-in/

   I.

-in

                Sufiks⭑·o mark⭑·ant·a ĉe⭑ la⭑ viv⭑·ul·oj la⭑ seks⭑·on organiz¹·it·an por⭑
                nask⭑·i id⭑·ojn: heroin⁽⁺⁾·o ; Paŭl⭑·in·o ; kia patr⭑·in·o, tia fi·lin⭑·o ;
                 dir⭑·is pri⭑ si⭑·a edz⭑·in·o Sar⁽⁺⁾·a: ŝi est⭑·as mi⭑·a frat⭑·in·o
                ; al⭑ la⭑ ĉeval⭑·in·o […] de⭑ Faraon⁽⁺⁾·o mi kompar⭑·as vi·n, ho⭑ mi⭑·a
                am⭑·at·in·o ; ne⭑ tro·vant⭑·e bov⭑·in·on, oni ŝtel⭑·as kok⭑·in·on ;
                bel⭑·ul·in·o inter⭑ vir⭑·in·oj ; la⭑ jun⭑·ul·in·o est⭑·is tre⭑ bel⭑+aspekt¹·a,
                virg⭑·ul·in·o, kiu·n ankoraŭ⭑ ne⭑ ek·kon⭑·is vir⭑·o .

                Rim.: Vid⭑·u la⭑ {rimark⭑·on} por⭑ „ŝi“.

   II.
          Sam⭑+signif⭑·a vort⭑·er·o uz⭑·at·a mem·star⭑·e:

in⭑·o

                Viv⭑·ul·o de⭑ id⭑·o-nask⭑·a seks⭑·o: pren⭑·u po⭑ sep⭑ par⭑·oj vir⭑-best⭑·ojn
                kaj⭑ ili⭑·ajn in⭑·ojn ; ĉiu·j est⭑·as pret⭑·aj! […] ankaŭ⭑ la⭑ in⭑·oj
                kaj⭑ infan⭑·oj ! la⭑ plej⭑ danĝer⭑·a hom⭑·o ― mal·bon⭑·a in⭑·' en⭑ dom⭑·o .
                {vir⭑+seks⭑·ul·o}

in⭑·a

        1.
                Hav⭑·ant·a la⭑ seks⭑·on de⭑ in⭑·o: in⭑·aj flor⭑·oj, organ¹·oj; lac⭑·a in⭑·a
                voĉ⭑·o ek·flu⭑·is el⭑ staci⭑+dom⭑·aj amplif⁽⁺⁾·il·oj ; ŝi est⭑·as tamen⭑ la⭑
                du⭑·a in⭑·a ĉef·ministr¹·o en⭑ nov⭑·-~zeland¹⁰·o .

        2.
                (pri⭑ {rim⭑·o} ) Fin⭑·iĝ·ant·a per⭑ sen·akcent⭑·a silab⭑·o; (pri⭑
                {cezur⁽⁺⁾·o} ) sekv⭑·ant·a sen·akcent⭑·an silab⭑·on: „or⭑·o“, „kor⭑·o“
                konsist⭑·ig·as in⭑·an rim⭑·on. {vir⭑·a}

in⭑·ism·o

                {Feminism²·o} : est⭑·as plur⁴·aj spec⭑·oj de⭑ praktik⭑·a „in⭑·ism·o“, de⭑
                pli⭑ mal·fort⭑·aj al⭑ pli⭑ radikal¹·aj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.41 2023/11/19 10:22:14 ]
     __________________________________________________________________