honor⭑·/·i

honor⭑·i

   (tr)

   1.
          Trakt⭑·i iu·n kun⭑ ĉiu·j sign⭑·oj de⭑ grand⭑·a respekt⭑·o; montr⭑·i si⭑·an
          respekt⭑·on aŭ⭑ alt⭑~estim⭑·on al⭑ iu per⭑ ekster⭑·aj sign⭑·oj: ni honor⭑·as la⭑
          memor⭑·on de⭑ ni⭑·a majstr⭑·o; honor⭑·i iu·n per⭑ orden⭑·o, titol⭑·o, donac⭑·o;
          oni dev⭑·as honor⭑·i la⭑ ge·patr⭑·ojn; ni ĉiu·j honor⭑·as tia·jn ag⭑·ojn; li
          honor⭑·is mi·n per⭑ si⭑·a amik⭑·ec·o ; ŝi ne⭑ honor⭑·is ili·n per⭑ si⭑·a atent⭑·o;
          kiu groŝ⭑·on ne⭑ honor⭑·as, eĉ⭑ du⭑·on-groŝ⭑·on ne⭑ valor⭑·as ; ni honor⭑·u la⭑
          memor⭑·on de⭑ ni⭑·a mult⭑+emerit⁸·a sam⭑~ide⭑·an·o […] per⭑ lev⭑·iĝ·o de⭑ ni⭑·aj
          seĝ⭑·oj ; la⭑ urb⭑·estr·o honor⭑·is kelk⭑·ajn urb⭑·an·ojn pro⭑ ili⭑·aj merit⭑·oj ;
          oni honor⭑·is la⭑ pentr⭑·ist·on per⭑ ekspozici⭑·o en⭑ ĉe·est⭑·o de⭑ pli⭑ ol⭑
          1500 person⭑·oj .

   2.
          {Honor⭑·ig·i} : plaĉ⭑·is al⭑ la⭑ respekt⭑·ind·a re·ĝin²·o honor⭑·i ni⭑·an
          kun·ven⭑·on per⭑ si⭑·a ĉe·est⭑·o ; la⭑ ali⭑+land⭑·aj konsul²·oj, kiu·j honor⭑·is
          ni·n per⭑ la⭑ reprezent⭑·ad·o de⭑ ili⭑·aj land⭑·oj ĉe⭑ ni⭑·a mal·ferm⭑·a kun·ven⭑·o
          .

honor⭑·o

   1.
          Alt {estim⭑·o} , grand⭑·a {respekt⭑·o} , kiu·n oni merit⭑·as per⭑ la⭑
          ne·riproĉ⭑·ind·ec·o de⭑ si⭑·a karakter⭑·o, per⭑ la⭑ nobl⭑·ec·o de⭑ si⭑·aj ag⭑·oj, aŭ⭑
          per⭑ la⭑ ŝat⭑·at·ec·o de⭑ si⭑·aj verk⭑·oj: ne⭑ ekzist⭑·as honor⭑·o sen⭑ labor⭑·o ;
          la⭑ saĝ⭑·o don⭑·os al⭑ vi honor⭑·on; akir⭑·i, serĉ⭑·i, trov⭑·i, ĝu⭑·i, ricev⭑·i,
          ating⭑·i honor⭑·on; perd⭑·i honor⭑·on; est⭑·as honor⭑·o por⭑ hom⭑·o ĉes⭑·ig·i
          mal·pac⭑·on ; profet⭑·o ne⭑ est⭑·as sen⭑ honor⭑·o, krom⭑ en⭑ si⭑·a patr⭑·uj·o kaj⭑
          inter⭑ si⭑·aj parenc⭑·oj ; pli⭑ bon⭑·a est⭑·as virt⭑·o sen⭑ or⭑·o, ol⭑ or⭑·o sen⭑
          honor⭑·o ; li sci⭑·as la⭑ princip⭑·ojn de⭑ honor⭑·o ; ĉu⭑ mi hav⭑·as la⭑
          honor⭑·on parol⭑·i al⭑ s-ro N.?; per⭑ mi⭑·a honor⭑·o! . {dign³·o} , {glor⭑·o}
          .

   2.
          Sign⭑·o de⭑ tiu estim⭑·o kaj⭑ respekt⭑·o: far⭑·u honor⭑·on al⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o el⭑
          vi⭑·a hav⭑·o ; la⭑ soldat⭑·oj don⭑·is al⭑ mi honor⭑·on per⭑ la⭑ paf⭑·il·oj ;
          honor⭑·o ne⭑ don⭑·as, kio·n stomak⭑·o bezon⭑·as ; mank⭑·o de⭑ or⭑·o ne⭑ est⭑·as
          mal·honor⭑·o ; mi vol⭑·as por⭑ li⭑·a honor⭑·o ilumin⭑·i la⭑ ĉambr⭑·et·on ; oni
          akcept⭑·is li·n kun⭑ honor⭑·oj ; ceremoni¹·o por⭑ honor⭑·o al⭑ V. Hug⁽⁺⁾·o;
          ekster⭑·e honor⭑·o, intern⭑·e dolor⭑·o ; li est⭑·is la⭑ honor⭑·o de⭑ si⭑·a
          patr⭑·uj·o (li honor⭑·ig·is si⭑·an patr⭑·uj·on).

honor⭑·a

   1.
          {Honor⭑·ig·a} : honor⭑·a titol⭑·o, gvardi⭑·o; honor⭑·aj ofic⭑·oj ; honor⭑·a
          posten⭑·o, por⭑ kiu li⭑·a de·ven⭑·o kaj⭑ li⭑·aj sci⭑·oj don⭑·is al⭑ li la⭑ rajt⭑·on
          ; honor⭑·aj vizit⭑·oj ; ambaŭ⭑ okup⭑·is la⭑ honor⭑·ajn lok⭑·ojn ĉe⭑ la⭑ tabl⭑·o
          kaj⭑ sid⭑·is inter⭑ la⭑ patr⭑·in·o kaj⭑ la⭑ av⭑·o ; honor⭑·a edz⭑-akompan⭑·ant·o;
          honor⭑·a medal⭑·o; honor⭑·a profesi⭑·o, ag⭑·o, kondut⭑·o, karakter⭑·o.

   2.
          Hav⭑·ant·a titol⭑·on nur⭑ por⭑ honor⭑·o, sed⭑ plen⭑·um·ant·a neniel⭑ la⭑ ofic⭑·on:
          honor⭑·a profesor¹·o, prezid⭑·ant·o; nov⭑·e fond⭑·it·a Universal⭑·a
          Esperant⭑·o-asoci¹·o, kies⭑ honor⭑·a prezid⭑·ant·o li far⭑·iĝ·is . {titol⭑·a}

honor⭑·e

          Laŭ⭑ honor⭑·a manier⭑·o: lev⭑·iĝ·i honor⭑·e al⭑ la⭑ mort⭑·int·oj; don⭑·i bal⭑·on
          honor⭑·e al⭑ iu; honor⭑·e tra·konduk⭑·i la⭑ vizit⭑·ant·on tra⭑ la⭑ salon⭑·oj;
          est⭑·as pli⭑ honor⭑·e forges⭑·i tiu·n mor⭑·on ol⭑ ĝi·n sekv⭑·i ; memor⭑-ŝton⭑·o
          star⭑·ig·it·a honor⭑·e al⭑ la⭑ mort⭑·int·o .

honor⭑·ig·i

          Est⭑·i la⭑ kaŭz⭑·o, kial⭑ iu est⭑·as honor⭑·at·a; est⭑·i honor⭑·o por⭑;
          {disting⭑·ig·i} : mi esper⭑·as, ke⭑ ŝi honor⭑·ig·os mi·n edz⭑·in·iĝ·ant·e al⭑ mi
          ; civiliz⭑·it·aj mov⭑·ad·oj kiu·j honor⭑·ig·as si⭑·an naci⭑·on ; li⭑·a ĉe·est⭑·o
          honor⭑·ig·is ni·n; li⭑·aj verk⭑·oj honor⭑·ig·as li·n; tia kondut⭑·o vi·n
          honor⭑·ig·as; ind⭑·as, ke⭑ fil⭑·o honor⭑·ig·as si⭑·ajn pra·patr⭑·ojn ;
          civiliz⭑·it·aj mov⭑·ad·oj kiu·j honor⭑·ig·as si⭑·an naci⭑·on .

honor⭑·ig·a

          Honor⭑·ig·ant·a: la⭑ ŝarĝ⭑·o est⭑·as pez⭑·a sed⭑ honor⭑·ig·a; nul⭑·ig·i la⭑
          honor⭑·ig·an […] titol⭑·on „Mond⭑+hered⭑·aĵ·o” .

honor⭑·ind·a

          Merit⭑·ant·a honor⭑·on: honor⭑·ind·a famili⭑·o; mi⭑·a honor⭑·ind·a koleg⭑·o;
          honor⭑·ind·a konsil⭑·ant·o ; ŝi tim⭑·as perd⭑·i la⭑ klient¹·ar·on el⭑ la⭑
          honor⭑·ind·aj sfer¹·oj ; rekomend⭑·o de⭑ honor⭑·ind·a negoc⭑·ist·o ; la⭑
          honor⭑·ind·ec·o de⭑ li⭑·a fil⭑·o est⭑·as difekt⭑·it·a de⭑ tiu akuz³·aĵ·o.

honor⭑-dign³·o

          Moral¹·a dign³·o, kiu·n nask⭑·as dezir⭑·o de⭑ fremd⭑·a estim⭑·o kaj⭑ respekt⭑·o:
          la⭑ honor⭑-dign³·o de⭑ juĝ⭑·ist·o est⭑·as zorg⭑·e kaj⭑ sen·parti⭑·e esplor⭑·i la⭑
          afer⭑·ojn; mi venĝ⭑·is mi⭑·an honor(dign)on, kaj⭑ tiu·n da⭑ mi⭑·a patr⭑·o;
          est⭑·i stimul²·at·a per⭑ la⭑ honor⭑-dign³·o.

mal·honor⭑·i, sen·honor⭑·ig·i

          Est⭑·i kaŭz⭑·o, kial⭑ iu perd⭑·as estim⭑·on kaj⭑ honor⭑·on: tia buĉ⭑·ad·o
          mal·honor⭑·as la⭑ civiliz⭑·it·an mond⭑·on; mal·virt⭑·ec·o, ne⭑ mal·riĉ⭑·ec·o
          mal·honor⭑·as hom⭑·on; tiu kondamn⭑·o sen·honor⭑·ig·is li⭑·an famili⭑·on; sang⭑·o
          (verŝ⭑·it·a pro⭑ batal⭑·o) mal·honor⭑·as la⭑ ter⭑·on . {mal·glor⭑·i}

mal·honor⭑·a

   1.
          Mal·honor⭑·ant·a: kondamn⭑·at·a al⭑ la⭑ plej⭑ mal·honor⭑·aj pun⭑·oj .

   2.
          Mal·honor⭑·ig·a, mal·moral¹·a, krim⭑·a: mal·honor⭑·a ag⭑·o; abomen⭑·ind·a far⭑·iĝ·is
          ili⭑·a drink⭑·ad·o, ili for·don⭑·is si·n al⭑ mal·ĉast⭑·ad·o kaj⭑ mal·honor⭑·a am⭑·o
          ; Di⭑·o for·don⭑·is ili·n al⭑ mal·honor⭑·aj pasi⭑·oj ; avid⭑·ant·a mal·honor⭑·an
          gajn⭑·on ; ŝi ricev⭑·is mal·honor⭑·an nom⭑·on .

mal·honor⭑·o

          Perd⭑·o de⭑ ĉia dign³·o kaj⭑ estim⭑·o pro⭑ ag⭑·o krim⭑·a, mal·moral¹·a ktp:
          mank⭑·o de⭑ or⭑·o ne⭑ est⭑·as mal·honor⭑·o ; pro⭑ ni⭑·aj mal·bon⭑~ag⭑·oj ni est⭑·is
          trans·don⭑·it·aj […] en⭑ kapt⭑·it·ec·on, al⭑ dis·rab⭑·o kaj⭑ mal·honor⭑·o ; mi⭑·a
          mal·honor⭑·o est⭑·as antaŭ⭑ mi, kaj⭑ hont⭑·o kovr⭑·as mi⭑·an vizaĝ⭑·on ; kiu
          instru⭑·as blasfem¹·ant·on, tiu pren⭑·as sur⭑ si·n mal·honor⭑·on, kaj⭑ kiu
          pen⭑·as ĝust⭑·ig·i mal·pi⭑·ul·on, tiu est⭑·as mok⭑·at·a ; kiam⭑ […] Mari⭑·a est⭑·is
          fianĉ⭑·in·ig·it·a al⭑ Jozef, antaŭ⭑ ol⭑ ili kun·ven⭑·is, ŝi trov⭑·iĝ·is
          graved⭑·a, [kaj⭑ li], ne⭑ vol⭑·ant·e met⭑·i ŝi·n al⭑ publik⭑·a mal·honor⭑·o,
          vol⭑·is ŝi·n sekret⭑·e for·send⭑·i . {hont⭑·ind·aĵ·o}

sen·honor⭑·a

          Perd⭑·int·a ĉia·n honor⭑-dign³·on, mal·estim⭑·at·a: sen·honor⭑·a fripon⭑·o,
          vir⭑·in·o; brav⭑·a vir⭑·in·o est⭑·as kron⭑·o por⭑ si⭑·a edz⭑·o, sed⭑ sen·honor⭑·a
          est⭑·as kiel⭑ pus⭑·o en⭑ li⭑·aj ost⭑·oj ; sen·honor⭑·a kaj⭑ mal·pi⭑·a estr⭑·o ; ho⭑
          mi, mal·nobl⭑·a sen·honor⭑·a sklav⭑·o! . {mal·bon⭑+fam⭑·a} {brav⭑·a^2}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.45 2023/11/15 17:08:01 ]
     __________________________________________________________________