improviz¹·/·i

improviz¹·i

   (tr)

   1.
          Tuj⭑ kaj⭑ sen·prepar⭑·e {verk⭑·i} : improviz¹·i parol⭑·ad·on, vers⭑·aĵ·on,
          muzik⭑·on; [li] frap⭑·ad·is la⭑ kord⭑·ojn kaj⭑ […] komenc⭑·is improviz¹·i,
          serĉ⭑·ant·e grand⭑·ajn kompar⭑·ojn en⭑ la⭑ spektakl¹·o, kiu etend⭑·is si·n
          antaŭ⭑ li ; kun⭑·e kun⭑ la⭑ koleg⭑·o li improviz¹·as gaj⭑·an danc⭑·on el⭑ la⭑
          hejm⭑·aj mont⭑·oj ; est⭑·as eĉ⭑ konsil⭑·ind·e kun·met⭑·i plur⁴·ajn variant²·ojn
          de⭑ la⭑ fin⭑·o, tiel⭑ ke⭑ – laŭ⭑ la⭑ cirkonstanc⭑·oj – oni pov⭑·u elekt⭑·i la⭑
          plej⭑ taŭg⭑·an, […] aŭ⭑ improviz¹·i nov⭑·an fin⭑·on el⭑ ili⭑·a kombin⭑·o ; ĝi
          est⭑·is [laŭ⭑] stil⭑·o liber⭑·a kaj⭑ vigl⭑·a kaj⭑ de⭑ la⭑ frap⭑·ant·aj
          kastanjet⁴·oj ricev⭑·as iom⭑ la⭑ karakter⭑·on de⭑ rav⭑·a improviz¹·ad·o ;
          cert⭑·e Vi hav⭑·as impon¹·an poezi¹·an talent⭑·on, sed⭑ ankaŭ⭑ ne⭑ forges⭑·u,
          ke⭑ eĉ⭑ sur⭑ la⭑ sun⭑·o trov⭑·iĝ·as makul⭑·oj, kial⭑ Vi ne⭑ prov⭑·u improviz¹·i ―
          improviz¹·i? pri⭑ kio? ? la⭑ jun⭑·a kompon¹·ist·o-generaci⭑·o jam⭑
          eksperiment¹·is per⭑ la⭑ hazard²·o, util⭑·ig·is natur⭑·ajn kaj⭑ teknik³·ajn
          son⭑·ojn, improviz¹·is kaj⭑ en·konduk⭑·is grafik⁹·ajn simbol¹·ojn anstataŭ⭑
          muzik⭑-not⭑·oj .

   2.
          Sen·prepar⭑·e {organiz¹·i} io·n: improviz¹·i manĝ⭑·ad·on por⭑ ne·atend⭑·it·aj
          gast⭑·oj; improviz¹·it·a preleg⁸·o; Jen⭑ la⭑ botel⭑·o mobiliz¹·as // Kaj⭑ vi⭑·a
          glas⭑·o improviz¹·as // Vet⭑-kur⭑·on al⭑ najbar⭑·a glas⭑·' ; mi⭑·a impres⭑·o
          est⭑·as, ke⭑ kiel⭑ agent¹·o de⭑ ŝtat⭑·o ekster⭑·a,  est⭑·is nur⭑
          amator⁸·o, fakt¹·e improviz¹·is tiu·n rol¹·on por⭑ si ; por⭑ brems⁵·i kaj⭑
          halt⭑·ig·i la⭑ kriz⭑·an spiral¹·on […] oni komenc⭑·e ŝajn⭑·e iom⭑ improviz¹·is:
          Uson⁹·o sav⭑·is la⭑ bank¹·on  , post⭑·e ne⭑ sav⭑·is ali⭑·an
          bank¹·on  , kiu bankrot¹·is ; la⭑ pli·mult⭑·o de⭑ tiu·j
          instituci⭑·oj lu⭑·as lok⭑·on ĝeneral¹·e apenaŭ⭑ taŭg⭑·an, kiam⭑ kresk⭑·as la⭑
          student⭑·ar·o, la⭑ respond⭑·ec·ul·oj improviz¹·as, star⭑·ig·ant·e kurs¹·ej·on eĉ⭑
          en⭑ antaŭ·ĉambr⭑·o .

improviz¹·e

          {Sen·prepar⭑·e} : improviz¹·e lud⭑·i rol¹·on de⭑ la⭑ teatr⭑·o, akompan⭑·i per⭑
          pian¹·o; li improviz¹·e kaj⭑ iran⁸+ritm¹·e danc⭑·is ; li al·kutim⭑·iĝ·is
          preskaŭ⭑ ĉiu+tag⭑·e ven⭑·ig·i Jozef⭑·on, por⭑ infan⭑·ec·e ĝoj⭑·i pri⭑ li⭑·a
          lert⭑·ec·o improviz¹·e elokvent⭑·i laŭ⭑ mal·sam⭑·aj abstrakt¹·aĵ·oj ; la⭑
          ĝendarm²·oj […] improviz¹·e ek·rol¹·is kiel⭑ fleg⭑·ist·oj ; arme¹·oj, […]
          organiz¹·it·aj improviz¹·e, dispon⭑·ant·aj minimum³·an arm⭑·il·ar·on, akir⭑·it·an
          kontraband²·e . {provizor¹·e}

improviz¹·o, improviz¹·aĵ·o

          Io verk⭑·it·a aŭ⭑ organiz¹·it·a sen·prepar⭑·e; improviz¹·ad·o: ĵaz⁹·o […] est⭑·as
          la⭑ voĉ⭑·a improviz¹·o sur·fon⁵·e de⭑ improviz¹·a akompan⭑·o ; oni trov⭑·os en⭑
          la⭑ disk¹·o nek⭑ improviz¹·ojn de⭑ ĉef·gitar⭑·o, nek⭑ tondr⭑·ajn paŝ⭑·ojn de⭑
          bas¹·o ; (oksimor⁽⁺⁾·e) tamen⭑ ĉio kun⭑·e pas⭑·is sufiĉ⭑·e glat⭑·e, kiel⭑ „bon⭑·e
          prepar⭑·it·a improviz¹·o“ .

improviz¹·ist·o

          Hom⭑·o, kiu kutim⭑·as verk⭑·i aŭ⭑ rol¹-lud⭑·i sen·prepar⭑·e: la⭑ vojaĝ⭑·oj de⭑
          Andersen en⭑ Itali⁽⁺⁾·o aper⭑·is en⭑ li⭑·a unu⭑·a roman¹·o, mem·biografi²·o „La⭑
          improviz¹·ist·o“ ; kiel⭑ bril⭑·ant·a koncert¹+orgen⭑·ist·o kaj⭑ improviz¹·ist·o
           entrepren⭑·is mult⭑·ajn mond⭑-vast⭑·ajn koncert¹-turne⁽⁺⁾·ojn .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.22 2023/11/19 10:22:12 ]
     __________________________________________________________________