vidu ankaŭ la klarigojn
halt⭑·/·i
halt⭑·i
(ntr)
Ĉes⭑·i ag⭑·i, ir⭑·i, mov⭑·iĝ·i ktp: la⭑ soldat⭑·oj halt⭑·is post⭑ long⭑·a
marŝ⭑·ad·o; la⭑ vagon⭑·ar·o halt⭑·as dek⭑ minut⭑·ojn ĉe⭑ tiu staci⭑·o; hok⭑·o
ek·salt⭑·is, afer⭑·o halt⭑·is ; labor⭑·o ne⭑ est⭑·as lepor⭑·o ‐ ĝi halt⭑·os, ne⭑
for·salt⭑·os ; ne⭑ rigard⭑·u mal·antaŭ⭑·en kaj⭑ halt⭑·u nenie ; halt⭑·u! (ne⭑
ir⭑·u plu⭑·e); jam⭑ de⭑ hieraŭ⭑ mi⭑·a horloĝ⭑·o halt⭑·is; kiu tro⭑ rapid⭑·e
salt⭑·as, tiu baldaŭ⭑ halt⭑·as; ŝi⭑·a rigard⭑·o halt⭑·is sur⭑ unu⭑ el⭑ ili.
{frost⭑·iĝ·i} , {intermit⭑·i} , {paŭz⭑·i} , {ripoz⭑·i} , {strik⭑·i}
halt!
(ek·kri⭑·o)
Halt⭑·u, ne⭑ ir⭑·u plu⭑, ne⭑ far⭑·u: „halt⭑·'!“ — „kio est⭑·as?“ — „risort⭑·o
romp⭑·iĝ·is“ ; li, kun⭑ du⭑ pistol⭑·oj en⭑ la⭑ man⭑·o, antaŭ⭑ ni al·salt⭑·is al⭑
la⭑ kaleŝ⭑·o kaj⭑ kun⭑ tondr⭑·a voĉ⭑·o ek·kri⭑·is: halt! la⭑ vetur⭑·ig·ist·o, kiu
ne⭑ vol⭑·is halt⭑·i, dev⭑·is danc⭑·i mal·supr⭑·en de⭑ si⭑·a lok⭑·o .
Rim.: halt/ est⭑·as ordinar⭑·a radik⭑·o normal¹·e uz⭑·at·a kiel⭑ verb⭑·o:
halt’! ne⭑ kuraĝ⭑·u permes⭑·i al⭑ vi! = halt⭑·u! ne⭑ kuraĝ⭑·u... Ĉi⭑ tie Z.
uz⭑·is ĝi·n kiel⭑ {ek·kri⭑·an} vort⭑·on, kaj⭑ skrib⭑·is apostrof²·on, kvazaŭ⭑
tem⭑·us pri⭑ el·las⭑·it·a O-finaĵo. Pli⭑ bon⭑·e est⭑·as skrib⭑·i halt! (sen⭑
apostrof²·o), ĉar⭑ tem⭑·as pri⭑ ek·kri⭑·a uz⭑·o de⭑ nud⭑·a radik⭑·o .
halt⭑·o
Ag⭑·o halt⭑·i, stat⭑·o de⭑ halt⭑·int·o; moment⭑·o, kiam⭑ oni ne⭑ plu⭑ ag⭑·as,
ir⭑·as, mov⭑·iĝ·as ktp: don⭑·i furaĝ⭑·on al⭑ si⭑·a azen⭑·o dum⭑ la⭑ nokt⭑·a halt⭑·o
; [k]iom⭑ est⭑·os neces⭑·e […] oni don⭑·ad·u al⭑ ili ĉiu+tag⭑·e sen⭑ halt⭑·o ;
sen⭑ halt⭑·o kaj⭑ star⭑·o ; por⭑ ŝi ne⭑ ekzist⭑·is ripoz⭑·o nek⭑ halt⭑·o ; oni
dev⭑·is pli·fru⭑·ig·i la⭑ halt⭑·on, dis·met⭑·i la⭑ tend⭑·ojn kaj⭑ aranĝ⭑·i […]
festen⭑·on ; [ŝi] el·dir⭑·is tiu·n torent¹·on da⭑ vort⭑·oj rapid⭑·e, preskaŭ⭑
sen⭑ spir⭑-halt⭑·o .
halt⭑·ad·i
Rest⭑·ad·i halt⭑·ant·e: la⭑ polic⭑·an·oj kri⭑·is al⭑ la⭑ hom⭑-amas⭑·o: ne⭑ halt⭑·ad·u!
la⭑ reĝ⭑·id·o oft⭑·e halt⭑·ad·is kaj⭑ aŭskult⭑·ad·is ; sur⭑ la⭑ lok⭑·o, kie
halt⭑·ad·is la⭑ nub⭑·o, tie star⭑·ig·ad·is si⭑·an tend⭑·ar·on la⭑ Izrael⭑-id⭑·oj .
halt⭑·ej·o
Lok⭑·o, kie oni halt⭑·as: ni ven⭑·is al⭑ la⭑ nokt⭑·o-halt⭑·ej·o ; mi⭑·a kri⭑·ad·o
ne⭑ trov⭑·u halt⭑·ej·on ; fer⭑+voj⭑·a halt⭑·ej·o ; se⭑ li ir⭑·os per⭑ bus⁽⁺⁾·o, […]
ni dev⭑·os kun⭑·e atend⭑·i ĉe⭑ la⭑ halt⭑·ej·o ; la⭑ fin⭑+halt⭑·ej·o de⭑ la⭑ lini⭑·o
est⭑·as […] en⭑ . {etap⁸·o} , {staci⭑·o} , {stadi¹·o ^4}
halt⭑·ig·i
(tr)
1.
Ĉes⭑·ig·i ag⭑·i, ir⭑·i, mov⭑·iĝ·i ktp: halt⭑·ig·i vetur⭑·il·on, vagon⭑·ar·on,
trup¹·on, ĉeval⭑·on, maŝin⭑·on, larm⭑·ojn, propagand¹·on; li halt⭑·ig·is iu·n
pas⭑·ant·on, por⭑ demand⭑·i li·n pri⭑ la⭑ voj⭑·o; la⭑ ek·kri⭑·oj halt⭑·ig·is la⭑
orator¹·on; li kur⭑·is al⭑ la⭑ abism¹·o kaj⭑ oni ne⭑ halt⭑·ig·is li·n. la⭑
mal·jun⭑·ul·o, kiu·n halt⭑·ig·is la⭑ gard⭑·ist·oj, est⭑·is la⭑ fenici⁽⁺⁾·a princ⭑·o ;
per⭑ si⭑·aj vort⭑·oj ŝi est⭑·is halt⭑·ig·int·a ĉiu·jn dezir⭑·ojn en⭑ li⭑·a kor⭑·o
las⭑·int·e nur⭑ unu⭑ sol⭑·an, super·potenc⭑·an, tiu·n je⭑ dorm⭑·o .
2.
Sen·mov⭑·ig·i, fiks¹·i: halt⭑·ig·i si⭑·an rigard⭑·on sur⭑ iu, io; halt⭑·ig·i la⭑
spir⭑·on; Mart⭑·a [...] halt⭑·ig·is la⭑ rigard⭑·on sur⭑ la⭑ pal⭑·a infan⭑·o .
{paraliz⭑·i}
halt⭑·ig·il·o
1.
Il⭑·o por⭑ halt⭑·ig·i: la⭑ estim⭑·o est⭑·as halt⭑·ig·il·o de⭑ la⭑ am⭑·o ; tio est⭑·is
halt⭑·ig·il·o por⭑ li⭑·a fervor⭑·o. {brid⭑·o} , {re·ten⭑·i}
2.
{brems⁵·o}
antaŭ·halt⭑·ig·i
Mal·help⭑·i, ke⭑ iu evit⭑·ind·aĵ·o okaz⭑·u: antaŭ·halt⭑·ig·i la⭑ re·ven⭑·on de⭑
mal·san⭑·o; Mart⭑·a vol⭑·is io·n dir⭑·i, sed⭑ Klar⭑·o ek·tir⭑·is facil⭑·e la⭑
manik⭑·on de⭑ ŝi⭑·a super·vest⭑·o kaj⭑ rapid⭑·e antaŭ·halt⭑·ig·is ŝi⭑·an parol⭑·on
. Preskaŭ⭑·aj sinonim¹·oj: {antaŭ·for·ig⭑·i} , {antaŭ·mal·help⭑·i}
aŭtobus⁸+halt⭑·ej·o, aŭtobus⁸·a halt⭑·ej·o
{Bus⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o} : la⭑ aŭtobus⁸+halt⭑·ej·o „
“ est⭑·as unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑ grav⭑·aj de⭑ la⭑ urb⭑·o ; ĉe⭑ mi⭑·a aŭtobus⁸·a
halt⭑·ej·o est⭑·is strang⭑·e vid⭑·i nov⭑·an vir⭑·on apud⭑ mi ; pied⭑-ir⭑·i ĝis⭑ la⭑
[...] aŭtobus⁸·a halt⭑·ej·o .
bus⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o, bus⁽⁺⁾·a halt⭑·ej·o
1.
{Halt⭑·ej·o} , kie bus⁽⁺⁾·o halt⭑·as: est⭑·is special⭑·aj benk⭑·oj en⭑ bus⁽⁺⁾·a
halt⭑·ej·o ; mi ir⭑·as al⭑ bus⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o, atend⭑·as dek⭑ minut⭑·ojn, vetur⭑·as
kvar⭑ halt⭑·ej·ojn .
2.
{Halt⭑·ej·o} difin⭑·it·a laŭ⭑ itiner⁽⁺⁾·o, kie bus⁽⁺⁾·o halt⭑·as por⭑ pren⭑·i aŭ⭑
las⭑·i la⭑ pasaĝer⭑·ojn: mi ir⭑·as kun⭑·e kun⭑ la⭑ ali⭑·aj al⭑ la⭑ bus⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o,
kaj⭑ ni en·bus⁽⁺⁾·iĝ·as .
Rim.: Tem⭑·as pri⭑ bus⁽⁺⁾·oj, kiu·j vetur⭑·as en⭑·e de⭑ unu⭑ sam⭑·a urb⭑·o aŭ⭑
inter⭑ proksim⭑·aj urb⭑·oj. La⭑ bus⁽⁺⁾·oj, kiu·j vetur⭑·as inter⭑ for⭑·aj urb⭑·oj,
ne⭑ uz⭑·as bus⁽⁺⁾+halt⭑·ej·on sed⭑ {bus⁽⁺⁾-staci⭑·on} .
metro⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o, metro⁽⁺⁾·a halt⭑·ej·o
{Metr⭑·o-staci⭑·o} : en⭑ ĉiu metro⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o kaj⭑ en⭑ preskaŭ⭑ ĉiu vend⭑·ej·o
star⭑·as ornam⭑·it·a Krist⭑+nask⭑·a arb⭑·o ; la⭑ plej⭑ proksim⭑·a metro⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o
est⭑·as ; situ⁸·ant·a 100 m sud⭑·e de⭑ la⭑ indik³·it·a metro⁽⁺⁾·a
halt⭑·ej·o .
Rim.: Teori⭑·e pov⭑·as ekzist⭑·i senc⭑·a diferenc⭑·o inter⭑ „metro⁽⁺⁾+halt⭑·ej·o“
kaj⭑ „metr⭑·o-staci⭑·o“, sed⭑ praktik⭑·e, ĉiu·j metro⁽⁺⁾·aj halt⭑·ej·oj est⭑·as
staci⭑·oj; la⭑ uz⭑·--ekzempl⭑·oj mal·mult⭑·as.
ne·halt⭑·ig·ebl·a
Kiu·n oni ne⭑ pov⭑·as halt⭑·ig·i, kiu ne·rezist⁴·ebl·e plu⭑ ir⭑·as: ŝi ek·aŭd⭑·is
kvazaŭ⭑ en⭑ dorm⭑·o ronkan, ne·halt⭑·ig·ebl·an tus⭑·ad·on ; ie-tie jam⭑
griz⭑·iĝ·as ja⭑ vi⭑·aj bukl⭑·oj ĉe⭑ la⭑ tempi⭑·oj… la⭑ temp⭑·o pas⭑·as
ne·halt⭑·ig·ebl·e! .
sen·halt⭑·a
Sen·ĉes⭑·a, sen·inter·romp⭑·a: sen·halt⭑·a labor⭑·ad·o; sen·halt⭑·a vagon⭑·ar·o
(kiu ir⭑·as rekt⭑·e al⭑ la⭑ destin¹·it·a lok⭑·o, ne⭑ halt⭑·ant·e dum·voj⭑·e);
sen·halt⭑·e propagand¹·i; ek·salt⭑·e sen·halt⭑·e ; ili mal·trankvil⭑·e
rul⭑·iĝ·ad·is tie·n kaj⭑ re⭑·en sen·halt⭑·e kaj⭑ sen·ripoz⭑·e ; ŝi danc⭑·is
sen·halt⭑·e ; la⭑ patr⭑·in·o est⭑·is sen·halt⭑·a font⭑·o de⭑ demand⭑·oj ;
sen·halt⭑·e brul⭑·is la⭑ sun⭑·o, la⭑ terur⭑·a sun⭑·o de⭑ la⭑ dezert⭑·o ; ni⭑·a
afer⭑·o kresk⭑·as regul⭑·e kaj⭑ sen·halt⭑·e . {daŭr⭑·a} , {konstant⭑·a} ,
{kontinu⁴·a}
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.138 2023/12/12 19:24:43 ]
__________________________________________________________________