hipokrit⭑·/·i

hipokrit⭑·i

   (x)

   1.
          Ŝajn⭑·ig·i virt⭑·on aŭ⭑ pi⭑·ec·on, est⭑·i ne·sincer⭑·a: per⭑ si⭑·a lang⭑·o ili
          hipokrit⭑·as ; profet⭑·o kaj⭑ pastr⭑·o hipokrit⭑·as ; li hipokrit⭑·is dum⭑
          si⭑·a tut⭑·o viv⭑·o.

   2.
          {Ŝajn⭑·ig·i} ne⭑ posed⭑·at·an virt⭑·on aŭ⭑ merit⭑·on: hipokrit⭑·i amik⭑·ec·on,
          honest⭑·ec·on; promes⭑·ojn pi⭑·ajn ili hipokrit⭑·as ; ne⭑ hipokrit⭑·u, ke⭑
          delir⭑·o mi⭑·a / parol⭑·as nun⭑ kaj⭑ ne⭑ la⭑ krim⭑·o vi⭑·a . {afekt⭑·i} ,
          {komedi¹·i} , {kis⭑·o} .

hipokrit⭑·a

          Hipokrit⭑·ant·a: hipokrit⭑·a kondut⭑·o, rigard⭑·o, respond⭑·o; mal·ver⭑·on ili
          parol⭑·as unu·j al⭑ ali⭑·aj, vort⭑·ojn flat⭑·ajn el⭑ kor⭑·o hipokrit⭑·a ; ne⭑
          plu⭑ al·port⭑·u hipokrit⭑·ajn donac⭑·ojn, la⭑ incens²·ad·o est⭑·as
          abomen⭑·ind·aĵ·o ; ekzist⭑·is plu⭑ neniu, pri⭑ kiu li pov⭑·us svat⭑·iĝ·i, kaj⭑
          tial⭑ li kun⭑ hipokrit⭑·a mal·estim⭑·o ĵur⭑·is, ke⭑ li ne⭑ vol⭑·as edz⭑·iĝ·i .

hipokrit⭑·aĵ·o

          Ag⭑·o ne·sincer⭑·a aŭ⭑ ŝajn⭑·ig·ant·a ne·posed⭑·at·an virt⭑·on: ili vol⭑·us ir⭑·i en⭑
          preĝ⭑·ej·on, sed⭑ ili ne⭑ pov⭑·as tio·n ĉi⭑ far⭑·i, ĉar⭑ ĝi est⭑·us
          hipokrit⭑·aĵ·o de⭑ ili⭑·a flank⭑·o .

hipokrit⭑·o

          Kapabl⭑·o ŝajn⭑·ig·i ne⭑ posed⭑·at·an virt⭑·on aŭ⭑ merit⭑·on: am⭑·o sen·hipokrit⭑·a
          ; hipokrit⭑·o! […] ‐ vi preĝ⭑·as al⭑ la⭑ di⭑·oj, je⭑ kiu·j vi ne⭑ kred⭑·as ?

hipokrit⭑·e

          Ne·sincer⭑·e, ŝajn⭑·ig·ant·e virt⭑·ec·on: ne⭑ loĝ⭑·os intern⭑·e de⭑ mi⭑·a dom⭑·o iu,
          kiu ag⭑·as hipokrit⭑·e, kiu dir⭑·as mal·ver⭑·on ; rid⭑·et·ant·aj lip⭑·oj kaj⭑
          hipokrit⭑·e mal·lev⭑·it·aj okul⭑·oj .

hipokrit⭑·ec·o

          Ec⭑·o est⭑·i hipokrit⭑·a: vi ekster⭑·e ŝajn⭑·as just⭑·aj antaŭ⭑ hom⭑·oj, sed⭑
          intern⭑·e vi est⭑·as plen⭑·aj de⭑ hipokrit⭑·ec·o kaj⭑ mal·just⭑·ec·o ; sub⭑
          influ⭑·o de⭑ la⭑ konstant⭑·aj intrig⭑·oj aŭ⭑ suspekt⭑·oj pri⭑ intrig⭑·oj,
          komenc⭑·is nask⭑·iĝ·i instinkt¹·o de⭑ la⭑ hipokrit⭑·ec·o ; vi⭑·a am⭑·o est⭑·u sen⭑
          hipokrit⭑·ec·o ; cinik²·ism·o est⭑·as oft⭑·e hipokrit⭑·ec·o.

hipokrit⭑·ism·o

          Konvink⭑·o kaj⭑ ag⭑-manier⭑·o kiu cel⭑·as ating⭑·i rezult²·ojn per⭑·e de⭑
          ŝajn⭑·ig·o.

hipokrit⭑·ul·o

          Iu hipokrit⭑·a: la⭑ sen·kulp⭑·ul·o ekscit⭑·iĝ·os kontraŭ⭑ la⭑ hipokrit⭑·ul·o ;
          kiam⭑ vi don⭑·os almoz⭑·on, ne⭑ son⭑·ig·u trumpet⭑·on antaŭ⭑ vi, kiel⭑ far⭑·as
          la⭑ hipokrit⭑·ul·oj ; hipokrit⭑·ul·o, el·ig⭑·u unu⭑·e la⭑ trab⭑·on el⭑ vi⭑·a
          okul⭑·o, kaj⭑ tiam⭑ vi klar⭑·e vid⭑·os, por⭑ el·tir⭑·i la⭑ lign⭑·er·et·on el⭑ la⭑
          okul⭑·o de⭑ vi⭑·a frat⭑·o . {komedi¹·ant·o} , {farise⁽⁺⁾·o} .

mal·hipokrit⭑·ec·o

          {Sincer⭑·o} ne⭑ kaŝ⭑·ant·a si⭑·an mal·virt⭑·ec·on: vagabond⁽⁺⁾·o […] simpl⭑·e
          prefer⭑·as la⭑ ĉifon⭑·ojn de⭑ spirit⭑-liber⭑·ec·o kaj⭑ mal·hipokrit⭑·ec·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/15 17:08:01 ]
     __________________________________________________________________