indulg⭑·/·i

indulg⭑·i

   (x)

   1.
          Mal·sever⭑·e trakt⭑·i ies⭑ kulp⭑·on aŭ⭑ pek⭑·on, est⭑·i pardon⭑·em·a kontraŭ⭑ iu
          erar⭑·int·a: indulg⭑·i pek⭑·int·an fil⭑·on; indulg⭑·i al⭑, kontraŭ⭑ iu;
          indulg⭑·i kulp⭑·on, pri⭑ kulp⭑·o; indulg⭑·u li·n pro⭑ li⭑·a pent⭑·o; fort⭑·a
          koler⭑·o dev⭑·as est⭑·i pun⭑·at·a, ĉar⭑ se⭑ vi ĝi·n indulg⭑·os, ĝi far⭑·iĝ·os
          ankoraŭ⭑ pli⭑ grand⭑·a; est⭑·i indulg⭑·at·a. {kompat⭑·i} , {pardon⭑·i} .

   2.
          Mild²·e ag⭑·i kontraŭ⭑ iu, ne⭑ ofend⭑·i, montr⭑·i konsider⭑·on al⭑, domaĝ⭑·i:
          oni dev⭑·as indulg⭑·i la⭑ orel⭑·ojn de⭑ la⭑ infan⭑·oj; la⭑ kalumni⭑·o indulg⭑·os
          ebl⭑·e vi⭑·an pur⭑·an nom⭑·on; li ne⭑ indulg⭑·as vi⭑·an rang⭑·on nek⭑ ofic⭑·on;
          indulg⭑·i venk⭑·it·an mal·amik⭑·on; la⭑ kriz⭑·o indulg⭑·is ni⭑·an land⭑·on.

indulg⭑·o

   1.
          Mal·sever⭑·ec·o, pardon⭑·em·o: pet⭑·i indulg⭑·on; merit⭑·i indulg⭑·on de⭑ iu.

   2.
          Respekt⭑·a konsider⭑·o, moder⭑·ec·o kontraŭ⭑ iu aŭ⭑ io: hav⭑·i indulg⭑·on
          kontraŭ⭑ mal·san⭑·ul·o; oni dev⭑·as lern⭑·ig·i la⭑ infan⭑·ojn montr⭑·i indulg⭑·on
          al⭑ la⭑ mal·jun⭑·ul·oj.

indulg⭑·em·a

          Inklin⭑·a al⭑ indulg⭑·o.

sen·indulg⭑·a

   1.
          Sever⭑·a, ne⭑ pardon⭑·em·a. {fer⭑·a} , {kruel⭑·a} , {rigid⭑·a} ,
          {sen·kompat⭑·a} .

   2.
          Sen·respekt⭑·a, sen·konsider⭑·a. {krud⭑·a} , {mal·ĝentil⭑·a} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/11/19 10:22:12 ]
     __________________________________________________________________