vidu ankaŭ la klarigojn
heŭreka⁽⁺⁾!
heŭreka⁽⁺⁾!
(ek·kri⭑·o)
„Mi est⭑·as trov⭑·int·a!“, el·vok⭑·o atribu¹·it·a al⭑ {Arĥimed⁽⁺⁾·o} , kiu pro⭑
subit⭑·a inspir⭑·o (de⭑ la⭑ arĥimed⁽⁺⁾·a princip⭑·o) tiel⭑·e ĝoj⭑·is, nud⭑·e
el·salt⭑·ant·e la⭑ ban⭑-kuv⭑·on kaj⭑ sur⭑ la⭑ strat⭑·on: Karl⁽⁺⁾·o far⭑·is la⭑ mal⭑·on:
li salt⭑·is en⭑ la⭑ kuv⭑·on kaj⭑ kri⭑·is: Heŭreka⁽⁺⁾! jen⭑ la⭑ kuŝ⭑·ej·o! sed⭑ la⭑
kuv⭑·o ne⭑ montr⭑·iĝ·is oportun⭑·a kuŝ⭑·ej·o ; ho⭑, heŭreka⁽⁺⁾! trov⭑·it·e! ver⭑·e
ne⭑ preter·vid⭑·ebl·e! ĉu⭑ ankaŭ⭑ vi, leg⭑·ant·o, tuj⭑ trov⭑·os la⭑ du⭑·an
erar⭑·on ? {hura³}
[artikol⭑-versi⁹·o:]
__________________________________________________________________