humil⭑·/·a

humil⭑·a

   1.
          Volont⭑·e si·n mal·al·tig⁸·ant·a; {mal·fier⭑·a} : pli⭑ bon⭑·e est⭑·as est⭑·i
          humil⭑·a kun⭑ mal·riĉ⭑·ul·oj, ol⭑ divid⭑·i akir⭑·on kun⭑ fier⭑·ul·oj ; ĉe⭑ la⭑
          humil⭑·ul·oj est⭑·as saĝ⭑·o ; oni dev⭑·as est⭑·i en⭑ la⭑ mond⭑·o aŭ⭑ fort⭑·a kaj⭑
          fier⭑·a, aŭ⭑ mal·fort⭑·a kaj⭑ humil⭑·a ; se⭑ mi tiel⭑ humil⭑·e dev⭑·as pet⭑·i pro⭑
          labor⭑·o por⭑ ricev⭑·i ĝi·n, mi pov⭑·as ankaŭ⭑ pet⭑·i post·rest⭑·int·ajn
          tag⭑-manĝ⭑·ojn en⭑ gast⭑·ej·oj ; ne⭑ ir⭑·as hak⭑·il·o al⭑ kol⭑·o humil⭑·a .

   2.
          Montr⭑·ant·a, pruv⭑·ant·a mal·fier⭑·ec·on, respekt⭑·on: dir⭑·it·a per⭑ ton⭑·o tiel⭑
          humil⭑·a, tiel⭑ sub·met⭑·it·a, […] ĝi kor⭑-tuŝ⭑·is fraŭl⭑-in⭑·on de⭑ Prelongo ;
          kun⭑ plej⭑ humil⭑·a pet⭑·o ni ven⭑·as al⭑ vi⭑·a afabl⭑·a moŝt⭑·o .

   {modest⭑·a}

humil⭑·ec·o

          Sin⁸-ten⭑·o de⭑ humil⭑·a hom⭑·o: humil⭑·ec·o trov⭑·iĝ·as antaŭ⭑ honor⭑·o ; serĉ⭑·u
          ver⭑·on, serĉ⭑·u humil⭑·ec·on, por⭑ ke⭑ vi pov⭑·u est⭑·i kaŝ⭑·it·aj en⭑ la⭑ tag⭑·o
          de⭑ koler⭑·o ; li klin⭑·is si·n sen⭑ tro⭑·a humil⭑·ec·o kaj⭑ ne⭑ mal·lev⭑·is la⭑
          okul⭑·ojn antaŭ⭑ la⭑ penetr⭑·em·a rigard⭑·o de⭑ la⭑ faraon⁽⁺⁾·o .

humil⭑·ig·i

   (tr)

   1.
          Ig⭑·i iu·n humil⭑·a: la⭑ mister⭑·oj de⭑ la⭑ mond⭑·o dev⭑·us humil⭑·ig·i ni⭑·an
          spirit⭑·on.

   2.
          Ofend⭑·e montr⭑·i al⭑ iu, ke⭑ li dev⭑·as est⭑·i humil⭑·a: gard⭑·u, ke⭑ vi ne⭑
          humil⭑·ig·u li·n per⭑ vi⭑·aj arogant⭑·aj parol⭑·oj; humil⭑·ig·i ies⭑
          fier⭑·eg·ec·on.

humil⭑·ig·o

   1.
          Ag⭑·o per⭑ kiu iu est⭑·as humil⭑·ig·at·a; la⭑ stat⭑·o de⭑ humil⭑·ig·at·o:
          per·vort⭑·a humil⭑·ig·o ; la⭑ grand⭑·aj humil⭑·ig·oj, ofend⭑·oj kontraŭ⭑ dign³·o
          kaj⭑ pudor⁽⁺⁾·o .

   2.
          Io kaŭz⭑·ant·a humil⭑~sent⭑·on: mi sukces⭑·is eskap⁸·i, kio cert⭑·e est⭑·is por⭑
          li ne·el·port⭑·ebl·a humil⭑·ig·o .

humil⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Si·n mal·al·tig⁸·i antaŭ⭑ iu aŭ⭑ io: li humil⭑·iĝ·is antaŭ⭑ la⭑ Di⭑·o ; la⭑
          mal·grand⭑·aj naci⭑·oj dev⭑·as oft⭑·e humil⭑·iĝ·i antaŭ⭑ la⭑ grand⭑·aj; humil⭑·iĝ·i
          al⭑ si⭑·a sort⭑·o, al⭑ la⭑ fort⭑·o de⭑ la⭑ cirkonstanc⭑·oj. {obe⭑·i} ,
          {rezignaci³·i} , {sub·met⭑·iĝ·i} .

mal·humil⭑·a

   1.
          Publik⭑·e kaj⭑ sen·motiv¹·e si·n alt⭑·ig·ant·a pro⭑ tro⭑ bon⭑·a opini⭑·o pri⭑ si
          mem⭑, arogant⭑·a, tro·fier⭑·a: mal·humil⭑·a majstr⭑·o, kort⭑·eg·an·o, ofic⭑·ist·o.

   2.
          Montr⭑·ant·a, pruv⭑·ant·a mal·humil⭑·ec·on: mal·humil⭑·a rigard⭑·o, projekt⭑·o;
          est⭑·is iam⭑ reĝ⭑·o, kiu·n oni nom⭑·is Dis·kares⭑·o la⭑ Fier⭑·eg·a, tiel⭑
          mal·humil⭑·a kaj⭑ mal·afabl⭑·a est⭑·is li⭑·a humor⭑·o .

   {mal·respekt⭑·a} , {mal·tim⭑·a} .

mal·humil⭑·ec·o

          Sin⁸-ten⭑·o de⭑ mal·humil⭑·a hom⭑·o: de⭑ mal·humil⭑·ec·o ven⭑·as mal·pac⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.36 2023/11/15 17:08:02 ]
     __________________________________________________________________