hel⭑·/·a

hel⭑·a

   1.
          Don⭑·ant·a aŭ⭑ ricev⭑·ant·a viv⭑·an lum⭑·on, tre⭑ lum⭑·a, lum⭑-plen⭑·a: hel⭑·a
          fajr⭑·o, ĉiel⭑·o, veter⭑·o, tag⭑·o; hel⭑·a ĉambr⭑·o; la⭑ varm⭑·a kaj⭑ hel⭑·a radi⭑·o
          de⭑ l'⭑ sun⭑·o; sur⭑ la⭑ hel⭑·a fon⁵·o lum⭑·ig·at·a de⭑ la⭑ lamp⭑·o aper⭑·is...; la⭑
          stel⭑·oj hel⭑·e lum⭑·is ; {bril⭑·a} , {klar⭑·a^1} , {lum⭑·a} , {seren²·a}

   2.
          Lum⭑·e kolor⭑·ig·it·a, pli⭑ proksim⭑·a al⭑ blank⭑·o ol⭑ al⭑ nigr⭑·o: hel⭑·a ruĝ⭑·o;
          la⭑ hel⭑·e blu⭑·a ĉiel⭑·o. {pal⭑·a^2}

   3.
          Laŭt⭑·e, bril⭑·e sonor⭑·a: la⭑ laŭt⭑·a, hel⭑·a voĉ⭑·o de⭑ la⭑ kok⭑·o. {klar⭑·a^2}

   Rim.: La⭑ esenc⭑·a trajt⭑·o de⭑ _hel⭑·a_ est⭑·as la⭑ lum⭑·ec·o, tiu de⭑ _klar⭑·a_ est⭑·as
   la⭑ disting⭑·ebl·ec·o; tial⭑ oni ne⭑ uz⭑·as _hel⭑·a_ pri⭑ pens⭑·o aŭ⭑ spirit⭑·o.

hel⭑·ec·o

          Ec⭑·o de⭑ io hel⭑·a: ni hav⭑·as hel⭑·ec·on nokt⭑·e, kiam⭑ bril⭑·as lun⭑·o.

hel⭑·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i io·n hel⭑·a: la⭑ lamp⭑·o hel⭑·ig·as la⭑ ĉambr⭑·on; dis·hel⭑·ig·u la⭑ fajr⭑·on
          (ig⭑·u hel⭑·a ekscit⭑·ant·e ĝi·n); hel⭑·ig·i fotograf⭑·aĵ·on per⭑ ban⭑·o.

hel⭑·iĝ·i

   1.
          (ntr)
          Iĝ⭑·i hel⭑·a: la⭑ veter⭑·o hel⭑·iĝ·as; li⭑·a zorg⭑·o-plen⭑·a vizaĝ⭑·o hel⭑·iĝ·is.

   2.
          (sen·subjekt⭑·a)
          Iĝ⭑·i hel⭑·e: hel⭑·iĝ·is iom⭑ post⭑ iom⭑, la⭑ nokt⭑·o mal·aper⭑·as .

mal·hel⭑·a

   1.
          En⭑ kiu mank⭑·as lum⭑·o: mal·hel⭑·a arb⭑·ar·o, mur⭑·o, karcer¹·o, nokt⭑·o,
          veter⭑·o.

   2.
          Kolor⭑·e proksim⭑·a al⭑ nigr⭑·o: mal·hel⭑·e or⭑·aj har⭑·oj.

   3.
          Mal·gaj⭑·a, prem⭑·e mal·ĝoj⭑·ig·a, eventual¹·e eĉ⭑ minac⭑·a: La⭑ efektiv⭑·aĵ·o ja⭑
          ĉiam⭑ est⭑·as mal·hel⭑·a kaj⭑ mal·bel⭑·a laŭ⭑ la⭑ pesimist²·oj ; Tiu+hor⭑·e ĝi
          (Moskv⁽⁺⁾·o) est⭑·as antikv⭑·a mal·jun⭑·ul·in·o, silent⭑·e atest⭑·ant·a la⭑
          mal·hel⭑·an histori⭑·on de⭑ la⭑ rus⭑·a popol⭑·o ; la⭑ kamp⭑·ul·o, kiu atend⭑·is
          humil⭑·e, sed⭑ kun⭑ mal·hel⭑·a mien⭑·o ; La⭑ perspektiv¹·oj est⭑·as des⭑ pli⭑
          mal·hel⭑·aj, ke⭑ Brit⁹·uj·o … for·las⭑·as la⭑ Uni⁹·on .

   4.
          Son⭑·e obtuz³·a, mal·alt⭑·a kaj⭑ mal·facil⭑·e disting⭑·ebl·a.

mal·hel⭑·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i mal·hel⭑·a: tiu sci⭑·ig·o mal·hel⭑·ig·is la⭑ ĝoj⭑·an fest⭑·on.

mal·hel⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i mal·hel⭑·a: mal·hel⭑·iĝ·int·a kolor⭑·o; ven⭑·as nigr⭑·aj nub⭑·oj, mal·hel⭑·iĝ·as
          mond⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.113 2024/02/02 06:27:48 ]
     __________________________________________________________________