vidu ankaŭ la klarigojn
flat⭑·/·i
flat⭑·i
(x)
1.
Prov⭑·i {plaĉ⭑·i} al⭑ iu, prov⭑·i {log⭑·i} aŭ⭑ ig⭑·i favor⭑·a iu·n per⭑ tro⭑·aj aŭ⭑
fals⭑·aj laŭd⭑·oj: konform⭑·iĝ·ant·e al⭑ tiu kutim⭑·o, kiel⭑ vi ĝi·n nom⭑·as,
vi flat⭑·as al⭑ ia⭑ mal·bon⭑·a ; bat⭑·u mal·bon⭑·ul·on, li vi·n flat⭑·os ― kis⭑·u,
li vi·n bat⭑·os ; kiu flat⭑·as al⭑ ĉiu, plaĉ⭑·as al⭑ neniu . {favor⭑·ig·i} ,
{kaĵol⁽⁺⁾·i} , {kares⭑·i} , {persvad⁹·i} , {tent⭑·i^1}
2.
Est⭑·i tre⭑ agrabl⭑·a, eventual¹·e iluzi¹·e, al⭑: la⭑ inter·rilat⭑·oj vid⭑·ebl·e
[…] flat⭑·is ŝi⭑·an ambici¹·on ; la⭑ opini⭑·o de⭑ la⭑ gast⭑·o flat⭑·is kaj⭑
ĝoj⭑·ig·is li·n ; ebl⭑·e vi flat⭑·as al⭑ vi, ke⭑ vi fal⭑·os kiel⭑ hero⭑·oj ;
tia am⭑·eg·o flat⭑·is mult⭑·eg·e li⭑·an mem·estim⭑·on ; la⭑ edz⭑·iĝ·o ne⭑ est⭑·as
laŭ⭑ li⭑·aj princip⭑·oj, sed⭑ tio flat⭑·os li⭑·an sent⭑·on de⭑ la⭑ egal⭑·ec·o .
{ĉarm⭑·i} , {iluzi¹·i^2} , {plaĉ⭑·i}
flat⭑·a
Kiu flat⭑·as, kiu konsci⭑·e tro⭑ laŭd⭑·as: la⭑ sort⭑·o don⭑·is al⭑ mi rol¹·on
kvankam⭑ tre⭑ flat⭑·an, tamen⭑ sam⭑+temp⭑·e ankaŭ⭑ tre⭑ ŝarĝ⭑·an .
flat⭑·ant·o, flat⭑·ul·o, flat⭑·ist·o
Hom⭑·o, kiu em⭑·as flat⭑·i: „ili ankoraŭ⭑ sekv⭑·as vi·n per⭑ la⭑ okul⭑·oj,
ebl⭑·e eĉ⭑ send⭑·as al⭑ vi salut⭑·ojn“ daŭr⭑·ig·is la⭑ flat⭑·ul·o, la⭑ princ⭑·o
ted⭑·it·e si·n turn⭑·is ; „en⭑ la⭑ serv⭑·ad·o de⭑ vi⭑·a sankt⭑·ec·o mi trov⭑·os
fort⭑·ojn“ ― „flat⭑·ul·o!“, ek·rid⭑·et·is la⭑ reĝ⭑·o ; ili est⭑·as aŭ⭑
flat⭑·ul·oj, aŭ⭑ vent⭑·o-flag⭑·oj, aŭ⭑ sen·dank⭑·aj ; ili mal·am⭑·as la⭑
flat⭑·ist·ojn .
ĉirkaŭ·flat⭑·ad·i
(tr)
Ade ĉirkaŭ·ig⭑·i per⭑ flat⭑·oj: ĉirkaŭ·flat⭑·ad·i kaj⭑ ĉirkaŭ·flirt⭑·ad·i iu·n .
mal·flat⭑·a
Kiu ne⭑ flat⭑·as, sed⭑ mal⭑·e {ofend⭑·as} , {vund⭑·as} la⭑ dign³·on de⭑ iu aŭ⭑
io: la⭑ popol⭑·o, kutim⭑·iĝ·int·a al⭑ turment⭑·oj kaj⭑ sang⭑·o, enu⭑·is ankaŭ⭑,
sibl⭑·is, el·ig⭑·ad·is ek·kri⭑·ojn, mal·flat⭑·ajn por⭑ la⭑ kort⭑·eg·o .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/11/09 20:48:33 ]
__________________________________________________________________