hezit³·/·i

hezit³·i

   (ntr)

          Pro⭑ dub⭑·o ŝancel⭑·iĝ·i, halt⭑·i; ne⭑ sci⭑·i cert⭑·e, ĉu⭑ far⭑·i aŭ⭑ dir⭑·i io·n,
          aŭ⭑ ne⭑: mi est⭑·as jun⭑·a, kaj⭑ vi est⭑·as mal·jun⭑·ul·oj, tial⭑ mi hezit³·is
          kaj⭑ tim⭑·is el·dir⭑·i al⭑ vi mi⭑·an opini⭑·on ; mi ne⭑ hezit³·is anonc⭑·i al⭑ vi
          la⭑ tut⭑·an intenc⭑·on ; la⭑ nepr⭑·ec·o kaj⭑ la⭑ simpl⭑·a prudent⭑·o sub·ten⭑·is
          la⭑ kaŝ⭑·it·an tent⭑·on, ŝi ĉes⭑·is hezit³·i ; „vi ricev⭑·us 100 […]
          spes⁽⁺⁾-mil⭑·ojn por⭑ jar⭑·o“,  ne⭑ hezit³·is eĉ⭑ unu⭑ moment⭑·on ; ŝi
          hezit³·is kun⭑ la⭑ fin⭑·ad·o de⭑ la⭑ demand⭑·o, sed⭑ Mart⭑·a diven⭑·is ŝi⭑·an
          pens⭑·on ; la⭑ vic⭑-reĝ⭑·o hezit³·is fid⭑·i al⭑ la⭑ renegat⁽⁺⁾·o kaj⭑ konfid⭑·i al⭑
          li la⭑ krist⭑·an·ojn ; se⭑ li ne⭑ hezit³·is antaŭ⭑ tia krim⭑·o, pens⭑·u, kio
          ankoraŭ⭑ pov⭑·as okaz⭑·i ; li hezit³·is pro⭑ grand⭑·a embaras⭑·o ; long⭑·e li
          hezit³·is, sed⭑ fin⭑·e, […] li venk⭑·iĝ·is ; ŝi konsci⭑·iĝ·as pri⭑ la⭑
          ne·dezir⭑·at·a akompan⭑·ant·o, ŝi konstern⭑·iĝ·as, hezit³·as kaj⭑ re·rigard⭑·as,
          post⭑·e ŝi daŭr⭑·ig·as la⭑ rapid⭑·an ir⭑·on ; [ili] dev⭑·is ankoraŭ⭑ unu⭑+foj⭑·e
          pren⭑·i lok⭑·on en⭑ long⭑·a vic⭑-lini⭑·o por⭑ hav⭑·ig·i bilet³·ojn ĉe⭑ unu⭑ el⭑ la⭑
          du⭑ bilet³·ej·oj, ili moment⭑·e hezit³·is por⭑ vid⭑·i je⭑ kiu el⭑ la⭑ du⭑ ili
          hav⭑·us la⭑ pli·bon⭑·an ŝanc¹·on ; en⭑ Berlin⭑·o ankaŭ⭑ oni mult⭑·e hezit³·is
          kaj⭑ prokrast⭑·ad·is konstru⭑·on de⭑ la⭑ metropoliten⁽⁺⁾·o . {dub⭑·i} ,
          {embaras⭑·iĝ·i} , {halt⭑·i} , {perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i} , {prokrast⭑·i} ,
          {ŝancel⭑·iĝ·i} , {tim⭑·i}

hezit³·a

          Hezit³·ant·a; esprim⭑·ant·a hezit³·ad·on: kun⭑ hezit³·a demand⭑·o en⭑ la⭑ okul⭑·oj
          li re⭑·e rigard⭑·is al⭑ la⭑ patr⭑·in·o, sed⭑ ŝi kurb⭑·iĝ·is super⭑ si⭑·a labor⭑·o
          kaj⭑ eĉ⭑ ne⭑ rimark⭑·is li·n ;  atent⭑·e rigard⭑·is Al·eks⭑·on, kaj⭑ ŝi⭑·a
          vizaĝ⭑-esprim⭑·o nuanc⭑·iĝ·is de⭑ hezit³·a parol⭑·em·o ; ĉu⭑ est⭑·is hezit³·a
          paŭz⭑·o aŭ⭑ nur⭑ la⭑ normal¹·a temp⭑·o-spac⭑·o inter⭑ demand⭑·o kaj⭑ respond⭑·o ?
          vir⭑·in·oj puŝ⭑·ad·is si⭑·an ĉar²·et·on de⭑ sekci¹·o al⭑ sekci¹·o, halt⭑·ant·e tie
          kaj⭑ ĉi⭑ tie, far⭑·ant·e jen⭑ kaj⭑ jen⭑ hezit³·an danc⭑·on, kvazaŭ⭑ abel⭑·oj
          flug⭑·ant·aj de⭑ flor⭑·o al⭑ flor⭑·o por⭑ elekt⭑·i la⭑ plej⭑ taŭg⭑·an nektar¹·on .
          {sin⁸+ĝen⭑·a^2} , {hont⭑·em·a} , {timid⁽⁺⁾·a}

hezit³·o

          Ne·pov⭑·o decid⭑·i, altern⭑·a prefer⭑·o al⭑ iu aŭ⭑ ali⭑·a ebl⭑·o, kaŭz⭑·ant·a
          {prokrast⭑·o} n de⭑ ag⭑·o: la⭑ mastr⭑·in·o, penetr⭑·em·a kaj⭑ vigl⭑·a, tuj⭑
          kapt⭑·is la⭑ moment⭑·on de⭑ embaras⭑·iĝ·o kaj⭑ hezit³·o de⭑ la⭑ kol⭑·eg·in·o ;
          dir⭑·u al⭑ mi sincer⭑·e kaj⭑ sen⭑ hezit³·o […] ; post⭑ hezit³·o ŝi daŭr⭑·ig·is:
          – ĉu⭑ vi ne⭑ rev⭑·is pri⭑ kis⭑·oj, sent⭑·is dezir⭑·on ; kun⭑ la⭑ sam⭑·a komun⭑·a
          iniciat⭑·o en⭑ la⭑ sam⭑·a moment⭑·o, sen⭑ hezit³·o kaj⭑ sen⭑ ĝen⭑·o kaj⭑
          sent⭑·ant·e nur⭑ ia·n mir⭑·ind·an frat⭑·ec·on simpl⭑·e ili inter·kis⭑·iĝ·is ;
          strang⭑·a sent⭑·o de⭑ hezit³·o kaj⭑ hont⭑·et·o ek·kapt⭑·is li·n . {moment⭑·o} ,
          {paŭz⭑·o} , {rezerv⭑·o^1}

hezit³·em·a

          Inklin⭑·a prokrast⭑·i decid⭑·on, far⭑·on pro⭑ ne·cert⭑·ec·o, mal·facil⭑·a elekt⭑·o
          ks: ŝtel⭑-ir⭑·is jun⭑·ul·o kaj⭑ jun⭑·ul·in·o al⭑ la⭑ silent⭑·a bosk²·o kun⭑ la⭑
          plaŭd⭑·ant·a font⭑·et·o por⭑ flustr³·i unu⭑ al⭑ la⭑ ali⭑·a la⭑ hezit³·em·ajn
          vort⭑·ojn, kiu·jn for·tim⭑·ig·is la⭑ akr⭑·a lum⭑·o de⭑ la⭑ tag⭑·o ; li est⭑·is
          pal⭑·a kaj⭑ hezit³·em·a ankoraŭ⭑ kaj⭑ la⭑ re·rid⭑·et·o de⭑ la⭑ knab⭑·in·o est⭑·is
          tre⭑ mal·gaj⭑·a ;  diven⭑·is iom⭑ el⭑ la⭑ pens⭑·oj de⭑ la⭑ hezit³·em·a
          reĝ⭑·o .

sen·hezit³·a

          Ag⭑-pret⭑·a, klar⭑·e sci⭑·ant·a kiel⭑ ag⭑·i, parol⭑·i, kondut⭑·i: ja⭑ mi ordon⭑·is
          al⭑ vi, [do⭑] est⭑·u sen·hezit³·aj kaj⭑ kuraĝ⭑·aj ; flegm⭑·a kaj⭑ sen·hezit³·a
          tortur⁹·ist·o ; la⭑ ĉef·juĝ⭑·ist·o de⭑ la⭑ Super⭑·a Kort⭑·um·o kun⭑ sen·hezit³·a
          mien⭑·o akcept⭑·is la⭑ prezid⭑·ant·an ĵur⭑·on . {rekt⭑·a^2} , {sen·per⭑·a} ,
          {spontane³·a} , {tuj⁽⁺⁾·a}

sen·hezit³·e

          Tuj⭑ ag⭑·ant·e, kun⭑ klar⭑+mens³·a decid⭑·o: sen·hezit³·e ĝi tuj⭑ komenc⭑·is
          parol⭑·i, kvazaŭ⭑ oni nur⭑ ĝi·n atend⭑·is ; mi vol⭑·as labor⭑·i, tiu
          sen·hezit³·e respond⭑·is, kaj⭑ mi vol⭑·as hav⭑·i bon⭑·an hejm⭑·on ; ŝi bon⭑·e
          kompren⭑·is li·n kaj⭑ ĉiam⭑ akcept⭑·is li⭑·ajn propon⭑·ojn sen·hezit³·e kaj⭑
          ili·n afabl⭑·e plen⭑·um·is ; mi sen·hezit³·e tuj⭑ mend⭑·is „La⭑ Nov⭑·an
          PIV“-on, mal·long⭑·e „PIV2“ . {sen·per⭑·e} , {tuj⭑^1}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.33 2023/11/15 16:45:19 ]
     __________________________________________________________________