vidu ankaŭ la klarigojn
ĥil⁽⁺⁾·/·o, ĉil⁽⁺⁾·/·o

ĥil⁽⁺⁾·o, ĉil⁽⁺⁾·o

          Lakt·ec·a likv⁸·aĵ·o konsist·ant·a el {limf⁹·o} kaj {emulsi¹·a} gras·o,
          form·iĝ·ant·a dum digest·ad·o de gras·aĵ·oj: ĉil⁽⁺⁾·o  ĥil⁽⁺⁾·o […] ek·est·as
          en la mal·dik·a intest·o dum la digest·ad·o de gras·aj manĝ·aĵ·oj, kaj
          for·trans·port·iĝ·as per limf⁹·aj kapilar⁽⁺⁾·oj, pro glob·et·oj de gras·o
          en·sorb·it·a, la limf⁹·o el·flu·ant·a el la intest·ar·o aspekt¹·as
          lakt·o-simil·a .

   Rim. 1: „En PIV oni trov·as la vort·ojn _ĥil⁽⁺⁾·o_ kaj _ĉim⁽⁺⁾·o_, kiu·j aparten·as
   al digest·it·a manĝ·aĵ·o. Est·as re·send·o sub _ĥil⁽⁺⁾·o_ al _ĥil⁽⁺⁾·o_, sed nenio pri
   _ĥim⁽⁺⁾·o_. Kial PIV ŝanĝ·as tiu·jn ĉi vort·ojn grek⁸·--de·ven·ajn, kiu·j inter·naci·e
   dev·us est·i ĥil⁽⁺⁾·o kaj {ĥim⁽⁺⁾·o} (  kaj  )? Mi diven·as, ke la
   aŭtor·oj de PIV konsci·as, ke _kil·o_ kolizi⁴·as kun la jam establ⁴·it·a senc·o
   de la vort·o. Sed ili·a {ĥo-fobio} ne permes·as, ke _ĥil⁽⁺⁾·o_ rest·u _ĥil⁽⁺⁾·o_.
   Ebl·e la ŝanĝ·o de _ĥin⁽⁺⁾·o_ al _ĉin⁹·o_ sugest⁹·is al ili, ke jen analogi⁽¹⁾·o por
   prav·ig·i la ŝanĝ·on de _ĥil⁽⁺⁾·o_ al _ĥil⁽⁺⁾·o_. Tiam plu·a analogi⁽¹⁾·o permes·as al
   ili etend·i tiu·n ŝanĝ·on al _ĥim⁽⁺⁾·o_. Sed la ŝanĝ·o al _ĉin⁹·o_ kaj _Ĉini⁽⁺⁾·o_
   est·as apog·ebl·a sur la influ·o de la angl·a kaj hispan·a, kiu·j hav·as
   simil·ajn termin·ojn kun la ĉo-sono. Ne est·as analogi⁽¹⁾·aj termin·oj en tiu·j
   lingv·oj en la okaz·o de ĥilo/ĥilo  ĥimo/ĉimo. Komplik¹·as la problem¹·on
   tio, ke ĥilo/ĉimo en·ir·as en kelk·ajn kun·met·it·ajn termin·ojn. Tiel, el
   _ĥil⁽⁺⁾·o_ ven·as _ĥil⁽⁺⁾-omikron⁽⁺⁾·o_ kaj el _ĥim⁽⁺⁾·o_ ven·as _ĥim⁽⁺⁾·ot-rip-sin⁸·o_. Ambaŭ
   termin·oj est·as registr·it·aj en plur⁴+lingv·a biokemi⁽⁺⁾·a vort·ar·o (  , 1980), kvankam ne en
   PIV. Mi rekomend·as nul·ig·i la arbitr·an PIV-decid·on kaj re·ven·i al la
   ĥo-formoj. Se oni ne renvers·as la PIV-decid·on, kio mal·ebl·ig·os plu·ajn
   arbitr·ajn ŝanĝ·ojn en la est·ont·o? Mi opini·as, ke la ŝanĝ·o ĥ→ĉ pov·as est·i
   prav·ig·it·a nur se oni definitiv¹·e decid·os for·las·i ĥoon.“ .
   Rim. 2: La ŝanĝ·o ĥin⁽⁺⁾·oĉin⁹·o est·as afer·o tut·e apart·a: la uz·o de „ĥ“ enĥin⁽⁺⁾·oest·as etimologi²·a erar·o, kiel klar·ig·it·e en la {rimark·o ĉe la
   artikol·oĥin⁽⁺⁾·o“} .
   Rim. 3: Fakt¹·e ĉi tiu·jn kripl·ajn form·ojn ni ŝuld·as al la ne·esperant·a
   tradici¹·o franc·ig·i en iu·j vort·oj la grek⁸·an χ per /ŝ/:  /ŝi'mi/,
    /ma'ŝin/,  /ŝil/,  /ŝim/; el ili nurmaŝin·oest·as inter·naci·a. Tamenmaŝin·oest·as percept¹·at·a kiel vort·o
   franc-de·ven·a, kaj ĝi·achne ŝanĝ·iĝ·is je „ĉ“: „maĉ-in·oest·us
   ne·re·kon·ebl·a. Simil·eĉil⁽⁺⁾·okajĉim⁽⁺⁾·oest·as egal·e ne·re·kon·ebl·aj (kiel
   pruv·as la ĉi-supr·a rimark·o de  ), kiel sam·e ne·re·kon·ebl·a
   est·usĉi·mi·opor ĥemi·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.22 2023/10/17 16:45:07 ]
     __________________________________________________________________