vidu ankaŭ la klarigojn
glu·/·i

glu·i

   (tr)

   1.
          {Fiks¹·i} per glu·il·o: ŝi ĉirkaŭ·tranĉ·is unu post la ali·a ĉiu·jn
          pres·ajn liter·ojn […] kaj ili·n glu·is sur la paper-foli·o […] tia,
          ke ili far·u vort·ojn ; [li] rul·is cigared·on […], glu·is ĝi·n per la
          lang·o, iom ĝi·n suĉ·is kaj ek·fum·is ; glu·u afiŝ¹·on sur tiu·n
          fenestr·on . {mastik·i} , {lut·i}

   2.
          Fiks¹·i kiel glu·il·o: la pluv·o glu·is la bukl·ojn de li·aj long·aj
          har·oj en ŝnur·ojn ; miel·o […] pov·as ja glu·i, ĝi sen·dub·e est·as
          glu·il·o ; ŝajn·is al ŝi, ke ŝi·n tuŝ·as io glu·ant·a kaj mal·varm·a ;
          glu·it·aj est·as ili·aj okul·oj, por ke ili ne vid·u .

glu·o

   1.
          {Glu·il·o} : al·don·int·e al tiu ĉi miks·aĵ·o pli da ov·o-blank·o  da
          glu·o solv·it·a en naft¹·o, por ĝi·n pli mal·dens·ig·i, oni pov·as ĝi·n uz·i
          por lak·i vaz·ojn kaj divers·ajn objekt·ojn ; ne met·u glu·on sur la
          fenestr·on, met·u ĝi·n sur la dors·on de la afiŝ¹·o ; la majstr·o
          bezon·is du·on-sitel·on da glu·o, kiu·n li uz·is por al·fiks¹·i […]
          pland·um·ojn . {adher⁽⁺⁾·i}

   2.
          Kun·ig·o per glu·il·o: intern·a marĝen¹·o iom·et·e tro mal·larĝ·a, por
          facil·e leg·i la tekst·on, sen damaĝ⁽⁺⁾·i la glu·on kun·ten·ant·an la
          paĝ·ojn .

   {glu-bend⁸·o} , {glu-bild¹·o} , {glu-mark·o}

glu·iĝ·i

   1.
          {Fiks¹·iĝ·i} per glu·a substanc²·o: la lang·o glu·iĝ·is al la palat·o ;
          li·a vizaĝ·o pal·iĝ·is, la har·oj glu·iĝ·is de l’ ŝvit·o ; [jen] vi uz·as
          ne iu·n mir·ind·an pat·on, al kiu nenio pov·as glu·iĝ·i, sed la
          ordinar·an, kiu em·as kun·iĝ·i kun ajn·a frit¹·at·aĵ·o por·etern·e .

   2.
          Fiks¹·iĝ·i fort·e kvazaŭ per glu·il·o: la akv·o ŝpruc·is el sub li·aj
          nud·aj pied·oj, la flav·a vest·o glu·iĝ·is al li·a mal·jun·a mal·gras·a
          korp·o ; la or·o glu·iĝ·is al ŝi kaj kovr·is ŝi·n tut·an ; ĉe
          voj-kurb·iĝ·oj [en] plen·a rapid·ec·o […] ni preskaŭ glu·iĝ·is al la
          sid-lok·oj pro la centrifug⁽⁺⁾·a fort·o ; ŝi·aj okul·oj glu·iĝ·is sur la
          best·o, La leon·o subit·e antaŭ·en·mov·iĝ·is ; la a-finaĵo laŭ·senc·e
          glu·iĝ·as ne sen·per·e al la verb·a radik·o .

   {adher⁽⁺⁾·i} , {koher⁹·i}

glu·aĵ·o

   1.
          {Glu·il·o} : minimum³·e 600 kg da glu·aĵ·o kaj 50 kg da farb⁸·oj neces·is
          en·tut·e por la jaĥt⁽⁺⁾·o ; la memor·o est·as glu·aĵ·o, kiu kun·ten·as ni·an
          est·ad·on .

   2.
          Glu·a substanc²·o: mi·aj ŝu·oj est·is plen·aj de la ruĝ·a glu·aĵ·o .

   3.
          Bild¹·et·o kun glu·il·o dors+flank·e, kiu·n oni pov·as ie al·glu·i, i.a.
          {poŝt-mark·o} , {glu-bild¹·o} : ŝi gaj·e mal·ferm·is la libr·on kaj ne
          pov·is ne rimark·i la bel·an glu·aĵ·on en ĝi: ekslibris⁽⁺⁾·o kun papili·o
          ; mem·glu·aĵ·o […], ekzempl·e, glu-bild¹·oj en vi·a aŭt⁸·o .

glu·il·o

          Du·on+likv⁸·a {ŝmir·aĵ·o} , kiu sek·iĝ·ant·e firm·e kun·ig·as kun·met·it·ajn
          objekt·ojn: la sak·et·o est·as fiks¹·at·a sur la pland·oj per glu·il·o por
          8–12 hor·oj tag·e  nokt·e ; la faden·oj (de arane·aĵ·o) ne en·hav·as
          glu·il·on, sed la insekt·oj kapt·iĝ·as per si·aj har·oj en la implik·it·a
          struktur¹·o ; re·kapt·i la marĝen¹·ig·it·ajn jun·ul·ojn kiu·j snuf⁽⁺⁾·as
          glu·il·on . {gluten⁽⁺⁾·o} , {iĥtiokol·o} , {mucilag⁽⁺⁾·o} , {muk·o} ,
          {rezin·o}

al·glu·i

   (tr)

          Glu·i objekt·on al pli grand·a: [li] el·ŝir·is el la sub·ŝtof·o de si·a
          mal·nov·a jak·o ruĝ·an ĉifon·on, el·tranĉ·is el ĝi dent+vic·an kok·an
          krest¹·on kaj al·glu·is ĝi·n al la bird·o sur la kap·o ; oni ĝi·n
          plen·ig·is per bon·a, bel·eg·a vin·o, […] kaj oni al·glu·is al ĝi
          paper·on kun la sur·skrib·o: unu·a+rang·a kvalit¹·o ; li ŝmir·is la
          fund·on de la mezur·il·o per gudr·o, por ke el tio, kio est·os
          mezur·at·a, io rest·u al·glu·it·a ; al pecpec·on al·glu·as, kiu nest·on
          konstru·a .

al·glu·iĝ·i

   1.
          Fort·e al·iĝ·i, kun·iĝ·i per glu⁽⁺⁾ substanc²·o kun ali·a objekt·o: la tut·a
          ŝtup·ar·o est·is ŝmir·it·a per peĉ·o […] ŝi·a mal·dekstr·a ŝu·o al·glu·iĝ·is
          kaj rest·is sur la ŝtup·o ; la lang·o de Jo·ĉj·o al·glu·iĝ·is pro soif·o
          al la palat·o ; la rezin·o flu·is kvazaŭ mal·dens·a suk·o kaj
          al·glu·iĝ·is al la man·oj kaj la man·oj si·a+vic·e al·glu·iĝ·is al la
          ten·il·o de l’ hak·il·o ; la kamp·a ter·o al·glu·iĝ·as al la pland·oj .
          {al·forĝ·i} , {al·lig·iĝ·i} , {al·fiks¹·iĝ·i} , {al·firm·iĝ·i} , {al·kroĉ·iĝ·i}
          .

   2.
          Fi·ksi⁽⁺⁾·i kun ali·a objekt·o kvazaŭ per glu·il·o: la infan·o
          ĉirkaŭ·pren·is per si·aj man·et·oj la kol·on de la patr·o kaj al·glu·iĝ·is
          al li·a brust·o, gaj·e kri·et·ant·e ; fin·e ĉiu hom·o ricev·os la rajt·on
          kaj la ebl·on al·glu·iĝ·i per si·a tut·a kor·o al tiu pec·o da ter·o, kiu
          li·n nask·is ; al·glu·iĝ·is li·a anim·o al Din⁽⁺⁾·a […] kaj li ek·am·is la
          jun·ul·in·on ; ŝi·aj okul·oj, kiu·j tuj de la sojl·o renkont·is la
          vizaĝ·on de la libr·ist·o kaj kvazaŭ al·glu·iĝ·is al ĝi ; insult·o ne
          al·glu·iĝ·as .

ĉirkaŭ·glu·i

   (tr)

          Al·glu·i io·n al la ĉirkaŭ·o de: alt·a bar·il·o, ĉirkaŭ·glu·it·a per
          cirk¹·aj afiŝ¹·oj ; kovr·it·a de akv·o-gut·oj […ŝi] ĵet·as si·n sur herb·on
          apud mi, tut·a mal·sek·a, ĉirkaŭ·glu·it·a per la kostum·o ; la tabl·et·oj
          est·as dens·e ĉirkaŭ·glu·it·aj de labor·ist·a kaj kamp·ar·an·a jun·ul·ar·o ;
          vid·iĝ·is […] mal·proksim·e, la mont·aĵ·oj, ĉirkaŭ·glu·it·aj per dom·oj .

kun·glu·i

   (tr)

   1.
          Glu·i kun·e du objekt·ojn: ni·a dom·o est·is kun·glu·it·a el argil·o ; ia
          maŝin·o […] ĉirkaŭ·pas·is laŭ la rand·oj de la vest·oj kaj kun·glu·is
          ili·n ; per facil·a manipul²·ad·o li kun·glu·is preskaŭ ĵongl·e pec·ojn
          de porcelan·o kaj fajenc·o ; maten·e la okul·oj est·as iom kun·glu·it·aj
          ; [tiu·j nest·oj] konsist·as el kun·glu·it·aj pec·et·oj da lign·o ;
          ricev·int·e spec·on de ne·dens·a past·o, ŝmir·i per ĝi la rand·ojn,
          kiu·jn oni vol·as kun·glu·i, kun·prem·i ili·n fort·e kaj las·i tiel en la
          daŭr·o de 48 hor·oj ; sur la aren·o aper·is ar·o da hom·oj, por
          dis·rast·i ankoraŭ tie kaj ie sabl·o-bul·ojn, kun·glu·it·ajn per
          koagul⁽⁺⁾·int·a sang·o ; oni vid·is vizaĝ·ojn pal·ajn, terur·it·ajn, […]
          kun torent¹·oj da ŝvit·o sur la frunt·oj kaj kun·glu·it·aj har·oj ;
          kun·glu·iĝ·em·o (kun·ten·iĝ·em·o).

   2.
          {Kun·ten·i} : dis·volv·iĝ·is apenaŭ kun·glu·it·a, preskaŭ sen·senc·a akt¹·o
          ; esperant·o baz¹·iĝ·as sur la princip·o kun·glu·i er·ojn por vort-form·i
          ; la hav·ebl·aj fakt¹·oj ĉiam est·as kun·glu·it·aj per dens·a tavol·o da
          fantazi¹·o .

   {aglutin⁽⁺⁾·i} {aglomer⁽⁺⁾·i} , {koagul⁽⁺⁾·i} , {kun·fand·i}

mal·glu·i

   (tr)

          Dis·ig·i du kun·glu·it·ajn objekt·ojn: est·as ja kon·at·e, ke la
          poŝt·ist·oj kapabl·as mal·glu·i ĉia·n ajn kovert·on ; pen·e 
          mal·glu·is la palpebr·ojn kaj rigard·is mal·supr·en . [por] for·ig·i
          maĉ-gum·on de sur pland·um·o […] met·u la ŝu·on ne·long·e en frost·uj·on
          kaj pro la mal·alt·a temperatur¹·o  la plej obstin·a gum·o
          mal·glu·iĝ·os .

   [artikol-versi⁹·o: 1.45 2023/11/11 11:36:35 ]
     __________________________________________________________________