genu⭑·/·o

genu⭑·o

   1.
          Antaŭ⭑·a part⭑·o de⭑ la⭑ artik⭑·o kun·ig⭑·ant·a la⭑ femur⭑·on kun⭑ la⭑ krur⭑·o:
          star[i] sur⭑ la⭑ genu⭑·oj (ekvilibr²·ig·i la⭑ korp⭑·on sur⭑ la⭑ genu⭑·oj kaj⭑
          la⭑ pied⭑-pint⭑·oj, ten⭑·ant·e la⭑ brust⭑·on kaj⭑ femur⭑·ojn vertikal⭑·aj) ; li
          star⭑·iĝ·is unu⭑+genu⭑·e sur⭑ la⭑ plank⭑·o ; jen⭑ mal·lum⭑·a strat⭑·et·o kun⭑
          kaduk⭑·a trotuar⭑·o, kie la⭑ poet¹·o fal⭑·is kaj⭑ kontuz⭑·is la⭑ genu⭑·on .

   2.
          Tiu sam⭑·a korp⭑·a part⭑·o, konsider⭑·at·a kiel⭑:

        a)
                Vund⭑·a punkt⭑·o, em⭑·a mal·fort⭑·iĝ·i pro⭑ lac⭑·o aŭ⭑ tim⭑·o: fal⭑·ant·ojn
                re·star⭑·ig·is vi⭑·aj vort⭑·oj, kaj⭑ fleks⭑·iĝ·ant·ajn genu⭑·ojn vi
                for·tig⁸·is ; ĉiu spirit⭑·o sen·kuraĝ⭑·iĝ·os, kaj⭑ ĉiu·j genu⭑·oj
                far⭑·iĝ·os kiel⭑ akv⭑·o ; la⭑ pord⭑·ist·o sent⭑·is si⭑·ajn genu⭑·ojn
                mol⭑·iĝ·i .

        b)
                Korp⭑·o-part⭑·o, kie oni port⭑·as iu·n aŭ⭑ io·n ŝirm⭑+ocel⁽⁺⁾·e: pren⭑·i iu·n
                sur⭑ la⭑ genu⭑·ojn; la⭑ infan⭑·oj de⭑  , fil⭑·o de⭑  ,
                nask⭑·iĝ·is sur⭑ la⭑ genu⭑·oj de⭑  ; ŝi en·dorm⭑·ig·is li·n sur⭑
                si⭑·aj genu⭑·oj, kaj⭑ al·vok⭑·is hom⭑·on, kaj⭑ de·tond⭑·ig·is la⭑ sep⭑
                bukl⭑·ojn de⭑ li⭑·a kap⭑·o ; kial⭑ mi ne⭑ mort⭑·is tuj⭑ el⭑ la⭑ uter⭑·o
                [...]? kial⭑ akcept⭑·is mi·n la⭑ genu⭑·oj? . {sin⁸·o} , {bask⭑·o}

                Rim.: ĉi⭑-senc⭑·e oni imag⭑·as, ke⭑ la⭑ port⭑·ant·o sid⭑·as, kaj⭑ li⭑·aj
                „genu⭑·oj“ fakt¹·e ampleks⭑·as la⭑ tut⭑·an surfac⁸·on de⭑ li⭑·aj du⭑
                horizontal⭑·aj femur⭑·oj.

        c)
                Simbol¹·o de⭑ ies⭑ potenc⭑·o super⭑ iu ali⭑·a, kiu met⭑·as si⭑·an
                vizaĝ⭑·on vid⭑·--al⁽⁺⁾·--vid⭑·e al⭑ ĝi: fal⭑·i antaŭ⭑ ies⭑ genu⭑·oj: 
                Petr⭑·o, tio·n vid⭑·int·e, fal⭑·is ter⭑·en antaŭ⭑ la⭑ genu⭑·oj de⭑ Jesu³·o
                ; prem⭑·i si·n al⭑ ies⭑ genu⭑·oj: la⭑ hom⭑·oj lev⭑·iĝ·is de⭑ la⭑ ter⭑·o, la⭑
                pli⭑ proksim⭑·aj komenc⭑·is prem⭑·i si·n al⭑ [la⭑] genu⭑·oj [de⭑ la⭑
                apostol¹·o] ; klin⭑·i si·n al⭑ ies⭑ genu⭑·oj: [li] post⭑·e klin⭑·is si·n
                al⭑ ŝi⭑·aj genu⭑·oj kaj⭑ man⭑·oj, salut⭑·is ŝi·n, ador⭑·is, honor⭑·is ;
                kis⭑·i ies⭑ genu⭑·ojn: hodiaŭ⭑, iom⭑ pli⭑ mal·fru⭑·e, [ili] hav⭑·os la⭑
                honor⭑·on kis⭑·i vi⭑·an genu⭑·on .

        d)
                Simbol¹·o de⭑ ies⭑ humil⭑·iĝ·o aŭ⭑ tim⭑·o antaŭ⭑ la⭑ ali⭑·a: fleks⭑·i /
                klin⭑·i si⭑·a(j)n genu⭑·o(j)n antaŭ⭑ iu: la⭑ tri⭑·a kvin⭑×dek⭑-estr⭑·o
                [...] fleks⭑·is si⭑·ajn genu⭑·ojn antaŭ⭑  , kaj⭑ ek·pet⭑·eg·is
                li·n ; Mi rest⭑·ig·os el⭑  sep⭑ mil⭑, ĉiu·jn, kies⭑ genu⭑·oj
                ne⭑ fleks⭑·iĝ·is antaŭ⭑  kaj⭑ kies⭑ buŝ⭑·o ne⭑ kis⭑·is li·n ;
                antaŭ⭑ Mi klin⭑·iĝ·os ĉiu genu⭑·o ; pet⭑·i io·n sur⭑ la⭑ genu⭑·oj /
                sur·genu⭑·e / genu⭑·ant·e: mi dev⭑·ig·os li·n, ke⭑ li sur⭑ la⭑ genu⭑·oj
                pet⭑·u de⭑ vi pardon⭑·on! ; fal⭑·i sur⭑ la⭑ genu⭑·ojn: kiu·n mi dev⭑·as
                tim⭑·i ĉi⭑ tie, kie ĉiu·j fal⭑·as antaŭ⭑ mi sur⭑ la⭑ genu⭑·ojn? ;
                ĵet⭑·i si·n sur⭑ la⭑ genu⭑·ojn: ĵet⭑·int·e si·n sur⭑ la⭑ genu⭑·ojn, ŝi
                komenc⭑·is preĝ⭑·i kun⭑ tia fort⭑·o, kia·n pov⭑·as don⭑·i nur⭑ tim⭑·o pri⭑
                am⭑·at·a person⭑·o .

                Rim.: Pro⭑ si⭑·a kapabl⭑·o fleks⭑·iĝ·i la⭑ genu⭑·o ebl⭑·ig·as oni·n
                mal·al·tig⁸·i si⭑·an kap⭑·on kaj⭑ per⭑ tio esprim⭑·i sub·met⭑·iĝ·on.

genu⭑·i

   (ntr)

          Star⭑·i sur⭑ la⭑ genu⭑·oj: li tri⭑ foj⭑·ojn ĉiu+tag⭑·e genu⭑·is kaj⭑ preĝ⭑·is al⭑
          si⭑·a Di⭑·o ; ili ek·vid⭑·is Sar⁽⁺⁾·an, genu⭑·ant·an ĉe⭑ la⭑ lul⭑·il·o, en⭑
          sin⁸-ten⭑·ad·o de⭑ vir⭑·in·o, nutr⭑·ant·a suĉ⭑-infan⭑·on ; bel⭑·aj pied⭑·oj, vi
          dir⭑·as... Nu⭑, li genu⭑·os ĉe⭑ ili . {sur·genu⭑·i}

genu⭑·ig·i

   (tr)

          Star⭑·ig·i sur⭑ la⭑ genu⭑·oj: li genu⭑·ig·is la⭑ kamel⭑·ojn ekster⭑·e de⭑ la⭑
          urb⭑·o .

genu⭑·iĝ·i, ek·genu⭑·i, sur·genu⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Ek·star⭑·i sur⭑ la⭑ genu⭑·oj: li vetur⭑·ig·is li·n sur⭑ si⭑·a du⭑·a ĉar²·o; kaj⭑
          oni kri⭑·is antaŭ⭑ li: Genu⭑·iĝ·u! ; la⭑ vidv⭑-in⭑·o genu⭑·iĝ·is antaŭ⭑ la⭑
          mal·alt⭑·a lit⭑·aĵ·o ; [Salomon⁽⁺⁾·o] nun⭑ star⭑·iĝ·is sur⭑ [la⭑ ambon⁽⁺⁾·o, kaj⭑]
          ek·genu⭑·is antaŭ⭑ la⭑ tut⭑·a komun⭑·um·o de⭑  ; du⭑ soldat⭑·oj
          sur·genu⭑·iĝ·is, kiam⭑ la⭑ apostol¹·o est⭑·is pas⭑·ant·a . {genu⭑-fleks⭑·i}

genu⭑·iĝ·il·o

          Tre⭑ mal·alt⭑·a seĝ⭑·o-form⭑·a {mebl⭑·o} uz⭑·at·a por⭑ preĝ⭑·ad·o: oni genu⭑·as sur⭑
          la⭑ plat⭑·o kaj⭑ apog⭑·as la⭑ kubut⭑·ojn sur⭑ la⭑ apog⭑·il·o: antikv⭑·a
          krucifiks¹·o super⭑ lign⭑·a genu⭑·iĝ·il·o, mal·pur⭑·aj bild¹·oj de⭑ sankt⭑·ul·oj,
          dik⭑·aj libr⭑·eg·oj kaj⭑ polv⭑·o-plen⭑·aj geografi⭑·aj kart⭑·oj ĉio
          mal·disting⭑·iĝ·is kaŭz⭑·e de⭑ mal·fort⭑·a lum⭑·o .

sur·genu⭑·i

          {Genu⭑·i} : ĉe⭑ la⭑ altar⭑·o, for·las⭑·at·a kuŝ⭑·as mitr¹-al·paf⭑·il·o, kaj⭑
          sur·genu⭑·as brun⭑+haŭt⭑·a jun⭑·ul·o kun⭑ tri⭑+kolor⭑·a sign⭑·o sur⭑ la⭑ kor⭑·o ;
          dum⭑·e profesor¹·o doktor⭑·o  , la⭑ et⭑·a, nervoz⁸·a jur⭑+medicin¹·ist·o,
          sur·genu⭑·is apud⭑ la⭑ kadavr¹·o kaj⭑ far⭑·is la⭑ neces⭑·ajn konstat⭑·ojn .

          Rim.: Ne·atend⭑·it·e, ĉi⭑ tiu vort⭑·o aper⭑·as en⭑ kun⭑ la⭑ du⭑ signif⭑·oj
          „fleks⭑·i la⭑ genu⭑·ojn“ kaj⭑ „sur·genu⭑·iĝ·i“. Neces⭑·as konfes⭑·i, ke⭑ plur⁴·aj
          ekzempl⭑·oj est⭑·as egal⭑·e bon⭑·e interpret¹·ebl·aj per⭑ „genu⭑·i“ aŭ⭑
          „genu⭑·iĝ·i“.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.43 2024/01/15 10:34:02 ]
     __________________________________________________________________