forĝ⭑·/·i

forĝ⭑·i

   (tr)

   1.
          {Pri·labor⭑·i} metal⭑·on per⭑ fajr⭑·o kaj⭑ martel⭑·o, precip⭑·e fer⭑·on kaj⭑
          ŝtal⭑·on: forĝ⭑·i krad⭑·on, huf⭑-fer⭑·on; kandelabr³·o forĝ⭑·it·a el⭑ or⭑·o, de⭑
          ĝi⭑·a trunk⭑·o ĝis⭑ ĝi⭑·aj flor⭑·oj ; far⭑·u du⭑ kerub⭑·ojn el⭑ or⭑·o per⭑ forĝ⭑·a
          labor⭑·o ; ili forĝ⭑·os el⭑ si⭑·aj glav⭑·oj plug⭑·il·ojn kaj⭑ el⭑ si⭑·aj lanc¹·oj
          rikolt⭑·il·ojn ; forĝ⭑·ant·o de⭑ divers⭑·aj majstr⭑·aĵ·oj el⭑ kupr⭑·o kaj⭑ fer⭑·o
          ; arest⭑·it·oj en·forĝ⭑·it·aj per⭑ katen⭑·oj ; forĝ⭑·u fer⭑·on dum⭑ ĝi est⭑·as
          varm⭑·eg·a (uz⭑·u okaz⭑·on ĝust⭑·a+temp⭑·e) .

   2.
          Pen⭑·e {form⭑·i} : vid⭑·u do⭑ tiu·n ĉi⭑ kuraĝ⭑·an entrepren⭑·em·an kap⭑·on, kiel⭑
          ĝi forĝ⭑·as kaj⭑ plen⭑·um·as plan⭑·ojn ; ĉiu kre⭑·as si⭑·an fort⭑·on, ĉiu
          forĝ⭑·as si⭑·an sort⭑·on ;  nun⭑ ĉes⭑·is toler⭑·i liber⭑·an evolu²·on
          de⭑ lingv⭑·oj kaj⭑ naci⭑·oj […] forĝ⭑·ant·e la⭑ karakteriz¹·aĵ·ojn de⭑
          tut⭑+sovet⁽⁺⁾·a patriotism¹·o .

forĝ⭑·ej·o

          Lok⭑·o ekip²·it·a por⭑ forĝ⭑·ad·o: jen⭑ ni est⭑·as antaŭ⭑ la⭑ forĝ⭑·ej·o, kie la⭑
          fajr⭑·o brul⭑·as kaj⭑ la⭑ du⭑·on-nud⭑·aj vir⭑·oj frap⭑·as per⭑ la⭑ martel⭑·oj tiel⭑,
          ke⭑ la⭑ fajr⭑·er·oj salt⭑·as mal·proksim⭑·en ĉirkaŭ⭑·en ; [li] ven⭑·is en⭑
          forĝ⭑·ej·on, met⭑·is la⭑ tornistr⭑·on […] sur⭑ la⭑ {ambos⭑·o} n kaj⭑ pet⭑·is
          […], ke⭑ ili martel⭑·u ; li konstru⭑·is por⭑ si forĝ⭑·ej·on proksim⭑·e al⭑
          la⭑ mar⭑·o, sed⭑ long⭑+distanc¹·e for⭑ de⭑  .

forĝ⭑·ist·o

          {Meti⭑·ist·o} kiu forĝ⭑·as metal⭑·ajn aĵ⭑·ojn: li for·konduk⭑·is ĉiu·jn […]
          ĉiu·jn art⭑·ist·ojn kaj⭑ ĉiu·jn forĝ⭑·ist·ojn ; la⭑ forĝ⭑·ist·o sub·forĝ⭑·is la⭑
          ĉeval⭑·ojn ; la⭑ mal·jun⭑·a forĝ⭑·ist·o bat⭑·is la⭑ ambos⭑·o-rand⭑·on per⭑
          gvid⭑+martel⭑·et·o .

al·forĝ⭑·i

   (tr)

   1.
          {Fiks¹·i} al⭑ io per⭑ forĝ⭑·ad·o: al·forĝ⭑·i man⭑·ing·on al⭑ sabr¹·o; tia·jn
          ne·sin⁸+gard⭑·ajn kanajl⭑·ojn oni dev⭑·us al·forĝ⭑·i al⭑ la⭑ galer¹·oj .

   2.
          {Sen·mov⭑·ig·i} ĉe⭑ iu lok⭑·o, daŭr⭑·e {rest⭑·ig·i} : li bon⭑·e sci⭑·as, ke⭑ mi
          li·n am⭑·as […] kio·n pli⭑ mi pov⭑·us far⭑·i? ĉu⭑ mi mem⭑ dev⭑·as al·forĝ⭑·i li·n
          per⭑ ia⭑ apart⭑·a atent⭑·o? ; la⭑ konscienc⭑·o, vek⭑·it·a de⭑ la⭑ infan⭑·a
          rigard⭑·o, kvazaŭ⭑ al·forĝ⭑·is li·n al⭑ la⭑ ter⭑·o ; person⭑·oj al·forĝ⭑·it·aj al⭑
          la⭑ lit⭑·o de⭑ mort⭑·o ; rab⭑·ist·o […] al·forĝ⭑·it·a al⭑ la⭑ mal·virt⭑·o per⭑
          fer⭑·aj lig⭑·il·oj ; kelk⭑·aj spec⭑·oj de⭑ serpent⭑·oj per⭑ si⭑·a rigard⭑·o magi⭑·e
          al·forĝ⭑·as la⭑ bird⭑·ojn ; la⭑ vir⭑·in·o, kiu star⭑·is antaŭ⭑ ŝi, al·forĝ⭑·is
          ŝi·n al⭑ la⭑ lok⭑·o per⭑ la⭑ fort⭑·o de⭑ si⭑·a rigard⭑·o ; tiu objekt⭑·o […]
          al·forĝ⭑·is al⭑ si la⭑ rigard⭑·on de⭑ Mart⭑·a . {al·glu⭑·i} , {al·katen⭑·i} ,
          {fiks¹·i} , {firm⭑·ig·i} , {rigid⭑·iĝ·i} , {ŝton⭑·ig·i^2}

kun·forĝ⭑·i

   (tr)

   1.
          {Kun·ig⭑·i} per⭑ forĝ⭑·ad·o.

   2.
          Firm⭑·e kaj⭑ daŭr⭑·e kun·ig⭑·i: Al⭑ la⭑ amik⭑·o saĝ⭑·e elekt⭑·it·a / Kun·forĝ⭑·u vi·n
          en⭑ fer⭑·a fidel⭑·ec·o . {al·glu⭑·i} , {al·lig⭑·i} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/11/09 20:48:34 ]
     __________________________________________________________________