vidu ankaŭ la klarigojn
ĝerm·/·o

ĝerm·o

   1.
          Komenc·a form·o de la embri·o, re·produkt·ont·a veget·aĵ·on  best·on:
          ĝerm·o de piz·o, kverk·o, har·o; ĝerm·oj rapid·e el·kresk·is el la
          profund·a grund⁴·o, ĉio, kio hav·is viv·on, streĉ·iĝ·is supr·en ; ŝi
          rigard·as la nov·ajn arb·o-ĝerm·ojn ; diligent·e ni akv·um·is ili·n, ĝis
          aper·is la et·aj verd·aj ĝerm·oj ; ĝerm·oj de soj⁽⁺⁾·o . {burĝon·o} ,
          {ŝos⁽⁺⁾·o}

   2.
          Komenc·a element¹·o de progres·ont·a afer·o: la hom·o kaj la diabl·o
          inter·miks·as si·an sang·on, tio far·iĝ·as ĉe la ses·a glas·o, kaj tiam
          abund³·e kresk·as en ni ĉiu·j mal·bon·aj ĝerm·oj ; silent·e embusk·ant·aj
          ĝerm·oj de krim·oj ; la ek·ĝerm·o de la kapital¹·ism·o ; en la antikv·a
          grek⁸·a filozofi¹·o trov·iĝ·is la ĝerm·oj de la ĉef·aj, mult·e pli
          post·aj, direkt·oj pri la form·iĝ·o de la lingv·o ; kia·jn mizer·ajn
          kaban²·aĉ·ojn ili konstru·as el kot·o kaj lign·o-tabul·oj, kiu·j est·as
          ver·aj fajr·o-ĝerm·oj ; jam far·iĝ·is ĝerm·o de nov·a religi·o dehom·oj
          liber·e pens·ant·aj“ .

ĝerm·i

   (ntr)

   1.
          Aper·ig·i ĝerm·on komenc·ant·e kresk·i: la sem·oj jam ĝerm·is; el·ĝerm·is
          el sub la neĝ·o blank·aj flor·oj ; maten·e ĝi flor·as kaj ĝerm·as,
          vesper·e ĝi de·hak·iĝ·as kaj sek·iĝ·as .

   2.
          Komenc·i dis·volv·iĝ·i, form·iĝ·i: frost·a la nokt·o detru·is burĝon·on en
          ĝerm·o ! ni esper·as, ke post ni·a for·ir·o tiu sem·o potenc·e ĝerm·os
          kaj kresk·os, kaj en vi·a land·o ni·a afer·o baldaŭ hav·os si·ajn plej
          fervor·ajn kaj plej grav·ajn apostol¹·ojn ; ne·venk·ebl·a obstin·ec·o […]
          ĝerm·is en la pa·ĉj·a fil·et·o ; neniu sent·o de ĵaluz·ec·o pov·is ĝerm·i
          en la anim·o de tiu […] am·em·a est·aĵ·o . {burĝon·i^2} , {ek·aper·i}

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2024/01/06 13:27:21 ]
     __________________________________________________________________