vidu ankaŭ la klarigojn
gant·/·o

gant·o

          {Vest·o} por la man·o: li de·tir·is si·ajn ŝam·ajn gant·ojn ; [ili]
          sur·tir·is delikat·ajn gant·ojn sur ŝi·ajn brul·ig·it·ajn fingr·ojn ;
          [li] lern·is kudr·ad·on de gant·oj ; de la maten·o ili est·is okup·it·aj
          per brik-trans·port·ad·o, kaj Paŭl·o blasfem¹·is pro si·aj preskaŭ
          detru·it·aj led-gant·oj ; Monat·o fakt¹·e signif·is defi⁹·on en la
          panoram²·o de la tiu+temp·a Esperant·o-gazet·ar·o,  ĵet·is
          gant·on (al·vok·is al {defi⁹·o} ), kiu·n lev·is  ; lev·i
          la gant·on (akcept·i la batal·on, la defi⁹·on). . {muf·o}

gant·i

   (tr)

          Sur·met·i gant·on al iu: si·n gant·i.

gant·ist·o

          Far·ist·o  vend·ist·o de gant·oj: tio est·is meti·ej·o de gant·ist·o;
          ili en·ir·is ; brav·a hom·o, meti·ist·o, svat·iĝ·as al vi, la gant·ist·o
           ; oni trov·as strat·ojn de gant·ist·o, komb·il+far·ist·o,
          lin+teks·ist·o, ĉapel+far·ist·o .

fer-gant·o

          Gant·o el fer-lamen⁴·oj, uz·at·a de mez+epok·aj kavalir·oj.

du·on-gant·o

          {Gant·o} kovr·ant·a la man·on nur ĝis la du·a falang²·o de la fingr·oj,
          las·ant·a la pint·ojn liber·aj: Klar·o ĝoj·e kis·is ŝi·an man·on en lan·a
          du·on-gant·o .

pugn·o-gant·o, muf-gant·o

          {Gant·o} kovr·ant·a unu+pec·e la man·on, kaj apart·e nur la dik·an
          fingr·on; {muf·o^2} : la vilaĝ·an·o kun grand·aj pugn·o-gant·oj sur la
          man·oj sid·is en si·a glit-vetur·il·o kaj bat·ad·is per la brak·oj si·an
          korp·on, por for·ig·i la mal·varm·on ; mi pren·is la mantel·on kaj la
          muf-gant·ojn, ferm·is la kurten·on de la lit·o de sinjor·o 
          kaj el·ir·is, la ŝlos·il·ar·on en mi·a poŝ·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.42 2023/11/11 10:00:39 ]
     __________________________________________________________________