hirt³·/·a

hirt³·a

   1.
          {Rekt⭑·e} star⭑·ant·a (p.p. har⭑·oj aŭ⭑ simil⭑·aĵ·oj): la⭑ hirt³·aj pik⭑·il·oj de⭑
          atak⭑·at·a histrik⭑·o; koler⭑·o de·nov⭑·e komenc⭑·is hirt³·ig·i la⭑ har⭑·ojn sur⭑
          li⭑·a kap⭑·o ; mi vag⭑+pens⭑·e rigard⭑·ad·is la⭑ kandel⭑·on dum⭑ du⭑·on-minut⭑·o,
          kaj⭑ je⭑ subit⭑·a konstat⭑·o mi⭑·a harar⁽⁺⁾·o hirt³·iĝ·is, la⭑ ŝvit⭑·o gut⭑·iĝ·is sur⭑
          mi⭑·a frunt⭑·o ;  sent⭑·is la⭑ har⭑·ojn hirt³·iĝ·i sur⭑ li⭑·a nuk⭑·o .
          {anser⭑-haŭt⭑·o}

   2.
          {Konfuz⭑·e} mal·ord⭑·ig·it·a, {mal·glat⭑·a} : mal·jun⭑·a rab⭑·ist·a vir⭑·in·o, kiu
          hav⭑·is long⭑·an hirt³·an barb⭑·on kaj⭑ brov⭑·ojn ; hirt³·a pavian²·in·o ;
          mizer⭑·a, hirt³·a hund⭑·aĉ·o, kiu pli⭑ simil⭑·is el·uz⭑·it·an skrap⭑-tapiŝ⭑·on ;
          harar⁽⁺⁾·o hirt³·a, taŭz⁽⁺⁾·a ; mi raz⭑·is mi·n, mi⭑·an hirt³·an harar⁽⁺⁾·on tond⭑·is
          la⭑ elektr¹·a ĉapel⭑·o, mi⭑·aj pedik⭑·oj est⭑·is eks·termit¹·aj ; hirt³·a herb⭑·o,
          vip⭑·at·a de⭑ la⭑ vent⭑·o, kovr⭑·as abund³·e la⭑ tut⭑·an tomb⭑·ej·on ; kie ili
          las⭑·is la⭑ hont⭑·on? […] hom⭑·oj ili ne⭑ plu⭑ est⭑·is, nur⭑ griz⭑·a, mal·sek⭑·a,
          hirt³·a amas⭑·o kun⭑ apenaŭa meĉ⭑·o de⭑ la⭑ konsci⭑·o . {vil⭑·a}

hirt³·ig·i

   Ig⭑·i io·n hirt³·a:

   1:
          la⭑ bird⭑·o […] el·pinĉ⭑·as el⭑ ĝi plum⭑·on, hirt³·ig·as la⭑ ali⭑·ajn plum⭑·ojn
          ĉirkaŭ⭑ la⭑ kol⭑·o ; terur⭑·o de·nov⭑·e hirt³·ig·is la⭑ har⭑·ojn sur⭑ li⭑·a kap⭑·o .
          {rekt⭑·ig·i^1} , {star⭑·ig·i^1}

   2:
          la⭑ kamp⭑·on hirt³·ig·is mild²·a vent⭑·o ; la⭑ vent⭑·o hirt³·ig·is li⭑·ajn
          mal·dens⭑·ajn har⭑·ojn ; la⭑ libr⭑·o […] est⭑·as hirt³·ig·it·a je⭑ obskur⁽⁺⁾·aj
          ide⭑·oj aŭ⭑ esprim⭑·oj, kaj⭑ strang⭑·aj parol⭑-turn⭑·oj . {mal·ord⭑·ig·i} ,
          {taŭz⁽⁺⁾·i^1.a}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/10/16 05:55:37 ]
     __________________________________________________________________