vidu ankaŭ la klarigojn
glav·/·o

glav·o

   1.
          {Batal·il·o} konsist·ant·a el long·a {kling²·o} kaj mal·long·a ten·il·o:
          ĉiu·j, kiu·j glav·on pren·as, per glav·o pere·os . Simeon kaj Lev·i,
          frat·oj de Din⁽⁺⁾·a, pren·is ĉiu si·an glav·on kaj ven·is sen·tim·e en la
          urb·on kaj mort·ig·is ĉiu·jn vir+seks·ul·ojn ; il·oj kruel·aj est·as vi·aj
          glav·oj ; [ĉu] ni fal·u de glav·o ? mort·o per fajr·o kaj glav·o ;
          glav·o nud·ig·it·a ; la pint·o de la glav·o ; glav-bat·i, glav·o-tranĉ·i,
          glav·o-pik·i ; li si·an glav·on tir·is, kri·is: „rat·o!“ ; ĵur·u sur la
          glav·o! ; la vag·ant·a kavalir·o pov·os uz·i si·an glav·on kaj si·an
          ŝild·on ; la temp·oj barbar¹·aj, kiam ekzist·is nur rajt·o de pugn·o
          kaj glav·o ; li el·tir·is el la ing·o sufiĉ·e long·an glav·on,
          bril·ant·an kvazaŭ arĝent·o, kaj komenc·is fleks·i ĝi·n per la man·oj ;
          la mal·grand·a vir·in·et·o de mar·o el·trink·is la brul·e akr·an
          trink·aĵ·on, kaj est·is al ŝi, kiel se ambaŭ·akr·a glav·o tra·ir·us tra
          ŝi·a delikat·a korp·o, ŝi perd·is la konsci·on kaj fal·is kiel
          mort·int·a . {ponard·o} , {bajonet·o}

   2.
          Pun-pov·o: la glav·o de la Leĝ·o; la lang·o de vir·in·o est·as ŝi·a glav·o
          .

glav·ing·o

          Ŝirm·a ing·o, en kiu·n oni en·ig·as la kling²·on de glav·o: glav·o […]
          pend·is en la glav·ing·o ĉe li·a lumb·o kaj facil·e pov·is el·ir·i kaj
          en·ir·i . en la sam·a moment·o la glav·o sibl·is el si·a glav·ing·o kaj
          kvazaŭ flug·is en li·an man·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.34 2023/11/11 11:36:35 ]
     __________________________________________________________________