fals·aj laŭd·oj: konform·iĝ·ant·e al tiu kutim·o, kiel vi ĝi·n nom·as,
          vi flat·as al ia mal·bon·a ; bat·u mal·bon·ul·on, li vi·n flat·oskis·u,
          li vi·n bat·os ; kiu flat·as al ĉiu, plaĉ·as al neniu . {favor·ig·i} ,
          {kaĵol⁽⁺⁾·i} , {kares·i} , {persvad⁹·i} , {tent·i^1}

   2.
          Est·i tre agrabl·a, eventual¹·e iluzi¹·e, al: la inter·rilat·oj vid·ebl·e
          […] flat·is ŝi·an ambici¹·on ; la opini·o de la gast·o flat·is kaj
          ĝoj·ig·is li·n ; ebl·e vi flat·as al vi, ke vi fal·os kiel hero·oj ;
          tia am·eg·o flat·is mult·eg·e li·an mem·estim·on ; la edz·iĝ·o ne est·as
          laŭ li·aj princip·oj, sed tio flat·os li·an sent·on de la egal·ec·o .
          {ĉarm·i} , {iluzi¹·i^2} , {plaĉ·i}

flat·a

          Kiu flat·as, kiu konsci·e tro laŭd·as: la sort·o don·is al mi rol¹·on
          kvankam tre flat·an, tamen sam+temp·e ankaŭ tre ŝarĝ·an .

flat·ant·o, flat·ul·o, flat·ist·o

          Hom·o, kiu em·as flat·i: „ili ankoraŭ sekv·as vi·n per la okul·oj,
          ebl·e  send·as al vi salut·ojndaŭr·ig·is la flat·ul·o, la princ·o
          ted·it·e si·n turn·is ; „en la serv·ad·o de vi·a sankt·ec·o mi trov·os
          fort·ojn“ ― „flat·ul·o!“, ek·rid·et·is la reĝ·o ; ili est·as 
          flat·ul·oj,  vent·o-flag·oj,  sen·dank·aj ; ili mal·am·as la
          flat·ist·ojn .

ĉirkaŭ·flat·ad·i

   (tr)

          Ade ĉirkaŭ·ig·i per flat·oj: ĉirkaŭ·flat·ad·i kaj ĉirkaŭ·flirt·ad·i iu·n .

mal·flat·a

          Kiu ne flat·as, sed mal·e {ofend·as} , {vund·as} la dign³·on de iu 
          io: la popol·o, kutim·iĝ·int·a al turment·oj kaj sang·o, enu·is ankaŭ,
          sibl·is, el·ig·ad·is ek·kri·ojn, mal·flat·ajn por la kort·eg·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2023/11/09 20:48:33 ]
     __________________________________________________________________