fortun⁽⁺⁾·/·o

fortun⁽⁺⁾·o

          Bon⭑·a {sort⭑·o} : la⭑ plej⭑ jun⭑·a princ⭑·o vol⭑·is sekv⭑·i la⭑ frat⭑·ojn kaj⭑
          serĉ⭑·i fortun⁽⁺⁾·on, sed⭑ la⭑ patr⭑·o ne⭑ permes⭑·is ; li medit⭑·is, ke⭑ ne⭑
          tiel⭑ rapid⭑·e ŝanĝ⭑·iĝ·as la⭑ vent⭑·o […] kiel⭑ la⭑ fortun⁽⁺⁾·o de⭑ mal·feliĉ⭑·a
          oficir⭑·o ; kun⭑ li mi part⭑·o-pren⭑·os la⭑ bon⭑·an aŭ⭑ la⭑ mal·bon⭑·an fortun⁽⁺⁾·on
          unu⭑+vort⭑·e, […] mi est⭑·os la⭑ kun⭑·ul·in·o de⭑ li⭑·a viv⭑·o en⭑ ĉiu·j ajn⭑
          cirkonstanc⭑·oj ; la⭑ princ⭑·in·o edz⭑·in·iĝ·is kun⭑ la⭑ fav⭑·o-rat⭑·o de⭑ la⭑
          fortun⁽⁺⁾·o kaj⭑ ĉar⭑ li est⭑·is bel⭑·a kaj⭑ afabl⭑·a, ŝi viv⭑·is feliĉ⭑·a .
          {bon⭑~ŝanc¹·o} {destin¹·o} , {hazard²·o} , {fat⁽⁺⁾·o}

Fortun⁽⁺⁾·o

          Di⭑-in⭑·o aŭ⭑ person⭑·ig·o de⭑ la⭑ ŝanc¹·o: sur⭑ la⭑ ĉap⭑·o de⭑ Fortun⁽⁺⁾·o ni ne⭑
          est⭑·as la⭑ pint⭑·o ; dank⭑·on al⭑ vi, kaj⭑ mal·avar⭑·e favor⭑·u vi·n Fortun⁽⁺⁾·o ;
          per⭑ kio vi […] koler⭑·ig·is la⭑ Fortun⁽⁺⁾·on, ke⭑ ŝi vi·n send⭑·is tie·n ĉi⭑
          en⭑ la⭑ mal·liber⭑·ej·on ? ĉu⭑ al⭑ ŝi ne⭑ est⭑·is rezerv⭑·it·a la⭑ rol¹·o korekt⭑·i
          tiu·n blind⭑·ec·on de⭑ Fortun⁽⁺⁾·o ; ebl⭑·e al⭑ vi ankaŭ⭑ rid⭑·et·us Fortun⁽⁺⁾·o .

fortun⁽⁺⁾·i

          (ntr)
          {Prosper⭑·i} , bril⭑·e {sukces⭑·i} pro⭑ bon⭑~ŝanc¹·o: kial⭑ al⭑ li tiel⭑
          fortun⁽⁺⁾·is, — pens⭑·is mi, — kial⭑ ?

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.24 2023/11/10 06:08:00 ]
     __________________________________________________________________