vidu ankaŭ la klarigojn
fuŝ·/·i

fuŝ·i

   (tr)

          Mal·bon·e far·i pro intenc·a  ne·vol·a sen·zorg·ec·o; far·aĉ·i: la verk·o
          est·as iom fuŝ·it·a kaj neniom sprit·a ; mi vol·as […] sci·i pri
          nenio, kio pov·us fuŝ·i mi·an viv·on kaj detru·i ĝi·an bel·ec·on ; pro
          tiu mal·harmoni¹·o […] la tut·a parol·ad·o,  almenaŭ grav·a ĝi·a
          part·o, est·as fuŝ·it·a ; [li] tiel fuŝ·is la afer·ojn, ke oni ne
          pov·is re·ord·ig·i ili·n dum kelk·aj monat·oj ; kial la anim·on, kiel
          io·n fuŝ·it·an kaj konfuz·it·an, ni dev·as sen·ĉes·e analiz¹·i tra long·aj
          libr·oj ? ili ne nur de·tranĉ·ig·is si·ajn orel-lob⁴·ojn, sed krom·e
          klopod·is per ĉia·j ne·imag·ebl·aj fi·aĵ·oj fuŝ·i la natur·an bel·ec·on de
          la korp·o ; mi nenio·n mis·far·is, mi nenio·n fuŝ·is, mi nenio·n
          mal·bon·ig·is: nur okaz·is tio, ke mi mal·sukces·is ; tut·e ne est·as
          natur·e, ke la motor¹·o tia·mani¹·er·e fuŝ·iĝ·is, se li ag·is normal¹·e ; mi
          ne imag·is tiu+epok·e, ke vi fuŝ·os ĉio·n ĉi per brand·em·o, ke vi
          fuŝ·os vi·n mem, ke vi fuŝ·os ni·an kun·an viv·on, mank·e de vol·o .
          {difekt·i} , {mal·bon·ig·i} , {sabot⁽⁺⁾·i}

fuŝ·e

          En fuŝ·a manier·o: la ŝnur·o est·is […] fuŝ·e nod¹·it·a ; la vizit·ant·o
          […] konfuz·iĝ·is kaj fuŝ·e klar·ig·is cel·on de si·a vizit·o ; vant·a
          tro·mem·fid·o ig·as ili·n ag·i fuŝ·e ; mi·a kor·o kapriol⁽⁺⁾·is fuŝ·e-mis¹⁹²⁹·e,
          jen halt·is, jen galop¹·is . {mis¹⁹²⁹·e}

fuŝ·a

          Rilat·a al fuŝ·o; fuŝ·ant·a; fuŝ·at·a: tro mal·fru·a kaj ebl·e fuŝ·a
          pret·ig·o de la kamp·oj ;  iom rid·et·is kaj pet·is en fuŝ·a
          rus·a lingv·o, ke ŝi·n oni direkt·u ; ni sukces·is preskaŭ tut·e
          detru·i la fuŝ·an ag·ad·on de la id·ist·oj en ni·aj labor·ist·aj rond·oj ;
          [la supr·aj princip·oj] est·as sen·ĉes·e mal·obe·at·aj, fuŝ·e aplik³·at·aj
          de tiu·j, kiu·jn oni kutim·as nom·i ni·aj plej bon·aj aŭtor·oj ; kiu ne
          hav·as ideal¹·on, tiu iel simil·as al ia fuŝ·a rad·o-far·ist·o, kiu tut·e
          ne zorg·us, ke la rad·oj est·u cirkl⁸·o-form·aj .

fuŝ·o

          Ag·o fuŝ·i  ties rezult²·o: mi prov·is far·i ord·on en mi·a kap·o, kaj
          mi sent·as, ke tia fuŝ·o ne est·as toler·ind·a ; fuŝ·o est·as fuŝ·o ;
          tiel li pov·os evit·i super·flu·ajn mal·korekt·aĵ·ojn, mal·ĝentil·aĵ·ojn
            fuŝ·on de la tut·a parol·ad·o ; ili tim·eg·is, [...] ke la tut·a
          urb·o parol·os pri ili·a mis·far·o, pri tiu grav·eg·a fuŝ·o .

fuŝ·aĵ·o

          Fuŝ·it·a task¹·o, objekt·o: per tia fuŝ·aĵ·o dev·as est·i anstataŭ·it·aj la
          mal·nov·aj respekt·ind·aj vers·oj en mi·a libr·o ! la fuŝ·aĵ·o ven·as
          ĝust·e de tio, ke ne la israel⁹·a sekret-serv·o organiz¹·is la ag·ad·on ;
          ŝi ver+ŝajn·e kun·kulp·as en li·a fuŝ·aĵ·o ; kvankam est·is iu·j fuŝ·aĵ·oj
           fuŝ·aĵ·et·oj […] la kongres·o al mi eg·e plaĉ·is .

fuŝ·ul·o, fuŝ·ist·o

          Hom·o, kiu kutim·e fuŝ·as: mi est·us ja mizer·a fuŝ·ist·o, se mi ne
          pov·us  tio·n ating·i ; ia fuŝ·ist·o vol·is kre·i hom·ojn kaj far·is
          ia·jn plej mal·bon·ajn pup·ojn,—tiel abomen·ind·e ili imit·ad·is la
          hom·ojn ; ŝi dev·as viv·i kun akcept·ind·a vir·o, saĝ·a, bon+kor·a, jun·a,
          unu+vort·e, kun vir·o kiel mi, ne kun fuŝ·ul·o kiel Jozef·o .

   Rim.: La radik·o fuŝ·' oft·e aper·as kiel flank-element¹·o en kun·met·aĵ·oj kun
   senc·o simil·a al tiu·j de la afiks¹·oj {mis-} kaj {-aĉ¹} . Ekz-·e: la id·ist·a
   fuŝ-entrepren·o fiask¹·is . Vid·u {fuŝ+kuir·ist·o} , {fuŝ-uz·i} .

   [artikol-versi⁹·o: 1.28 2024/01/08 19:22:26 ]
     __________________________________________________________________