ĝentil⭑·/·a

ĝentil⭑·a

          Observ⭑·ant·a la⭑ soci³·ajn dec⭑·ojn, bon⭑+manier⭑·e afabl⭑·a: ĝentil⭑·a hom⭑·o,
          kondut⭑·o, ag⭑·o; ĉe⭑ tro⭑ ĝentil⭑·a ekster⭑·o mank⭑·as sincer⭑·o ; kiam⭑
          mal·riĉ⭑·a vir⭑·in·o pet⭑·os de⭑ vi trink⭑·i, vi don⭑·os ĝi·n al⭑ ŝi ĝentil⭑·e .

ĝentil⭑·aĉ·a

          Flat⭑·e tro⭑ ĝentil⭑·a.

ĝentil⭑·ec·o

          Kondut⭑·o konform⭑·a al⭑ soci³·a dec⭑·o: la⭑ afabl⭑·ec·o est⭑·as ec⭑·o
          kun·nask⭑·it·a, la⭑ ĝentil⭑·ec·o akir⭑·it·a ;

ĝentil⭑·um·i

          Atent⭑·e, afekt⭑·e si·n ten⭑·i laŭ⭑ etiket³·o: „kler⭑·aj sinjor⭑·oj kaj⭑
          graci⭑·aj sinjor⭑·in·oj,“ li dir⭑·is ... (li ĉiam⭑ ĝentil⭑·um·is tiel⭑） .

mal·ĝentil⭑·a

          Tut⭑·e ne⭑ ĝentil⭑·a: mal·ĝentil⭑·a kaj⭑ fier⭑·a knab⭑·in·o . {arogant⭑·a} ,
          {impertinent³·a} , {krud⭑·a^3} .

mal·ĝentil⭑·ul·o

          Hom⭑·o mal·afabl⭑·e krud⭑·a: la⭑ mal·ĝentil⭑·ul·in·o [respond⭑·is], el·ĵet⭑·ant·e
          unu⭑ serpent⭑·on kaj⭑ unu⭑ ran⭑·on .

ĝentil⭑~hom⭑·o

          {ĝentleman⁽⁺⁾·o}

          Rim.: Tiu vort⭑·o est⭑·as evident¹·a paŭs⁽⁺⁾·aĵ·o de⭑ la⭑ franc⭑·a, ne⭑ tut⭑·e
          konform⭑·a al⭑ la⭑ Esperant⭑·a vort⭑-far⭑·ad·o kaj⭑ strang⭑·e uz⭑·ant·a la⭑
          element¹·on "hom⭑·o" anstataŭ⭑ "vir⭑·o".

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.36 2023/11/11 11:36:37 ]
     __________________________________________________________________