hal⭑-el·uj⭑·a

hal⭑-el·uj⭑·a

   (interjekci⭑·o)

          Hebre⭑·a vort⭑·o, signif⭑·ant·a „laŭd⭑·u Di⭑·on“, uz⭑·at·a interjekci⭑·e ĉe⭑ la⭑
          fin⭑·o de⭑ kelk⭑·aj religi⭑·aj kant⭑·oj: mi aŭd⭑·is kvazaŭ⭑ grand⭑·an voĉ⭑·on de⭑
          grand⭑·a hom⭑-amas⭑·o en⭑ la⭑ ĉiel⭑·o, dir⭑·ant·an: hal⭑-el·uj⭑·a! la⭑ sav⭑·o kaj⭑ la⭑
          glor⭑·o kaj⭑ la⭑ potenc⭑·o aparten⭑·as al⭑ ni⭑·a Di⭑·o ; super⭑ ili ek·son⭑·is la⭑
          ne·vid⭑·ebl·a sankt⭑·a sonor⭑·il·o, ĉirkaŭ·ŝveb³·at·a de⭑ sankt⭑·aj spirit⭑·oj, en⭑
          ĝoj⭑+kri⭑·a Hal⭑-el·uj⭑·a! ; en⭑ am⭑·o, al⭑ majest⭑·o! ― neniu viv⭑·o perd⭑·iĝ·u! ―
          feliĉ⭑·e kaj⭑ ĝoj⭑·e! hal⭑-el·uj⭑·a! ; tri⭑+foj⭑·e hal⭑-el·uj⭑·a .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/11/15 16:45:17 ]
     __________________________________________________________________