glot⁽⁺⁾·/·o

glot⁽⁺⁾·o

          Kav⭑·o-form⭑·a part⭑·o de⭑ {laring⭑·o} inter⭑ la⭑ {voĉ⭑-kord⭑·oj} .

glot⁽⁺⁾·a

          Rilat⭑·a al⭑ glot⁽⁺⁾·o: Se⭑ ekzempl⭑·e oni vol⭑·as mal·ambigu⁽⁺⁾·ig·i la⭑ vort⭑·on
          /sen·tem⭑·a/, oni pov⭑·as en·ŝov⭑·i paŭz⭑·on ĉe⭑ la⭑ lim⭑·o inter⭑ la⭑ du⭑ unu⭑·aj
          morfem⁽⁺⁾·oj, aŭ⭑ en·konduk⭑·i glot⁽⁺⁾·an eksplod⭑·on antaŭ⭑ la⭑ sufiks⭑·o /-em/ .

glot⁽⁺⁾·a konsonant⭑·o

          {Konsonant⭑·o} artikulaci⁽⁺⁾·at·a per⭑ la⭑ glot⁽⁺⁾·o, kiel⭑ ekz-e la⭑ esperant⭑·a
          /h/: En⭑ London⭑·o kaj⭑ ali⭑+lok⭑·e en⭑ Brit⁹·uj·o (anstataŭ⭑ [t]) oni aŭd⭑·as
          oft⭑·e ne⭑ alveol⁽⁺⁾·an sed⭑ glot⁽⁺⁾·an konsonant⭑·on: [nɒʔ 'ʌʊnli bəʔ 'ɔosʌʊ]
          (por⭑ „not only, but also“) .

glot⁽⁺⁾·a halt⭑·o

          {Eksplod⭑·a konsonant⭑·o} , produkt⭑·at·a per⭑ mal·ferm⭑·o de⭑ la⭑ glot⁽⁺⁾·o: la⭑
          latin⁽⁺⁾·a alfabet⭑·o mal·hav⭑·as sign⭑·on por⭑ la⭑ glot⁽⁺⁾·a halt⭑·o, kaj⭑ en⭑ IFA
          ĝi⭑·a sign⭑·o est⭑·as [ʔ]; iu·j alfabet⭑·oj uz⭑·as diakrit⁽⁺⁾·ajn sign⭑·ojn por⭑
          la⭑ glot⁽⁺⁾·a halt⭑·o, kia la⭑ hamzo ‹ء› en⭑ la⭑ arab⁸·a alfabet⭑·o ; en⭑
          Esperant⭑·o la⭑ glot⁽⁺⁾·a halt⭑·o ne⭑ est⭑·as apart⭑·a fonem⁽⁺⁾·o, kvankam⭑ iu·j
          parol⭑·ant·oj en·ŝov⭑·as ĝi·n antaŭ⭑ silab⭑·o-komenc⭑·a vokal⭑·o (t.n. „glot⁽⁺⁾·a
          atak⭑·o“).

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2024/01/11 07:25:12 ]
     __________________________________________________________________