hiat⁽⁺⁾·/·o

hiat⁽⁺⁾·o

   1.
          Sen·per⭑·a {sin⁸-sekv⭑·o} de⭑ vokal⭑·oj, konsider⭑·at·a en⭑ iu·j lingv⭑·oj
          mal·agrabl⭑·a por⭑ la⭑ orel⭑·o, ekz-e „l_a a_rbo“, „amat_a i_nfano“,
          „apelac_ii_“, „h_ia⭑_to“: „Korei⁽⁺⁾·o“ hav⭑·as du⭑·obl·an hiat⁽⁺⁾·on „e-i-o“,
          mal·facil⭑·e aŭd⭑·ebl·an kaj⭑ prononc³·ebl·an .

   2.
          {Breĉ²·o} en⭑ relativ²·e kontinu⁴·a fenomen¹·o (geologi¹·a tavol⭑·iĝ·o,
          klimat⭑·a evolu²·o k.a.): kvankam⭑ la⭑ hiat⁽⁺⁾·o inter⭑ la⭑ antaŭ·milit⭑·aj kaj⭑
          la⭑ inter·milit⭑·aj skol³·oj est⭑·as grand⭑·a, tamen⭑ est⭑·as ĝust⭑·e konsider⭑·i
          la⭑ slav⁽⁺⁾·an skol³·on lig⭑·o-membr⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.22 2023/11/15 17:08:00 ]
     __________________________________________________________________