vidu ankaŭ la klarigojn
gri·/·o

gri·o

   1.
          Sen·ŝel·ig·it·a kaj mal·fajn⁽⁺⁾·e pist·it·a gren·o, horde·o, fagopir⁽⁺⁾·o k.a.:
          tritik·o, sekal·o, horde·o, aven·o, riz·o, maiz·o, poligon·o, spelt⁽⁺⁾·o,
          mili·o k. t. p. en ili·aj pri·labor·aĵ·oj en form·o de farun·o, gri·o,
          makaron¹·oj, vermiĉel·oj, pan·o ; li·a edz·in·o pren·is kaj stern·is
          kovr·o-tuk·on super la apertur⁶·o de la put·o kaj ŝut·is sur ĝi·n gri·on,
          por ke oni nenio·n rimark·u ; ŝi […] kudr·is mal·grand·an bel·et·an
          sak·et·on, kiu·n ŝi plen·ig·is per delikat·a poligon·a gri·o kaj al·lig·is
          al la dors·o de la reĝ·id·in·o, ŝi far·is en la sak·et·o mal·grand·an
          tru·on, tiel, ke la gri·o pov·is ŝut-mark·i la tut·an voj·on, kiu·n la
          reĝ·id·in·o tra·pas·us ; la jun·a vidv-in·o […] aĉet·is iom da buter·o,
          gri·o kaj mal·grand·an pot·et·on .

          Rim.: Tiu ĉi est·as la fundament·a senc·o degri·o“.

   2.
          Krud·e muel·it·a tritik·o, {semol⁽⁺⁾·o} : sed mult·e pli impon¹·e est·as, ke
          en ĝi ni ricev·as varm·an kaĉ·on el gri·o ; miks·aĵ·o de farun·ec·a
          substanc²·o (riz·o, maiz-amel·o, gri·o  simil·aĵ·o) kaj lakt·o […] post
          mal·varm·iĝ·o, serv·it·a kiel desert¹·o .

gri·aĵ·o

          Kaĉ·o el gri·o: la vir·in·o akcept·is ili·n ambaŭ ekster·ordinar·e
          afabl·e, kovr·is long·an tabl·on kaj don·is al ili grand·an plad·on da
          gri·aĵ·o ; oni sur·tabl·ig·os gri·aĵ·on kaj karbon⁴·ad·on ; plad·o da
          gri·aĵ·o kaj glas·o da lakt·o ; la aspekt¹·o mem de la gri·aĵ·o est·is
          naŭz·a .

   [artikol-versi⁹·o: 1.33 2024/01/21 13:49:05 ]
     __________________________________________________________________