fris²·/·o

fris²·o

          Krud⭑·a {drap⭑·o} : strang⭑·a mal·jun⭑·a hom⭑·o, kiu en⭑ vent⭑·o kaj⭑ mal·bon⭑·a
          veter⭑·o sid⭑·is sur⭑ la⭑ supr⭑·o de⭑ neĝ⭑·a mont⭑·et·o […], kiel⭑ vilaĝ⭑·an·o en⭑
          blank⭑·a fris²·a surtut⭑·o, kun⭑ long⭑·aj blank⭑·aj har⭑·oj ; la⭑ pord⭑·o
          mal·ferm⭑·iĝ·as kaj⭑ el⭑ tie el·star⭑·iĝ·as ia⭑ figur⭑·o en⭑ fris²·a super·vest⭑·o,
          kun⭑ ne·raz⭑·it·a barb⭑·o .

          Rim.: Laŭ⭑ la⭑ german⭑·a vort⭑·o „  “ de·ven⭑·as origin¹·e de⭑
          {frigi⁽⁺⁾·a} j brok⁽⁺⁾·aĵ·oj (lat:  aŭ⭑  ) kaj⭑ post⭑·e
          trans·pren⭑·iĝ·is por⭑ lan⭑·aj tuk⭑·oj (fr:  , de⭑:  ). La⭑
          supr⭑·an cit⭑·aĵ·on, Zamenhof traduk⭑·is el⭑ la⭑ german⭑·a el·don⭑·o de⭑
          „Histori⭑·o de⭑ la⭑ jar⭑·o“.

   {fris²·o} (arĥitektur⭑·o), {fris²·o} (etn⁹·o)

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________