ĝi

ĝi

          Pronom⭑·o de⭑ la⭑ tri⭑·a person⭑·o en⭑ singular⁸·o, por⭑ montr⭑·i aĵ⭑·on aŭ⭑
          est⭑·ul·on aŭ⭑ best⭑·on, kies⭑ seks⭑·on oni ne⭑ bezon⭑·as preciz⭑·ig·i: la⭑
          tranĉ⭑·il·o tranĉ⭑·as bon⭑·e, ĉar⭑ ĝi est⭑·as akr⭑·a ; la⭑ infan⭑·o plor⭑·as, ĉar⭑
          ĝi vol⭑·as manĝ⭑·i ; El⭑ sub⭑ la⭑ kanap⭑·o la⭑ mus⭑·o kur⭑·is sub⭑ la⭑ lit⭑·on,
          kaj⭑ nun⭑ ĝi kur⭑·as sub⭑ la⭑ lit⭑·o ; por⭑ afer⭑·oj, objekt⭑·oj, kaj⭑ ankaŭ⭑
          por⭑ best⭑·oj ni uz⭑·as la⭑ pronom⭑·on "ĝi", ĉar⭑ en⭑ tia·j okaz⭑·oj la⭑ seks⭑·o
          ne⭑ ekzist⭑·as; ĉu⭑ ĝi est⭑·as vi? jes⭑, ĝi est⭑·as mi; ĉu⭑ ĝi est⭑·as ebl⭑·a,
          ke⭑...

          Rim.: Zamenhof konsil⭑·as uz⭑·i la⭑ vort⭑·on _ĝi_ nur⭑ por⭑ anstataŭ⭑·i
          objekt⭑·on aŭ⭑ afer⭑·on, sam⭑·e kiel⭑ _li_ anstataŭ⭑·as person⭑·on, sed⭑ ne⭑
          uz⭑·i tiu·n ĉi⭑ pronom⭑·on ĉe⭑ sen·person⭑·aj kaj⭑ sen·objekt⭑·aj esprim⭑·oj
          kiel⭑: pluv⭑·as; hodiaŭ⭑ est⭑·as varm⭑·e; est⭑·as ebl⭑·e ke⭑; tio est⭑·as ebl⭑·a.
          Kelk⭑+foj⭑·e Z uz⭑·as _ĝi_ anstataŭ⭑ _tio_: mi konvink⭑·iĝ·is, ke⭑ la⭑
          material⭑·o por⭑ la⭑ vort⭑·ar·o dev⭑·as est⭑·i roman¹·a-german⭑·a, ŝanĝ⭑·it·a nur⭑
          tiom⭑, kiom⭑ _ĝi·n_ postul⭑·as la⭑ kondiĉ⭑·oj de⭑ la⭑ lingv⭑·o^{Z}; _ĝi_
          est⭑·as tiu nokt⭑·o, kiu est⭑·as dediĉ⭑·at·a al⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o^{Z}.

ĝi⭑·a

          Aparten⭑·ant·a al⭑ ĝi: dom⭑·o kaj⭑ ĝi⭑·aj de·pend⭑·aĵ·oj. {ties⭑} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.103 2023/04/14 16:34:58 ]
     __________________________________________________________________