hu⁽⁺⁾

hu⁽⁺⁾

   (ek·kri⭑·o)

   1.
          Ek·kri⭑·o esprim⭑·ant·a ek·tim⭑·on, ek·frost⭑·on ks: hu⁽⁺⁾!, dir⭑·is la⭑ mal·grand⭑·a
          Nik⁽⁺⁾·o kaj⭑ ŝajn⭑·ig·is, kvazaŭ⭑ li ek·tim⭑·is ; hu⁽⁺⁾, kiel⭑ glaci⭑·e mal·varm⭑·e
          tie est⭑·is ! hu⁽⁺⁾, vi mi·n sven⭑·ig·as .

   2.
          Ek·kri⭑·o por⭑ sen·tig⁸·i tim⭑·on, por⭑ pel⭑·i kort⭑-bird⭑·ojn ktp: hu⁽⁺⁾, vi
          mal·grand⭑·ul·oj, oni bon⭑·e aŭd⭑·as, kiel⭑ vi trem⭑·as de⭑ frost⭑·o . {huŝ⁽⁺⁾}

hui, huadi

          Kri⭑·i „hu⁽⁺⁾“: huadas ali⭑·aj infan⭑·oj ; „ne⭑ dolor⭑·as frap⭑·o sur⭑ fremd⭑·a
          kap⭑·o“ ĝi sibl⭑·e huis, kaj⭑ ĝi al·don⭑·is post⭑ kelk⭑·aj pli⭑·aj huoj,
          ne·mis·kompren⭑·ebl·an klar⭑·ig·on: „sed⭑ ĉiu fremd⭑·a kap⭑·o hav⭑·as akr⭑·an
          bek⭑·on, …“ .

huo, huado

          „Hu⁽⁺⁾“-kri⭑·ad·o: la⭑ ripoz⭑-paŭz⭑·on la⭑ danc⭑·ant·oj aklam³·is per⭑
          protest¹-fajf⭑·oj kaj⭑ huadoj ; nokt⭑·o-bru⭑·oj ating⭑·is mi⭑·ajn orel⭑·ojn: la⭑
          long⭑·e el·tir⭑·at·a boj⭑·ad·o de⭑ hund⭑·o, de⭑ ie la⭑ hu-huo de⭑ strig⭑·o .

hu⁽⁺⁾ hu⁽⁺⁾

   (son⭑-imit⭑·o)

          {Blek⭑·o} de⭑ {strig⭑·o} aŭ⭑ de⭑ mal·fort⭑·a vent⭑·o: „hu⁽⁺⁾-hu⁽⁺⁾, hu⁽⁺⁾-hu⁽⁺⁾!“ [la⭑
          strig⭑·oj] ambaŭ⭑ trumpet⭑·is ; hu⁽⁺⁾-hu-u-u! kant⭑·is la⭑ vent⭑·o, kaj⭑ post⭑·e ĝi
          rakont⭑·is plu⭑·e .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.16 2023/08/31 15:46:19 ]
     __________________________________________________________________