vidu ankaŭ la klarigojn
hav·/·i

hav·i

   (tr)

   1.
          Est·i kun io ĉe si; {port·i} ĉe si: mi jam hav·as mi·an ĉapel·on, nun
          serĉ·u vi vi·an ; kelk·ajn flor·ojn […] ŝi hav·is en la man·o ; mi
          vol·as don·i al vi tri, sed hav·as nur kvin-kopek·on ; ili star·ig·is
          du teks·il·ojn, […] sed hav·is nenio·n sur la teks·il·oj ; [li] hav·is
          si·an baston·on en la man·o kaj la tornistr·on sur la dors·o ; la
          prunel-arb·o hav·is sur si ankoraŭ frukt·ojn .

   2.
          {Dispon·i} pri io kiel propr·aĵ·on; {posed·i} : mon·o hav·at·a est·as
          pli grav·a ol hav·it·a ; ĉu vi hav·as kork-tir·il·on, por mal·ŝtop·i la
          botel·on ? kiam mi hav·os vi·an respond·on, mi send·os al vi la
          libr·et·on ; tiam [vi] hav·os plen·an vort·ar·on kaj pov·os tut·e liber·e
          uz·i la lingv·on ; mi hav·as en mi·a plum·uj·o du plum·ing·ojn sen
          plum·oj ; nov·ajn vest·ojn [mi] hav·as en sufiĉ·a nombr·o ; mi hav·as
          tro mal·mult·e da temp·o ; vi ne hav·os per kio pag·i ; mi hav·as (
          {ricev·is} ) mi·an bon·an humor·on [de mi·a patr·o] ; kio·n vi hav·as
          por dir·i al mi ? por ĉiu demand·o oni hav·as pret·an respond·on .

   3.
          Est·i karakteriz¹·at·a de io konkret²·a, el·montr·i kiel propr·aĵ·o en si·a
          konsist·o: tiu libr·o hav·as ses×dek paĝ·ojn ; la diamant·o hav·as
          bel·an bril·on ; li hav·as bel·ajn vang-har·ojn ; la tut·a libr·o hav·os
          5-6 kajer·ojn ; [tie] ĉiu fenestr·o hav·as balkon¹·on ; la klub·o
          Aŭror⁽⁺⁾·o hav·as ankaŭ vir·in·ojn ;  hav·as la rus·an vort·on „
           “ ; ni hav·as konstant·ajn kurs¹·ojn de Esperant·o, ni hav·as
          bel·an gazet·on esperant·an ; ŝi hav·is du mal·dekstr·ajn pied·ojn
          (oft·e stumbl⁽⁺⁾·is) .

   4.
          Est·i karakteriz¹·at·a de io abstrakt¹·a; est·i ...a; est·i en ia stat·o;
          spert·i iu·n sent·on: tiu ĉi river·o hav·as du×cent naŭ×dek kvar
          kilometr·ojn da long·o ; li hav·as bon·an kor·on ; kio·n hav·is mi plej
          kar·anla jun·ec·on ; kia·n ·on vi hav·as ? mult·aj leg·ant·oj
          propr·an juĝ·on ne hav·as ; la afer·o tut·e ne hav·as est·ont·ec·on ; ili
          nur hav·as la cel·on montr·i al mi la erar·ojn ; kun kiu mi hav·as la
          honor·on parol·i? ; [jen] mal·saĝ·a kred·o, ke est·i hom·o hav·as ia·n
          grav·an signif·on ; mi ne hav·is la intenc·on el·don·i aŭtor·e plen·an
          vort·ar·on ; [li] vid·ebl·e hav·is mult·e por far·i ; li hav·is nur tre
          mal·afabl·an opini·on pri ŝi·a prudent·o ; ŝi nenio·n hav·as kontraŭ
          tio ke li ŝi·n forges·u ; hav·u ĝoj·on de la edz·in·o ; tiu vort·o
          hav·as signif·on de mezur·o ; ni·a kongres·o hav·as nenio·n komun·an kun
          afer·oj politik¹·aj .

   5.
          Est·i en inter·rilat·o, en kun·est·ad·o kun: est·us por mi grand·a
          plezur·o hav·i vi·n apud mi ; tia·n danc·ant·on ŝi ankoraŭ neniam
          hav·is ; la vir·in·o […] hav·is tri mal·grand·ajn infan·ojn kun si ;
          vidv-in·o hav·is du fi·lin·ojn ; mi·aj frat·oj hav·is hodiaŭ gast·ojn ;
          ni hav·as divers·ajn serv·ant·ojn: kuir·ist·on, ĉambr·ist·in·on,
          infan·ist·in·on kaj vetur·ig·ist·on .

   6.
          Ĝeneral¹·e inter·rilat·i kun io: de l’ maten·o ĝis la vesper·o oni
          hav·is tie la tut·an varm·eg·on de l’ sun·o ; tie ĉi hav·is lok·on la
          grand·a batal·o ; ni ambaŭ nun la unu·a foj·o hav·is okaz·on parol·i ;
          vesper·e ni hav·os bal·on ; ni hav·as hodiaŭ tre bel·an veter·on ;
          kiu·n dat·on ni hav·as hodiaŭ ?

-hav·a

          Hav·ant·a… (uz·at·a kiel sufiks·o): la arb·oj foli+hav·aj est·is vest·it·aj
          nur en somer·o ; citron·o est·as frukt·o flav·a, agrabl·a, kvankam
          acid+hav·a ; fremd·aj barb+hav·aj vizaĝ·oj ; ili sid·iĝ·is sur la
          musk+hav·an dekliv·on ; li·n oni el·pel·is kiel ŝtel·ist·on, kaj dev·ig·is
          kuŝ·iĝ·i nokt·e sub la ĉiel·o stel+hav·a ; mi esper·as, ke la ven·ont·an
          jar·on mi ten·os super la bapt·uj·o bel·an tre roz+kolor·an kaj tre
          vang+hav·an bub·on ; mi hav·is mal·jun·an onkl·on, idiot¹·an kaj
          mani¹+hav·an .

          Rim.: Oft·e sufiĉ·as „-a“  „-ec·a“: barb+hav·a vizaĝ·obarb(ec)a
          vizaĝ·o, arb·o foli+hav·aarb·o foli·a ktp. Se la pri·parol·at·a afer·o
          hav·as mult·e da io, oni prefer·e uz·u „-riĉ·a“,  „-plen·a“:
          sabl·o-riĉ·a bord·o, stel-plen·a ĉiel·o. „-hav·aoni uz·as precip·e, se
          la koncern·a afer·o hav·as io·n, sed ne konsist·as plen·e el ĝi, ekz-e
          vitr·o-hav·a skatol·o ja hav·as vitr·on, ebl·e en la kovr·il·o, sed ne
          konsist·as tut·e el vitr·o, kiel sugest⁹·us vitr(ec)a skatol·o.
          Tiu+senc·e oni pov·as uz·i ankaŭkun-“ prefiks·e: kun·sufiks·a vort·o,
          kun·foli·a arb·o, kun·ŝton·a voj·o. Vid·u: {kun-^1} , {plen·a} , {riĉ·a}
          , {-oz} .

hav·aĵ·o, hav·o

          Tio, kio·n oni hav·as, posed·as: mi·a fi·lin·o pli vol·as hom·on sen
          hav·aĵ·o, ol hav·aĵ·on sen hom·o ; li hav·is vast·an dom·et·on, mult·on da
          ter·o, brut·o kaj ĉia hav·o ; en tiu ĉi jar·o li jam hav·is temp·on
          for·drink·i si·an tut·an hav·on kaj la hav·on de si·a edz·in·o ; hav·o,
          kiu·n vi rab·is de mal·riĉ·ul·oj, est·as en vi·aj dom·oj ; ili trov·is ĉe
          ili mult·e da hav·aĵ·o, vest·oj, kaj mult·e~kost·aj objekt·oj ; ili·a
          hav·o est·is tiel grand·a, ke ili ne pov·is loĝ·i kun·e ; li pak·is
          si·an mal·grand·an hav·aĵ·on, kaŝ·is en si·a zon·o si·an tut·an hered·aĵ·on,
          kiu konsist·is el kvin×dek spes⁽⁺⁾-mil·oj ; for·port·u vi·an pak·aĵ·on kaj
          hav·aĵ·on ; mal·pli da hav·o, mal·pli da zorg·oj ; pri hav·o najbar·a
          oni est·as mal·avar·a . {aparten·aĵ·o} , {posed·o} , {propr·aĵ·o} ,
          {propriet⁽⁺⁾·aĵ·o}

hav·ebl·a

          Kiu·n oni pov·as iel hav·i, dispon·ebl·a, uz-pret·a: la Gazet·o de
          Anonc·oj est·as hav·ebl·a por ĉiu·j ; firm·a ofic·o […] ne est·as
          absolut·e ne·hav·ebl·a, sed ĝi ne est·as ankaŭ facil·a ; [tiu·j]
          ben·ind·aj afer·oj […] tiam est·is hav·ebl·aj nur por la riĉ·ul·oj ; mi
          serĉ-rigard·is la gazet·ajn reklam¹·ojn por hav·ebl·a labor·o ; ĉiu·j
          menci³·it·aj publik·aĵ·oj est·as ankoraŭ hav·ebl·aj ; mi prov·is esprim·i
          la ide·on per la hav·ebl·aj element¹·oj .

hav·em·a

          Tre dezir·ant·a hav·i, {avid·a} ; ĉi knab·o far·os ĉio·n, kio·n tiu
          hav·em·a vir·in·o vol·as ke li far·u .

hav·end·a

          Tia, ke oni dev·as ĝi·n hav·i: neces·aĵ·oj ne plu lim·iĝ·os al kio·n ni
          antaŭ·e nom·isdom·oj kaj vest·aĵ·oj kaj ŝu·ojsed ankaŭ pentr·ad·o
          est·os hav·end·a, kaj brod·ad·o ; la libr·o est·as nepr·e hav·end·a por
          hom·oj interes·iĝ·ant·aj pri la eŭrop·a dram¹+verk·a art·o . {bezon·a} ,
          {neces·a} , {ne·mal·hav·ebl·a} {nepr·a} , {ne·mank·ig·ebl·a}

hav·ig·i

          Help·i al iu, por ke li ricev·u  ating·u io·n, {al·port·i} , {don·i}
          , {liver·i} : gren·on kaj most·on mi hav·ig·is al li ; 
          hav·ig·is pan·on al si·a patr·o ; [li] hav·ig·is al si ( {akir·is} )
          ĉar²·on kaj ĉeval·ojn kaj kvin×dek vir·ojn ; [li] hav·ig·is al li la
          favor·on de la estr·o de la mal·liber·ej·o ; hav·ig·u al mi iom da
          mon·o, li dir·is ; li ili·n post·e pet·is, ke ili hav·ig·u (ven·ig·u) al
          li droŝk⁽⁺⁾·on ; ni hav·ig·os al vi konstant·an ofic·on ; li volont·e
          hav·ig·us al […] li·a kamarad·ar·o solid²·an vip·ad·on ; kia knab·in·o ŝi
          est·as! ŝi hav·ig·as al mi mult·e da ĝoj·o ; [tio] cert·e ne re·hav·ig·us
          al la mal·jun·ul·o la san·on ; la fiŝ+kapt·ist·ojn ĉe ili·a al·bord·iĝ·o
          ili akcept·as kun varm·a bier·o kaj hav·ig·as ( {regal·as} ,
          {sur·tabl·ig·as} ) al ili manĝ·aĵ·on ; oni mi·n tie ne akcept·is, ĉar
          […] mi ne hav·ig·as konfid·on ; per ĉiu+tag·a sen·ripoz·a pen·ad·o
          sukces·is la ge·patr·oj hav·ig·i al si·aj infan·oj plen·an eduk·ad·on .
          {dispon·ig·i} , {proviz·i^1}

ek·hav·i

          Subit·e hav·i; {ricev·i} : la ge·patr·oj ek·hav·is la ide·on star·ig·i la
          kest·ojn transvers⁽⁺⁾·e ; febr·o[n…] ek·hav·is la infan·oj ; kiam arb·oj
          plant·it·aj de mi ek·hav·os frukt·ojn kaj mi komenc·os ĝu·i la viv·on,
          tiam mi dev·os mort·i ! la moment·o, kiam mi ek·hav·is pri iu supoz·on
          ; por ĉiu trik·it·a ŝtrump·o mi ek·hav·is arĝent·an mon·er·et·on kaj ĉar
          mi trik·is lert·e, mi jam kolekt·is skatol·et·on plen·an .

en·hav·i

   (tr)

   1.
          Hav·i en si: li esprim·is la dezir·on, ke li·a verk·o […] en·hav·u
          ankaŭ part·on Esperant·an ; la kest·et·o […] en·hav·is la or·ajn
          objekt·ojn ; li trov·is, ke ĝi en·hav·as laŭ·pez·e kikar⁽⁺⁾·on da or·o ;
          sikl⁽⁺⁾·o en·hav·as du×dek ger⁽⁺⁾·ojn ; ni·aj gren·ej·oj est·as plen·aj, en·hav·as
          sufiĉ·e da gren·o de ĉiu spec·o ; vi·aj respond·oj en·hav·as nur
          mal·ĝust·aĵ·ojn ; [tiu] ide·o […] krom mal·saĝ·aĵ·o en·hav·as ja nenio·n ;
          ni ĉiu·j labor·os sur […] tiu fundament·o en·hav·ant·a la tut·an
          gramatik·on kaj la pli grand·an part·on de l' vort·oj, kiu·j en la
          parol·ad·o est·as renkont·at·aj ; la kresk·aĵ·o en·hav·as en si mult·e da
          amel·o ; ĝi·a gust·o en·hav·as la mal·dolĉ·ec·on […] kaj la dolĉ·ec·on .
          {ampleks·i} , {en·ferm·i} , {en·kalkul·i} , {en·ten·i} , {en·volv·i}

   2.
          (pri {ar·o} ) Hav·i en si kiel {element¹·on} : la mal·plen·a ar·o
          en·hav·as neniu·n element¹·on; la ar·o de natur·aj entjer⁽⁺⁾·oj ne en·hav·as
          ĉiu·jn diferenc·ojn de du ajn·aj element¹·oj de ĝi. {aparten·i} ,
          {inkluziv²·i.}

en·hav·o

          Tio, kio est·as en·hav·at·a:  skrib·is leter·ojn […] kun la
          sekv·ant·a en·hav·o […] ; [en] la sci·ig·o pri la mort·o de la frat·o,
          est·is ankaŭ komunik·it·a la en·hav·o de la testament·o ; la vort·onsol·akompren·is tro bon·e, kaj ĝi·an tut·an en·hav·on ŝi
          sent·is tre profund·e ; li hav·as plen·an ŝrank·on da arĝent·aĵ·oj, ne
          kalkul·ant·e la en·hav·on de la sekret·aj fak·oj ; tiu·j lum·aj bild¹·oj
          […prezent·as] la en·hav·on de tut·a viv·o ; la pli ·aj jam postul·as
          histori·ojn kun pli profund·a en·hav·o ; diven·i la en·hav·on de la
          inter·parol·ad·o ; tabel·o de la en·hav·o , {en·hav-tabel·o} . {en·ten·o} ,
          {esenc·o}

en·hav·ec·o

          {Kvant·o} , kiu·n en·hav·as  pov·as en·hav·i io: lav-maŝin·o kun
          en·hav·ec·o de ses kilogram·oj ; vi·aj pulm·a en·hav·ec·o kaj muskol·a
          fort·o cert·e est·as mult·e pli grand·aj ol ĉe la ali·aj knab·in·oj,
          kiu·jn li atak·is . {kapacit⁽⁺⁾·o} , {volumen⁴·o^4}

kun·hav·i

   (tr)

   1.
          Hav·i komun·e: sed tiu·n opini·on mi ne kun·hav·as, ĉar ĝi est·as tut·e
          erar·a ; ili re·dir·as ke ni kun·hav·as kun la ĉimpanz⁹·o 98,5 % de la
          DNA . {divid·i^4} , {part·um·i^1}

   2.
          Hav·i pret·a ĉe la man·o, kun·e kun si, sur si: kontrol·i, ĉu li ne
          kun·hav·as arm·il·on ; mi kun·hav·as mi·an mal·nov·an mar·ist·o-dokument·on ;
          ni kun·hav·as ĉio·n neces·an ; ili kun·hav·is tri sklav·ojn firm·e
          lig·it·ajn ; post mult·aj jar·oj ili ating·as posten·on, kiu kun·hav·as
          iom da aŭtoritat·ec·o .

mal·hav·i

   (tr)

          Ne hav·i io·n, kio kutim·e ĉe·est·as kaj kiu do {mank·as} : par·o de
          mizer·ul·oj […], kiu·j mal·hav·as hejm·on kaj est·as pli mal·riĉ·aj ol
          bird·oj en si·aj nest·oj ; la franĝ·oj, kiu·jn mal·hav·is la tro·simpl·a,
          tro·sobr·a, pur·eg·a, blank·a bluz¹·o, ŝajn·is sving-pend·i ĉe la lang·o de
          la [lisp⁽⁺⁾·ant·a] vir·in·o ; li rest·is ĉe la opini·o, ke li pov·as
          perfekt·e mal·hav·i vir·in·on . la hom·an kun·ec·on sur la ter·o oni ne
          pov·as mal·hav·i ; tiu ĉi pri·skrib·o de Eli·nj·o mal·hav·as la plej
          minimum³·an kvant·on de la original¹·ec·o ; li est·us pun·it·a laŭ la
          dram¹·aj regul·oj, por ke li mal·hav·u em·on futur⁽⁺⁾·e al simil·aj
          per·fort·aj ag·ad·oj .

ne·hav·o, ne·hav·ad·o

          Stat·o de iu, kiu ne hav·as io·n  kiu posed·as nenio·n: hav·o 
          ne·hav·o de long·a barb·o ; mal·plen·iĝ·os la urb·oj pro ne·hav·ad·o de
          loĝ·ant·oj ; [ili] pek·as […] nur pro ne·sufiĉ·a pri·pens·ad·o kaj pro
          ne·hav·ad·o de ia difin·it·a program¹·o ; nek mal·riĉ·ec·o, nek ne·hav·ad·o
          de temp·o ferm·as al iu la orel·ojn por ni·aj parol·oj ; kontraŭ
          ne·hav·o  juĝ·o silent·as ; mal·riĉ·ig·as ne ne·hav·ad·o, sed tro grand·a
          dezir·ad·o ; de ne·hav·ant·o  reĝ·o nenio·n ricev·os . {mank·o} ,
          {mal·abund³·o} , {mal·riĉ·ec·o} , {mizer·o}

ne·hav·ebl·a

          Kiu·n oni ne pov·as hav·i, ne·dispon·ebl·a, {ne·ating·ebl·a} : firm·a
          ofic·o […] ne est·as absolut·e ne·hav·ebl·a, sed ĝi ne est·as ankaŭ
          facil·a .

ne·mal·hav·ebl·a

          Tre·eg·e bezon·at·a, {nepr·a} , {ne·mank·ig·ebl·a} : mi mi·n demand·as,
          kiel la polic·o pov·is funkci¹·i, antaŭ ol dung·i vir·in·ojn, vi est·as
          ne·mal·hav·ebl·a ; ili est·as ne·mal·hav·ebl·aj por la bon·a funkci¹·ad·o de
          la soci³·o ; li est·as poet¹·o de moment·aj natur-event⁸·oj, […]
          esprim·at·aj en lingv·o afekci⁽⁺⁾·e resum⁽⁺⁾·a, kie ĉiu vort·o est·as
          ne·mal·hav·ebl·a er·o de la mozaik²·a tut·o ; kap-vest·it·a per si·a
          ne·mal·hav·ebl·a konus·a ĉapel·o, kamp·ar·an·in·o […] marŝ·as kun vekt·o
          lok·it·a sur ŝi·aj ŝultr·oj ; lasang·a parenc·ec·o“ […] est·as
          ne·mal·hav·ebl·a trajt·o de la balkan⁽⁺⁾·aj kaj ali+lok·aj
          naci·ist·oj-ras¹·ist·oj . {esenc·a} , {neces·a} , {viv-grav·a}

sen·hav·ul·o

          Hom·o sen hav·o, {mizer·ul·o} : ne far·u mal·just·aĵ·on al […] mal·riĉ·ul·o
          kaj sen·hav·ul·o ; ni aĉet·os sen·hav·ul·ojn per mon·o kaj mal·riĉ·ul·on
          per par·o da ŝu·oj ; mi prefer·us est·i {servut·ul·o} labor·ant·a por
          ali·a sen·hav·ul·o ; kiu sci·as pri li? absolut·a sen·hav·ul·o ! ŝi·a
          vizaĝ·o ne est·is tiel pal·a kaj mal·dik·a kiel ĉe la pli·mult·aj el la
          sen·hav·ul·oj .

sen·en·hav·a

          Mal·plen·a (plej oft·e figur+senc·e), mal·grav·a, sen·senc·a, vant·a:
          sen·en·hav·a diskut¹·o, argument·o; ili·a vizi⁶·o est·as sen·en·hav·a, ili·a
          antaŭ·dir·o est·as mensog·o ; tia·j ide·oj […] al la sam+temp·ul·oj
          ŝajn·as sen·en·hav·a fantazi¹·o ; tio ĉi est·as nur sen·en·hav·a
          pseŭd⁽⁺⁾·o-scienc·a babil·ad·o ; vi atend·as de mi io·n oficial·an, io·n
          indiferent·an, pal·an kaj sen·en·hav·an, kiel est·as ordinar·e la
          oficial·aj parol·oj ; oft·e de kaŭz·o sen·en·hav·a ven·as efik·o plej
          grav·a; kial do vi parol·as sen·en·hav·aĵ·o…n ? {fantazi¹·a} , {iluzi¹·a}
          , {kav·a} , {mal·plen·a} , {sen·signif·a} , {vant·a}

sen·hav·ig·i

          Sen·ig·i iu·n de li·a hav·o: tio est·as popol·o pri·rab·it·a kaj
          sen·hav·ig·it·a ; ĉu por sen·hav·ig·i ni·n vi invit·is ni·n ĉi tie·n ? laŭ
          la ordon·o de la cezar⁽⁺⁾·o ĉiu·j provinc·oj en Azi⁸·o kaj Afrik⁸·o est·os
          sen·hav·ig·it·aj de si·aj riĉ·aĵ·oj . {ekspluat²·i} , {el·suĉ·i} ,
          {mal·riĉ·ig·i} , {per·dig·i} , {pri·rab·i} , {pri·ŝtel·i} , {ruin·ig·i} ,
          {sen·mon·ig·i}

sen·hav·iĝ·i

          Perd·i si·an hav·on: pro tiu terur·a brul·eg·o li tut·e sen·hav·iĝ·is;
          sen·hav·iĝ·os la river·oj, el·ĉerp·iĝ·os kaj sek·iĝ·os la kanal¹·oj .
          {bankrot¹·i} , {ruin·iĝ·i}

sur·hav·i

   (tr)

   1.
          Hav·i, port·i sur si: kanap·o-lit·o sur·hav·ant·a mol·ajn kusen·ojn kaj
          kovr·il·on el cerv·aj fel·oj ; li trov·is […] kolekt·on da cilindr¹·oj,
          sur·hav·ant·aj la komerc·an leĝ·ar·on de  ; en neniu
          vaz-aĝ·o li pov·is io·n leg·i, kaj ĉiu·j nur sur·hav·is ia·jn strang·ajn
          rid·et·ojn ; leter·oj el ekster·land·o, sur·hav·ant·aj glu-mark·ojn 
          ali·ajn indik³·ojn en Esperant·o, neniam ating·is si·ajn adres·at·ojn .

   2.
          Hav·i kiel vest·on; {port·i^1.b} : li sur·hav·is blank·an, zon·it·an
          tunik²·on kun mal·long·aj manik·oj ; la preter·pas·ant·o sur·hav·is
          du·on+milit·an, du·on-civil¹·an vest·on ; la magnetofon⁹·on li sur·hav·is,
          fiks¹·it·an per rimen·o ; la unu-sol·an ring·on, kiu·n 
          sur·hav·is, ŝi ofer·is por la viv-ten·ad·o . {de·met·i^2} , {sur·met·i^2}
          .

bon+hav·a

          Posed·ant·a sufiĉ·an hav·on; pov·ant·a viv·i komfort·e: mi hav·is feliĉ·on
          […] mi ĉiu+flank·e far·iĝ·is tre bon+hav·a ; la bon+hav·a
          farun+komerc·ist·o […] aranĝ·is al si benk·on, por tie sid·i kaj
          rigard·i la plat·an ond·iĝ·ant·an gren-kamp·on ; post kelk·e da minut·oj
          ŝi trov·iĝ·is en kuir·ej·o, kiu aparten·is al vast·a kaj bon+hav·a
          loĝ·ej·o ; konform·e al la bon+hav·ec·o de la promes·int·o la pastr·o li·n
          taks·u ; ĉio atest·is pri bon+hav·ec·o kaj bon·a gust·o ; vest·oj
          montr·ant·aj bon+hav·ec·on .

bon~hav·o

   1.
          Stat·o de iu bon+hav·a: li·a ofer·o aparten·as al la Etern·ul·o pro li·a
          konsekr⁴·it·ec·o, krom tio, kio·n permes·os al li li·a bon~hav·o ;
          industri·o, ekonomi¹·o kaj reg·ist·ar·oj (per koncern·aj leĝ·oj) ebl·ig·is
          al pli kaj pli mult·aj hom·oj {bon~fart·o} n kaj cert·an bon~hav·on .

   2.
          Dispon·ebl·a hav·aĵ·o ĉe kont³·o  bilanc¹·o:  decid·is donac·i la
          rest·an bon~hav·on de ĉirkaŭ 2200 eŭr⁹·oj al la Abon+help·a Fondus⁽⁺⁾·o de
          Monat·o ; oni el·spion·is ili·ajn kont³·ojn kaj for·ĝir⁸·is la tut·an
          bon~hav·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.165 2024/01/30 21:22:38 ]
     __________________________________________________________________