ĥin⁽⁺⁾·/·o

ĥin⁽⁺⁾·o

          {Ĉin⁹·o} : mon⭑·a ĥin⁽⁺⁾·o est⭑·as mit¹·o el⭑ pra·temp⭑·o ; la⭑ ĥin⁽⁺⁾·o ŝajn⭑·e ne⭑
          bon⭑·e kompren⭑·is aŭ⭑ tut⭑·e ne⭑ kompren⭑·is li⭑·ajn vort⭑·ojn .

ĥin⁽⁺⁾·a

          {Ĉin⁹·a} : ĝi est⭑·as por⭑ mi ĥin⁽⁺⁾·a scienc⭑·o ; li nur⭑ anstataŭ⭑·ig·is la⭑
          lak⭑·it·ajn du⭑·on-ŝu⭑·ojn per⭑ ĥin⁽⁺⁾·aj ruĝ⭑·aj pantofl⭑·oj ; desegn⭑·aĵ·oj,
          far⭑·it·aj sur⭑ paper⭑·o per⭑ kolor⭑·ig·il·oj kaj⭑ ĥin⁽⁺⁾·a ink⭑·o ; apud⭑ la⭑
          grand⭑·a forn⭑·o star⭑·is Ĥin⁽⁺⁾·aj vaz⭑·oj kun⭑ leon⭑·oj sur⭑ la⭑ kovr⭑·il·oj .

Ĥin⁽⁺⁾·uj·o

          {Ĉin⁹·uj·o} : hom⭑·o ankoraŭ⭑ viv⭑·is, unu⭑ en⭑ Ĥin⁽⁺⁾·uj·o, ali⭑·a en⭑ Grenland⁽⁺⁾·o
          ; en⭑ Ĥin⁽⁺⁾·uj·o, kiel⭑ vi sen·dub⭑·e sci⭑·as, la⭑ imperi⭑·estr·o est⭑·as Ĥin⁽⁺⁾·o
          kaj⭑ ĉiu·j li⭑·aj ĉirkaŭ⭑·ant·oj est⭑·as ankaŭ⭑ Ĥin⁽⁺⁾·oj ; mi ven⭑·as el⭑
          Ĥin⁽⁺⁾·uj·o, kie mi danc⭑·is ĉirkaŭ⭑ la⭑ porcelan⭑·a tur⭑·o tiel⭑, ke⭑ ĉiu·j
          sonor⭑·il·et·oj tint⭑·is .

   Rim.: La⭑ mis¹⁹²⁹·a radik⭑·o „ĥin-“ est⭑·as ŝuld⭑·at·a al⭑ la⭑ mal·preciz⭑·o de⭑ la⭑
   nov⭑+latin⁽⁺⁾·aj skrib⭑·o-sistem⭑·oj. Ĝi de·ven⭑·as de⭑ la⭑ portugal⁽⁺⁾·a trans·skrib⭑·o
   (Du⭑+art⭑·e Barbosa, 1516) de⭑ la⭑ sanskrit⁽⁺⁾·a-pers⁽⁺⁾·a-arab⁸·a land⭑·o-nom⭑·o, kies⭑
   etim⁽⁺⁾·o est⭑·as la⭑ nom⭑·o de⭑ la⭑ dinasti¹·o Ĉin⁹·' (秦; pinjin⁽⁺⁾·e Qín), kiu unu⭑·e, en⭑
   la⭑ 3ª jc a.K., unu⭑·ig·is la⭑ Ĉini⁽⁺⁾·an regn⭑·on. La⭑ portugal⁽⁺⁾·a „ch“ antaŭ⭑·e son⭑·is
   [ĉ], post⭑·e [ŝ]; sed⭑ en⭑ la⭑ nord⭑·a Eŭrop⭑·o la⭑ du⭑+liter⭑·aĵ·on „ch“ oni plu⭑
   voĉ⭑-leg⭑·is laŭ⭑ la⭑ lok⭑·a tradici¹·o latin⁽⁺⁾·ist·a, kiel⭑ [ĥ]. Tial⭑ Zamenhof⭑·o
   trans·pren⭑·is la⭑ mis¹⁹²⁹·an form⭑·on „ĥin-“ laŭ⭑ la⭑ prononc³·o german⭑·a-pol⭑·a. Do⭑,
   mal⭑·e ol⭑ en⭑ la⭑ okaz⭑·o de⭑ ĥo-fobiaj kripl⭑·ig·oj de⭑ la⭑ vort⭑·oj grek⁸-de·ven⭑·aj, la⭑
   ŝanĝ⭑·o ĥin⁽⁺⁾·o→ĉin⁹·o est⭑·as salut⭑-ind⭑·a korekt⭑·o de⭑ etimologi²·a erar⭑·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/11/15 17:08:02 ]
     __________________________________________________________________