hola, hal⭑·o

hola, hal⭑·o

   (interjekci⭑·o)

   1.
          {Al·vok⭑·o} por⭑ kapt⭑·i atent⭑·on, halt⭑·ig·i ktp: he¹! hola! kia·j vizaĝ⭑·oj
          tio ĉi⭑ est⭑·as? . {he¹} , {ha⭑} , {ho⭑}

   2.
          {Salut⭑·o} , ĉe⭑ telefon¹·o por⭑ signal⭑·i pret⭑·ec·on aŭskult⭑·i: 
          ne⭑ lev⭑·is la⭑ aŭskult⭑·il·on, sed⭑  lev⭑·is ĝi·n kaj⭑ ĉiam⭑ per⭑
          glaci⭑·a voĉ⭑·o ŝi dir⭑·is: „hal⭑·o” .

   Rim.: Por⭑ evit⭑·i konfuz⭑·on kun⭑ {hal⭑·o} (salon⭑·o), la⭑ aŭtor⭑·oj de⭑ PIV3
   invent⁸·is la⭑ interjekci⭑·on „lo“ kaj⭑ rekomend⭑·as al·don⭑·i spac⭑·on („ha⭑ lo!“):
   „rrrrrrr-n.” son⭑·as vi⭑·a telefon¹·o ‐ „lo! ha⭑ lo!” ‐ „parol⭑·as mi, est⭑·as
   mi.”

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/11/15 17:08:01 ]
     __________________________________________________________________