geni¹·/·o

geni¹·o

   1.
          Plej⭑ alt⭑·a grad⭑·o de⭑ la⭑ hom⭑·aj kapabl⭑·oj; super·eg⭑·a inteligent¹·o: jam⭑
          ne⭑ unu⭑ universal⭑·a geni¹·o, kiu pov⭑·us re·form⭑·i la⭑ mond⭑·on, for·putr⭑·is
          ja⭑ en⭑ la⭑ sen·fel⭑·ig·ej·o ; se⭑ li⭑·a geni¹·o ne⭑ super⭑·as en⭑ tio ĉi⭑ mi⭑·an ;
          li admir⭑·is la⭑ simpl⭑·ec·on kaj⭑ geni¹·on de⭑ si⭑·a majstr⭑·o ; vi lud⭑·as
          flut⭑·on, kaj⭑ vi mem⭑ ĝi·n el·tranĉ⭑·as, tio est⭑·as la⭑ geni¹·o, kiu ĉio·n
          pov⭑·o-sci⭑·as, ĝi trov⭑·iĝ·as sur⭑ la⭑ bon⭑·a lok⭑·o ; la⭑ bon⭑~far⭑·ant·oj de⭑ la⭑
          hom⭑·ar·o, la⭑ martir¹·oj de⭑ la⭑ geni¹·o, ir⭑·as laŭ⭑ la⭑ dorn⭑·a voj⭑·o de⭑ la⭑
          honor⭑·o ; la⭑ potenc⭑·a geni¹·o de⭑ la⭑ hom⭑·aj generaci⭑·oj port⭑·is li·n pli⭑
          rapid⭑·e ol⭑ bird⭑·o . {natur⭑-dot⭑·o} , {sprit⭑·ec·o} , {talent⭑·o}

   2.
          Geni¹·ul·o: mi vol⭑·as far⭑·iĝ·i geni¹·o, mi vol⭑·as far⭑·iĝ·i pli⭑ taŭg⭑·a ol⭑ vi
          ĉiu·j kun⭑·e .

   3.
          {Dajmon⁽⁺⁾·o} : lamp⭑·o en⭑ kiu geni¹·o loĝ⭑·us .

        a)
                {Dajmon⁽⁺⁾·o} ĉe⭑ la⭑ antikv⭑·aj roman¹·oj, precip⭑·e la⭑ zorg⭑·ant·oj pri⭑
                la⭑ destin¹·o de⭑ hom⭑·o, lok⭑·o, urb⭑·o: la⭑ roman¹·oj ofer⭑·is al⭑ si⭑·aj
                geni¹·oj.

          {ĝin²·o}

geni¹·a

          Hav⭑·ant·a geni¹·on: geni¹·a aŭtor⭑·o ; geni¹·a general⭑·o ; geni¹·a verk⭑·o ;
          geni¹·a spirit⭑·o, el·trov⭑·o; kiel⭑ ajn⭑ geni¹·a la⭑ sistem⭑·o est⭑·as ; la⭑
          lingv⭑·o Esperant⭑·o, geni¹·a kre⭑·aĵ·o de⭑ Ludovik⭑·o Lazar⁽⁺⁾·o  ;
          en⭑ geni¹·a cerb⭑·o de⭑ jun⭑·ul·o dis·volv⭑·iĝ·is tiu bild¹·o kun⭑ preciz⭑·o frap⭑·a
          ; la⭑ popol⭑·o loĝ⭑·ant·a en⭑ la⭑ val⭑·o de⭑ Nil⁽⁺⁾·o dev⭑·is […] regul⭑·ig·i la⭑
          akv⭑·ojn, se⭑ ĝi est⭑·is geni¹·a ; terur⭑·is ili·n la⭑ geni¹·ec·o de⭑ la⭑
          barbar¹·o, kiu sen·tim⭑·e esprim⭑·is tio·n, kio·n ili tut⭑·e ne⭑ atent⭑·is .

geni¹·aĵ·o

          Geni¹·ec·a ide⭑·o, plen⭑·um·o, invent⁸·o: ŝi sugest⁹·is al⭑ mi […] kelk⭑·ajn
          ŝanĝ⭑·et·ojn en⭑ la⭑ inter·naci⭑·a lingv⭑·o, kiu·j est⭑·as ver⭑·aj geni¹·aĵ·oj ;
          en⭑ poem¹·ar·o ne⭑ ĉiu poem¹·o pov⭑·os est⭑·i ver⭑·a geni¹·aĵ·o ; emoci³·oj,
          geni¹·aĵ·oj kaj⭑ perfid⭑·oj, ĉio ĉi⭑ pov⭑·as est⭑·i en·ten⭑·at·a de⭑ kelk⭑·aj
          metr⭑·oj da⭑ magnet⭑·a bend⁸·o .

geni¹·ul·o

          Hom⭑·o hav⭑·ant·a geni¹·on, grand⭑·eg·an talent⭑·on por⭑ iu afer⭑·o: li·n por⭑
          tia·j […] vers⭑·oj mi konfes⭑·us geni¹·ul·o ; am⭑·oj inter⭑ fil⭑·o kaj⭑
          patr⭑·in·o ĉe⭑ mult⭑·aj geni¹·ul·oj est⭑·as oft⭑·e rimark⭑·ebl·aj ; [ili] sci⭑·as
          ofer⭑·i eĉ⭑ part⭑·on de⭑ si⭑·a neces⭑·aĵ·o por⭑ help⭑·i geni¹·ul·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/11/11 10:00:39 ]
     __________________________________________________________________