vidu ankaŭ la klarigojn
ĥo

ĥo

          Nom·o de la dek unu·a {liter·o} de la Esperant·a alfabet·o: nom·oj de
          la liter·oj: [...] fo, go, ho, ĥo, i, jo, [...] .

   Rim. 1: Oni leg·as en la PIV-oj kaj ali·aj aŭtoritat·aj libr·oj, ke «La
   Lingv·a Komitat·o aprob·is en 1921 la laŭ·vol·an anstataŭ·ig·on de ĥo per k
   „en la okaz·oj, kiam ĝi sen·per·e sekv·as post la liter·o r“. Nun·a tendenc¹·o
   vast·ig·as tiu·n permes·on al ali·aj vort·ojFakt¹·e formal²·a decid·o pri tio
   en la jar·o 1921ª ne okaz·is .
   Rim. 2: Iu·j opini·as, ke la tendenc¹·o k-igi ĥo-on est·as etn⁹·o-centr·ism·a
   far·e de an·oj de lingv·oj, kiu·j ne kon·as la son·on.
   Rim. 2: La liter·o ĥo est·as fundament·a: mal·oft·ig·o de ĝi·a uz·o, cel·ant·a
   ĝi·an mal·aper·ig·on el la lingv·o, est·as kontraŭ·fundament·a.
   Rim. 3: La disting·o inter k kaj ĥ, respond·a al la grek⁸·a-latin⁽⁺⁾·a disting·o
   inter c kaj ch, est·as util·a por re·kon·ebl·o kaj ne·konfuz·ebl·o de la
   scienc·a termin·ar·o. Vd not·ojn ĉe {ĥil⁽⁺⁾·o, ĉil⁽⁺⁾·o} , {kinin⁴·o} , {krom·o} .
   {ĥo-fobio}

   [artikol-versi⁹·o: 1.20 2023/08/31 15:46:20 ]
     __________________________________________________________________