ĥor⭑·/·o

ĥor⭑·o

   1.
          Grup⭑·o da⭑ hom⭑·oj, unu⭑+son⭑·e aŭ⭑ plur⁴+voĉ⭑·e kant⭑·ant·aj: vir⭑·in·a, knab⭑·a
          ĥor⭑·o; la⭑ miks⭑·it·a ĥor⭑·o al·kant⭑·ad·is aŭ⭑ respond⭑·ad·is ĉe⭑ la⭑ destin¹·it·aj
          lok⭑·oj ; la⭑ orgen⭑·o lud⭑·is, kaj⭑ la⭑ ĥor⭑·o de⭑ la⭑ infan⭑·aj voĉ⭑·oj son⭑·is
          mild²·e kaj⭑ ĉarm⭑·e ; mi star⭑·ig·is du⭑ grand⭑·ajn ĥor⭑·ojn kaj⭑ procesi¹·ojn
          ; ek·tondr⭑·is ie alt⭑·e, de⭑ sub⭑ la⭑ ĉiel⭑·o, kvazaŭ⭑ eĥ⭑·o de⭑ anĝel⭑·a ĥor⭑·o
          ; neniam⭑ antaŭ⭑·e ŝi aŭd⭑·is tia·n rav⭑·an ĥor⭑·on de⭑ bird⭑·oj ; sen·kuraĝ⭑·aj
          voĉ⭑·oj perd⭑·iĝ·as en⭑ la⭑ laŭ·teg⭑·a ĥor⭑·o de⭑ la⭑ kri⭑·ist·oj kaj⭑ mok⭑·ist·oj ;
          mil⭑+voĉ⭑·a ĥor⭑·o de⭑ susur⁶·ant·aj kaj⭑ trumpet⭑·ant·aj aŭt⁸·oj kant⭑·ad·as si⭑·an
          himn¹·on al⭑ la⭑ vek⭑·iĝ·o de⭑ nov⭑·a tag⭑·o ; membr⭑·oj de⭑ mi⭑·a ĥor⭑·o .
          {korus⁽⁺⁾·o}

   2.
          {Ĥor⭑·aĵ·o} : sinjor⭑·o kapel⭑·estr·o, mi dev⭑·as dir⭑·i al⭑ vi, ke⭑ la⭑ ĥor⭑·oj
          est⭑·is hodiaŭ⭑ ekstrem⭑·e mal·bon⭑·aj ;  en·ig⭑·is ŝanĝ⭑·on – en⭑
          li⭑·a 9-a simfoni¹·o son⭑·as ĥor⭑·o ; ĥor⭑·o de⭑ voĉ⭑·oj sub·ten⭑·is li⭑·an
          vort⭑·ojn ; ĉiu·j gratul⭑·as per⭑ bru⭑·a ĥor⭑·o .

   3.
          En⭑ la⭑ antikv⭑·aj teatr⭑·aĵ·oj, kolektiv³·a rol¹·ul·o kiu prezent⭑·as la⭑
          publik⭑·an opini⭑·on aŭ⭑ emoci³·on: ĥor⭑·oj de⭑ nimf¹·oj; ĥor⭑·o de⭑ pastr⭑-in⭑·oj
          plen⭑·um·is solen⭑·an danc⭑·on ; ĥor⭑·oj est⭑·is neces⭑·a part⭑·o de⭑ la⭑
          rol¹·ant·ar·o en⭑ la⭑ klasik¹·aj dram¹·oj ; vi pren⭑·is sur⭑ vi·n la⭑ rol¹·on de⭑
          la⭑ antikv⭑·a ĥor⭑·o .

ĥor⭑·aĵ·o

          {Muzik⭑·aĵ·o} verk⭑·it·a por⭑ est⭑·i kantat¹·a de⭑ ĥor⭑·o. {ĥoral⁽⁺⁾·o}

ĥor⭑·an·o

          {Kant⭑·ist·o} , kiu part⭑·o-pren⭑·as en⭑ ĥor⭑·o: la⭑ direkt⭑·ant·o, al·est⭑·ant·e
          ĉe⭑ la⭑ prov⭑·o de⭑ la⭑ ĥor⭑·an·oj, dir⭑·as: — vi kri⭑·eg·is hieraŭ⭑ kiel⭑
          brut⭑·ar·o . {korus⁽⁺⁾·an·o}

ĥor⭑·ej·o

          Lok⭑·o de⭑ {preĝ⭑·ej·o} kie kant⭑·as ordinar⭑·e la⭑ preĝ⭑·ej·a ĥor⭑·o: trans⭑ la⭑
          sojl⭑·on de⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·o ŝi en·ir⭑·is al⭑ la⭑ ĥor⭑·ej·o ; rest⭑·is nur⭑ en⭑ la⭑
          ĥor⭑·ej·o la⭑ paroĥ⭑·estr·o, kiu si·n sen·vest⭑·ig·is kaj⭑ la⭑ fil⭑·o de⭑
          Valent⁽⁺⁾-in⭑·o, kiu daŭr⭑·ig·is si⭑·an ne·vek⭑·ebl·an dorm⭑·ad·on ; la⭑ ĥor⭑·ej·o,
          ŝtup⭑·ar·oj, parter⭑·o, amfiteatr²·o, mur⭑·oj, ĉio, kio est⭑·is kun⭑ mi,
          super⭑ mi kaj⭑ sub⭑ mi, ĉio ek·tondr⭑·is en⭑ potenc⭑·a kri⭑·eg·o ; en⭑
          mal·nov⭑·aj kastel⭑·oj oni star⭑·ig·is sur⭑ ĥor⭑·ej·o orgen⭑·on .

          Rim.: , laŭ⭑ la⭑ franc⭑·a kutim⭑·o, lok⭑·as ĥor⭑·ej·on en⭑ la⭑ {altar⭑·ej·on}
          („mal·antaŭ⭑ la⭑ altar⭑·o“). Tio ne⭑ ĉiam⭑ ĝust⭑·as eĉ⭑ por⭑ la⭑
          rom⁽⁺⁾-katolik¹·aj kirk⁽⁺⁾·oj (kie la⭑ ĥor⭑·ej·o pov⭑·as est⭑·i, ekz-e, en⭑ la⭑ mez⭑·o
          de⭑ la⭑ nav¹·o), kaj⭑ ĉiam⭑ mal·ĝust⭑·as por⭑ la⭑ ortodoks²·aj kirk⁽⁺⁾·oj, kie la⭑
          ĥor⭑·ej·o nepr⭑·e est⭑·as ekster⭑ la⭑ altar⭑·ej·o (antaŭ⭑ la⭑ ikonostaz⁽⁺⁾·o kaj⭑
          en⭑ okcident⭑·a galeri⭑·o). Ceter⭑·e, ĥor⭑·ej·on pov⭑·as hav⭑·i ankaŭ⭑
          sen·altar⭑·aj preĝ⭑·ej·oj (kapel⭑·oj).

ĥor⭑·estr·o

          {Muzik⭑·ist·o} , kiu trejn⁸·as kaj⭑ gvid⭑·as ĥor⭑·on: citr⭑·ist·oj kaj⭑ aten⁽⁺⁾·aj
          kant⭑·ist·oj atend⭑·is la⭑ sign⭑·on de⭑ si⭑·a ĥor⭑·estr·o ; mal·san⭑·is la⭑
          ĥor⭑·estr·o, kaj⭑ la⭑ ekzerc⭑·ad·o ne⭑ okaz⭑·is .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.51 2023/11/15 17:08:02 ]
     __________________________________________________________________